tag:blogger.com,1999:blog-91974703034160413652024-03-13T04:32:37.284+02:00Disaster Press NewsΚαταστροφές και Τρομοκρατία
Disaster Presshttp://www.blogger.com/profile/18289122908149901747noreply@blogger.comBlogger2100125tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-81203657261207255742019-01-16T09:47:00.000+02:002019-01-16T17:18:51.555+02:00Πολωνιο 210<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgClyBBr4iZf88GRFL6O-5RFgFkg0hHw205Fo_WBQlkS-Kmw-ndOH_PcG6LqgQKJGF3uIK2jl6w5Z9VZV_McTEBjwCmQmT11UGJSSrHTchT77l4QP0pJ4hC3FR3TZuqxor-Wa-H_igpeT/s1600-h/Po210.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246878331456312946" style="margin: 0px 10px 10px 0px; float: left;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgClyBBr4iZf88GRFL6O-5RFgFkg0hHw205Fo_WBQlkS-Kmw-ndOH_PcG6LqgQKJGF3uIK2jl6w5Z9VZV_McTEBjwCmQmT11UGJSSrHTchT77l4QP0pJ4hC3FR3TZuqxor-Wa-H_igpeT/s200/Po210.jpg" border="0"></a> <span style="font-size:100%;">Το πολώνιο 210 αποτελεί κίνδυνο για την υγεία μόνο όταν ευρεθεί μέσα στο σώμα μετά από λήψη στερεών η υγρών τροφών και ποτών. Ανάμεσα στο 50 μέχρι 90 τοις εκατό του λαμβανόμενου Πολωνίου μετά την κατάποση θα καθηλωθεί στον γαστρεντερικό σωλήνα (GI) και θα εξέλθει του σώματος μέσα στα περιττώματα του ανθρώπινου οργανισμού. (Φωτό από <a href="http://www.rsc.org/">http://www.rsc.org/</a>).Υπολογίζεται ότι περίπου 45 τοις εκατό του Πολωνίου που θα ληφθεί θα καθηλωθεί στη σπλήνα, τα νεφρά, και το συκώτι, με 10 τοις εκατό να αποτίθενται στο μυελό των οστών και το υπόλοιπο να κατανέμεται σε όλο το σώμα, περιλαμβάνοντας τους λεμφαδένες και τη βλεννώδη επένδυση της αναπνευστικής οδού. Τα σωματίδια άλφα που εκπέμπονται από Πολώνιο-210 μπορούν να αναστατώσουν τις δομές κυττάρων, να τεμαχίσουν πυρήνες, να προκαλέσουν βλάβες στο DNA, αλλά και να προκαλέσουν το θάνατο των προσβεβλημένων κυττάρων.<br /><span class="fullpost"> Αναμένονται σημαντικές δόσεις ακτινοβολίας από Πολώνιο-210 για πολλούς ιστούς του σώματος και παρέχει τη μεγαλύτερη ολόσωμη δόση από σχεδόν όλους τους άλλους εκπομπούς άλφα. Γενικά, η σπλήνα και τα νεφρά συγκεντρώνουν Πολώνιο περισσότερο από άλλους ιστούς εκτός από την προσωρινή απόθεση στον πνεύμονα μετά από την εισπνοή ποσότητας σε αδιάλυτη μορφή. Επιπτώσεις παρατηρούνται πιο συχνά στο νεφρό από τη σπλήνα, αν και η δόση είναι υψηλότερη στη σπλήνα.<br />Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του συγκεκριμένου μεταφορέα το Πολώνιο-210 που ευρισκόταν μέσα στο σώμα του λόγω της μικρής εμβέλειας της ακτινοβολίας άλφα δεν ήταν δυνατό να ανιχνευτεί εξωτερικά από μετρητές ακτινοβολίας.</span><br /></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-82927718481596254252019-01-15T18:36:00.000+02:002019-01-15T16:39:13.263+02:00Mega Disasters - Σεισμοι<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="498" src="https://www.youtube.com/embed/EH3_Eid1zAc" width="885"></iframe><br /><span class="fullpost">
The History Channel ~ Mega Disasters ~ Could a killer earthquake strike
America's heartland? If history proves true, the answer is yes. The
1811-1812 New Madrid Earthquakes (centered in southeast Missouri) rank
as some of North America's most catastrophic natural disasters.
Stretching more than 160 miles, a system of earthquake faults lurks
beneath the Mississippi River basin, loaded and ready to erupt.</span><br />
<br />
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-26714313823344489502018-12-09T09:46:00.001+02:002019-01-11T16:22:21.558+02:00Τρόμος στα Βαλκανια<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/IKiXcs7jcCI/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/IKiXcs7jcCI?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-78564742326821005462018-08-26T19:38:00.000+03:002018-08-26T19:41:12.661+03:00Ανάλυση-«βόμβα»: «Κοντά στην έξοδο από το ΝΑΤΟ η Τουρκία» – Τι εκτιμά think tank!! <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5hjoS0qJmx7EvwhyphenhyphenOKGj_FflFcuQP5tEqu16rjqyDTYkeOazIkt20XMJc4HHn08xxHQOvYg2b2o4RQ2xg9rMy4wZT299xjkDClCMSbxCcUqQ1Aa6TeyjYjfyNfBqpwy9JZ9iG32OHwD4/s1600/1-207.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5hjoS0qJmx7EvwhyphenhyphenOKGj_FflFcuQP5tEqu16rjqyDTYkeOazIkt20XMJc4HHn08xxHQOvYg2b2o4RQ2xg9rMy4wZT299xjkDClCMSbxCcUqQ1Aa6TeyjYjfyNfBqpwy9JZ9iG32OHwD4/s320/1-207.jpg" width="320" height="191" data-original-width="1143" data-original-height="682" /></a></div><b>Λίαν επικίνδυνες καταστάσεις έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή μας, από την εμφανή πλέον δια γυμνού οφθαλμού γεωστρατηγική μετατόπιση του Ερντογάν προς τον Ρωσικό άξονα, δημιουργώντας ακόμα και πολεμικές συνθήκες με τις ΗΠΑ και την Δύση γενικότερα, όπως αναφέρει το ινστιτούτο Global Research.<br>
Ενώ η Τουρκία εξακολουθεί να είναι «επίσημα” τουλάχιστον μέλος του ΝΑΤΟ, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναπτύσσει κάτι παραπάνω από «φιλικές σχέσεις” με δυο μεγάλους εχθρούς της Αμερικής, το Ιράν και τη Ρωσία.</b><span class="fullpost"><br><br>
Η στρατιωτική συνεργασία ΗΠΑ-Τουρκίας (συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών βάσεων στην χώρα) χρονολογείται από τον Ψυχρό Πόλεμο.<br>
«Σήμερα η Τουρκία κοιμάται με τον εχθρό. Και ο Τραμπ (ρητορικά) έχει κηρύξει στην ουσία πόλεμο στην Τουρκία», αναφέρει ειδικός αναλυτής του ινστιτούτου.<br>
«Είμαστε έτοιμοι για πόλεμο», δηλώνει συνεχώς όμως και ο Πρόεδρος Ερντογάν προκαλώντας ανησυχία σε ολόκληρη την Ευρώπη .<br>
«Το μυστικό για τα επιτυχημένα κράτη είναι η ετοιμότητά τους για πόλεμο. Είμαστε έτοιμοι με ό, τι έχουμε», δήλωνε ο Σουλτάνος, όπως τον αποκαλούν, στις 12 Αυγούστου σε συνάντηση με πρεσβευτές στην Άγκυρα.<br>
Ο Ερντογάν κατηγορεί επίσης τις ΗΠΑ ότι διεξάγουν «οικονομικό πόλεμο” ενάντια στην Τουρκία.<br>
Οι τουρκικές τράπεζες δέχονται αήθη επίθεση. Με τη σειρά της όμως εκτυλίσσεται μια μίνι τραπεζική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση που πλήττει σε μεγάλο βαθμό τις τράπεζες της ΕΕ που κατέχουν σημαντικό μερίδιο τουρκικών ομολόγων της Τουρκίας.<br>
Ο ίδιος ο Ερντογάν είχε δηλώσει για το θέμα : «Είναι κοινή πεποίθηση όλων, ότι οι εξελίξεις στην ανταλλαγή ξένου συναλλάγματος δεν έχουν οικονομική βάση και είναι μια ωμή επίθεση στη χώρα μας. Από τη μία πλευρά, είστε στρατηγικός σύμμαχος (ΗΠΑ) και την άλλη πυροβολείτε (τη χώρα). Είναι κάτι τέτοιο αποδεκτό;»<br>
Ενώ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν στρέψει τα βλέμματά όλων στην κατάρρευση της τουρκικής λίρας (η οποία μέχρι στιγμής το 2018 έχει χάσει περίπου το 40% της αξίας της σε σχέση με το δολάριο ΗΠΑ), το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κατάσταση αναταραχής, αφού η Τουρκία, ένα από τα κράτη μέλη, είναι στην ουσία «σε πόλεμο» με ένα άλλο κράτος μέλος, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.<br>
Η Τουρκία διαθέτει πέρα πάσης αμφιβολίας τις μεγαλύτερες σε αριθμό συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις (μετά τις ΗΠΑ) εντός του ΝΑΤΟ, οι οποίες ξεπερνούν σε αριθμό τις ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Γερμανίας (για να μην αναφέρουμε τις δυνατότητες τακτικών πυρηνικών όπλων με βόμβες B61).<br>
Σε γενικές γραμμές, το ρήγμα ΗΠΑ-Τουρκίας και οι τεράστιες συνέπειές του για την Ατλαντική Συμμαχία είτε αγνοούνται είτε στηλιτεύονται σε χαμηλούς τόνους από τα ΜΜΕ.<br>
Η όλη δομή της στρατιωτικής συμμαχίας είναι όμως αδρανής και το ΝΑΤΟ ευρίσκεται σε πλήρη «σύγχυση» .<br>
«Η ‘Άγκυρα παρόλα αυτά στηρίζει την συνεργασίας της με την Μόσχα και πρόκειται να αποκτήσει το σπουδαίο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας S-400 της Ρωσίας. Γιατί όμως; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτειο ειδικός εμπειρογνώμονας καθηγητής Michel Chossudovsky .<br>
Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία που είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ θα αποσυρθεί από το ολοκληρωμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ;
Μια τέτοια απόφαση ισοδυναμούσε με απόσυρση από το NATO.<br>
Στις 26 Ιουλίου, το Κογκρέσο αποφάσισε να απαγορεύσει την αποστολή αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία εκτός αν η Άγκυρα αρνηθεί και ακυρώσει την παραλαβή τελικά των πυραυλικών συστημάτων S-400 από τη Ρωσία.<br>
Αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα και έτσι όλα θα κυλήσουν όπως τα έχουν σχεδιάσει στο Σαράι του Σουλτάνου.<br>
Επίσης,με την στάση αυτή των Τούρκων, η περιβόητη «Τριπλή Συμμαχία” των ΗΠΑ-Τουρκίας-Ισραήλ είναι επίσης ανενεργή.<br>
«Αυτό σημαίνει μετατόπιση των στρατιωτικών συμμαχιών και ότι σύντομα η Αμερική θα κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία;”, διερωτάται ο Καθηγητής.<br>
Το 1993, Ισραήλ και Τουρκία είχαν υπογράψει Μνημόνιο Κατανόησης που οδήγησε στη δημιουργία «μικτών επιτροπών (ισραηλινο-τουρκικών)» για την αντιμετώπιση των αποκαλούμενων περιφερειακών απειλών.<br>
Σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου, η Τουρκία και το Ισραήλ συμφώνησαν «να συνεργαστούν για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τη Συρία, το Ιράν και το Ιράκ και να συναντώνται τακτικά για να μοιράζονται πληροφορίες σχετικά με την τρομοκρατία και τις στρατιωτικές δυνατότητες αυτών των χωρών.<br>
Η τριμερής συμμαχία συνδυάστηκε επίσης με μια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας ΝΑΤΟ-Ισραήλ το 2005 που περιελάμβανε «πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις».<br>
Οι σχέσεις στρατιωτικής συνεργασίας με το ΝΑΤΟ θεωρήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό ως τρομερά σημαντικές για να «ενισχυθεί η αποτρεπτική ικανότητα του Ισραήλ, όσον αφορά τους πιθανούς εχθρούς που τον απειλούν, κυρίως το Ιράν και την Συρία”.<br>
Η «τριπλή συμμαχία” που συνέδεε τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Τουρκία συντονίζονταν από τους εκάστοτε αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Ήταν μια ολοκληρωμένη και συντονισμένη στρατιωτική δομή διοίκησης που αφορούσε την ευρύτερη Μέση Ανατολή.<br>
Βασίζονταν σε στενούς διμερείς αμερικανικούς στρατιωτικούς δεσμούς αντίστοιχα με το Ισραήλ και την Τουρκία, σε συνδυασμό με μια ισχυρή διμερή στρατιωτική σχέση μεταξύ του Τελ Αβίβ και της Άγκυρας.<br>
Περιττό να πούμε ότι αυτή η τριπλή συμμαχία είναι ανύπαρκτη και ανενεργή πλήρως, με τις συνέπειες να είναι μπροστά μας για ότι σχεδιάζεται σε Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ. <br>
Με την Τουρκία να έρχεται σε φιλικότατη επαφή με το Ιράν και τη Ρωσία, θα ήταν «αυτοκτονία» για τις ΗΠΑ-Ισραήλ να εξετάσουν ακόμη και τις εναέριες επιθέσεις εναντίον του Ιράν.<br>
Επιπλέον, η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας ΝΑΤΟ-Ισραήλ το 2005, βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στον ρόλο της Τουρκίας, που τώρα απλά δεν υπάρχει .
Αυτό σημαίνει ότι οι αμερικανο-Ισραηλινές απειλές που στρέφονται εναντίον του Ιράν δεν υποστηρίζονται πλέον από την Τουρκία η οποία έχει συνάψει στρατιωτική συμμαχία με την Τεχεράνη και αυτό μεταφράζεται ότι η Τουρκία ήδη έχει στοχοποιηθεί …στρατιωτικά.<br>
Η μετατόπιση των στρατιωτικών συμμαχιών δεν περιορίζεται στην Τουρκία. Μετά το χάσμα μεταξύ ανάμεσα σε Κατάρ και Σ. Αραβία, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) βρίσκεται σε αμηχανία μετά την κατάρρευση των σχέσεων του άξονα Κατάρ-Ιράν-Τουρκίας με αυτού των χωρών Σαουδικής Αραβίας-ΗΑΕ.<br>
Το Κατάρ είναι εξαιρετικά στρατηγικής σημασίας επειδή μοιράζεται με το Ιράν τα μεγαλύτερα θαλάσσια πεδία στον Περσικό Κόλπο.<br>
Με λίγα λόγια η Αμερική ίσως αναγκαστεί να προκαλέσει πόλεμο με την Τουρκία για πολλούς και διαφορετικούς λόγους αναγκαστικά.<br>
Ο λόγος αφορά την διεύρυνση της ανατολικής συμμαχίας SCO ( Ρωσία-Ιράν-Κίνα ) , η οποία θα αποδυναμώσει τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Αμερικής τόσο στη Νότια Ασία όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.<br>
Έχει σχέση με τις διαδρομές αγωγών ενέργειας, τους διαδρόμους μεταφορών, τα σύνορα και την αμοιβαία ασφάλεια και τα θαλάσσια δικαιώματα.<br>
Το Πακιστάν είναι η πύλη προς το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία, όπου η επιρροή των ΗΠΑ έχει αποδυναμωθεί προς όφελος της Κίνας, του Ιράν και της Τουρκίας.<br>
Η Κίνα συμμετέχει σε σημαντικές επενδύσεις στην εξορυκτική βιομηχανία, για να μην αναφέρουμε την ανάπτυξη των οδών μεταφοράς που επιδιώκουν την ενσωμάτωση του Αφγανιστάν στη Δυτική Κίνα.<br>
Αλλά πού εντάσσεται γεωπολιτικά η Τουρκία;<br>
Η Τουρκία αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος του ευρασιατικού σχεδίου που ελέγχεται από την Κίνα και τη Ρωσία.<br>
Το 2017-18, ο Ερντογάν είχε πολλές συναντήσεις με τον πρόεδρο Xi-Jingping και τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τούρκος πρόεδρος σκέπτεται να γίνει μέλος του SCO από το 2016, αλλά δεν έχει προκύψει τίποτα συγκεκριμένο.
Η κρίση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ αποτελεί ιστορική ευκαιρία όμως για την ανάπτυξη ενός λαϊκού κινήματος απόσυρσης πολλών χωρών σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.<br>
Ένα λαϊκό κίνημα που θα πιέζει τις κυβερνήσεις να αποχωρήσουν από την Ατλαντική Συμμαχία, ένα κίνημα για την τελική διάλυση και κατάργηση του στρατιωτικού και πολιτικού μηχανισμού του Οργανισμού του Βόρειου Ατλαντικού που τόσα δεινά προκάλεσε όλα αυτά τα χρόνια, καταλήγει ο Michel Chossudovsky .<br>
Η ουσία όμως παραμένει, υπάρχει περίπτωση τώρα οι ΗΠΑ να επιτρέψουν στην Άγκυρα και τον Ερντογάν που σήμερα όλως τυχαίως θυμήθηκε ξανά την Μάχη του Μαντζικέρτ, το 1071, και για την Ημέρα της Νίκης, να μεταπηδήσει στην Μόσχα και στην συμμαχία της Σαγκάης;<br>
Νομίζουμε κρίνοντας από την ιστορία ότι η υπόθεση θα έχει πολλούς «δράκους» και πόλεμο μέσα και σίγουρα όχι καλό τέλος για τους νεο-οθωμανούς Τούρκους.<br><br>
<b>pentapostagma.gr</b><br>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-88900964532982096422018-06-05T09:34:00.000+03:002019-01-11T16:18:01.301+02:00"Παιγνιδάκια" στην ΕΥΠ<b>Τίναξαν την «μπάνκα» πληροφοριών της ΕΥΠ στον αέρα!
Ποιός θα πληρώσει και ποιός θα διορθώσει την ζημιά
μετά τα όσα έγιναν στο κλιμάκιο της ΕΥΠ στην Θράκη;
Συνθήκες διάλυσης του χώρου των πληροφοριών απειλούν την ασφάλεια της χώρας
Μηδενική -σχεδόν- η εμπιστοσύνη στις αποφάσεις και τις ενέργειες της διοίκησης Ρουμπάτη </b><br />
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ <br />
<span class="fullpost">
</span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="fullpost"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYaUgcL1D1lnF9e29BHYqqVAXpFTR57Y6WlEtrlBwX80XX7Z5KEqS8d1gHK4HsyAOrAstC048Hm57q8-ABH_BjRQlHWryA2TmYKqNJUeYDVT5RCv0fRwvdOJvdCPQIGWQLI94q5g96gAc/s1600/internetcrime2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="460" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYaUgcL1D1lnF9e29BHYqqVAXpFTR57Y6WlEtrlBwX80XX7Z5KEqS8d1gHK4HsyAOrAstC048Hm57q8-ABH_BjRQlHWryA2TmYKqNJUeYDVT5RCv0fRwvdOJvdCPQIGWQLI94q5g96gAc/s200/internetcrime2.jpg" width="191" /></a></span></div>
<span class="fullpost">Όλα ξεκίνησαν στις πρώτες ημέρες του Μαΐου. Ξαφνικά, μια συντονισμένη διαρροή σε συγκεκριμένες μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, που αναφερόταν σε επιχείρηση αποδόμησης της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) ήρθε για να δημιουργήσει ισχυρές αναταράξεις. Η διαρροή, σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», προήλθε από τον ίδιο τον σημερινό διοικητή της ΕΥΠ, κ. Γιάννη Ρουμπάτη και αποτελούσε πραγματικό κόλαφο τόσο για την ίδια την ΕΥΠ όσο και για την κυβέρνηση, αφού στοχοθετούνταν τρία άτομα χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο και αποδομούνταν η ικανότητα της ΕΥΠ να διαχειριστεί μια απόπειρα αποσταθεροποίησής της, δηλαδή ουσιαστικά απόπειρα αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Ο κ. Ρουμπάτης επέλεξε να διαρρεύσει στον Τύπο -χωρίς αποδείξεις, αλλά σε μορφή μυθιστορήματος- τις όποιες κατηγορίες, παρά να απευθυνθεί στις αρμόδιες δικαστικές αρχές…! Και αυτή ήταν η πρώτη έκπληξη του μήνα… Θα ακολουθούσαν άλλες, μεγαλύτερες και περισσότερο επίπονες για την ασφάλεια της χώρας…<br /><br />
Πέρασαν μερικές ημέρες κι ενώ όλοι πίστευαν πως η υπόθεση είχε ξεχαστεί, ξαφνικά, η μονάδα της ΕΥΠ στην Κομοτηνή τέθηκε σε… «καραντίνα». Ακολούθησαν -σύμφωνα με έγκυρες αστυνομικές πηγές- οι παραιτήσεις έντεκα (11) αστυνομικών αποσπασμένων στην ΕΥΠ, υπήρξε μία υπαναχώρηση και έπειτα από μια ομιλία του διευθυντή αντικατασκοπείας προς το προσωπικό της μονάδας κατατέθηκαν άλλες τρεις (3) παραιτήσεις, προκαλώντας (κυριολεκτικά) σάλο. Οι παραιτηθέντες δήλωναν θιγμένοι από την συμπεριφορά απέναντί τους, ενώ την ίδια στιγμή η ικανότατη και δραστήρια -πάντα σύμφωνα με τις ίδιες πηγές- διοικήτρια της μονάδας πήρε φύλλο πορείας για την Αθήνα, όπου και τοποθετήθηκε σε γραφείο…!<br /><br />
Κανείς δεν γνώριζε (τουλάχιστον επισήμως) το αντικείμενο της έρευνας.<br />
Υπήρξε κάποια διαρροή μέσω εισαγωγής τεχνικών μέσων παρακολούθησης;<br />
Υπήρξε κάποιος υπάλληλος του συγκεκριμένου κλιμακίου για τον οποίο υπήρξαν έστω και αποχρώσες ενδείξεις «διπλής εργασίας»;<br />
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το αποτέλεσμα ήταν να πληγεί το ηθικό των υπαλλήλων και των αποσπασμένων αστυνομικών στην ΕΥΠ. Και αυτό, ως αποτέλεσμα, κάθε άλλο παρά θετικό μπορεί να αξιολογηθεί για την διοίκηση του κ. Ρουμπάτη…<br /><br />
Η έρευνα που έγινε δεν απέφερε κανένα ενοχοποιητικό αποτέλεσμα -σύμφωνα πάντα με τις πηγές-, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Το κλιμάκιο μπήκε σε κατάσταση «ψυγείου», ικανότατοι και εμπειρότατοι με πλήθος διασυνδέσεων αστυνομικοί δήλωσαν την παραίτηση και την απέχθειά τους, αφού ένιωσαν μηδενική αλληλεγγύη και επιθετικότητα από τα κεντρικά της Αθήνας. Στην πραγματικότητα υπήρξε (και συνεχίζει να υπάρχει) μερική «τύφλωση» της ΕΥΠ στο κρισιμότερο κλιμάκιό της εντός της Ελλάδας, αφού οι «πηγές» των παραιτηθέντων δεν πρόκειται να συνεργαστούν με νέα πρόσωπα ή και σε αρκετές περιπτώσεις είναι γνωστές μόνο στους παραιτηθέντες (πάγια τακτική για την ασφάλεια των πληροφοριοδοτών)...<br /><br />
Οι «κακές γλώσσες» τόσο στην Κομοτηνή όσο και στην Αθήνα, «πήραν φωτιά», ρίχνοντας όλες τις ευθύνες στον διοικητή της ΕΥΠ κ. Γιάννη Ρουμπάτη, στον οποίο χρέωναν ανικανότητα χειρισμού, λειτουργία υπό καθεστώς πανικού ή ακόμη και… μεταφορά προσωπικών του υποθέσεων στο εσωτερικό της υπηρεσίας! Το γεγονός του αιφνίδιου ελέγχου που κατέληξε τελικά άκαρπος, δεν δικαιολογεί επ’ ουδενί την αλλαγή του διοικητικού στελέχους, το οποίο μέχρι σχετικά πρόσφατα απολάμβανε την πλήρη στήριξη του κ. Ρουμπάτη. Εκτός και εάν ο έλεγχος έγινε για να οδηγήσει (παντί τρόπω και μέσο) στην απομάκρυνση της συγκεκριμένης διοικήτριας και εις βάρος του γοήτρου της ΕΥΠ…!<br />
Εκ του μηδενικού αποτελέσματος των ερευνών και μετά την αντικατάσταση της διοικητού του κλιμακίου και τις (εν εξελίξει) προσπάθειες αντικατάστασης των παραιτηθέντων αστυνομικών, διαπιστώνουμε πως η ΕΥΠ δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργεί και σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί όπως λειτουργούσε πριν να συμβούν τα όσα συνέβησαν.<br /><br />
Η επιχείρηση έρευνας κατέληξε σε μια επιχείρηση αυτοχειριασμού του έργου της ΕΥΠ (κυριολεκτικά φιάσκο), με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα διάστημα «νέκρωσης» των δραστηριοτήτων της (αυτοί που γνωρίζουν τον χώρο λένε πως «έστω και ένα λεπτό να μην λειτουργήσει ένα τμήμα ή μια μονάδα, μπορεί να είναι όχι κρίσιμο, αλλά μοιραίο για την ασφάλεια της χώρας»), σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα κρίσιμη στα ελληνοτουρκικά, όπως αυτά εξελίσσονται τόσο στην Θράκη όσο και στο Αιγαίο.<br /><br />
Λογικά, λοιπόν, εξάγεται το ερώτημα:<br />
Ήταν άραγε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα η (με κάθε τρόπο και μέσο) απομάκρυνση της διοικήτριας του κλιμακίου; Και γιατί;<br />
Εξ όσων γνωρίζουμε η συγκεκριμένη δεν τιμωρήθηκε, αφού δεν βρέθηκε τίποτε επιβαρυντικό εις βάρος της, τόσο σε προηγούμενο έλεγχο όσο και τώρα. Παρ’ όλα αυτά μετατέθηκε στην Αθήνα σε… γραφείο, δηλαδή παροπλίστηκε, ενώ δημοσιεύματα την φέρουν να έχει γίνει στόχος «προς εξαφάνιση» (ίχνος απειλής ζωής;) από κάποιους…<br /><br />
Αυτό και μόνο, με ευθύνη του ίδιου του κ. Ρουμπάτη, προσβάλλει βάναυσα το θεσμικό πρόσωπο και τον ρόλο του διοικητή της ΕΥΠ, ο οποίος φέρεται να διέταξε μια έρευνα που «νέκρωσε» για μικρό διάστημα και αποσυντόνισε (για άγνωστο χρόνο) την εύρυθμη λειτουργία του (υπενθυμίζουμε) κρισιμότερου κλιμακίου πληροφοριών της ΕΥΠ εντός της Ελλάδας, ενώ δημιουργεί σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα σε υπαλλήλους και στελέχη που νιώθουν πως είναι εκτεθειμένοι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους σε σοβαρούς κινδύνους εξαιτίας λαθών της κεντρικής διοίκησης της υπηρεσίας…<br /><br />
Για μια ακόμη φορά, και χωρίς την παρέμβαση εξωτερικού παράγοντα (π.χ. δημοσιεύματα του Τύπου ή του διαδικτύου), η ΕΥΠ με ευθύνη του ίδιου του διοικητή της φέρεται να έγινε το επίκεντρο της δημοσιότητας, παραβιάζοντας την βασική αρχή λειτουργίας της, που την θέλει να κινείται «αόρατα» προκειμένου να ικανοποιεί τους θεσμικούς στόχους της λειτουργίας της.<br /><br />
Δεν έχουμε καμία απολύτως διάθεση να μάθουμε το γιατί έγινε η έρευνα (παρά τα όσα ακούγονται στην «πιάτσα»). Έχουμε όμως την απαίτηση όσοι υπηρετούν στην ΕΥΠ να κατανοήσουν ότι υπηρετούν την χώρα και μόνο την χώρα και οφείλουν να την υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν δεν μπορούν να παραιτηθούν και να αντικατασταθούν άμεσα και σιωπηλά (μετά από έρευνα για πιθανή αλλαγή κατάστασης της περιουσίας τους).<br /><br />
Τα τελευταία χρόνια επιλέξαμε να σιωπούμε παρά τα όσα βλέπαμε και αντιλαμβανόμασταν να συμβαίνουν, βοηθώντας έτσι στην «αόρατη» λειτουργία της συγκεκριμένης λίαν ευαίσθητης κρατικής υπηρεσίας. Δεν μπορούμε όμως να σωπαίνουμε όταν διαπιστώνουμε πως αποδομείται εκ των έσω από προσωπικότητες που έχουν την ταμπέλα του «περαστικού», του «αδιάφορου», του «ανίκανου» και όχι μόνο, δυστυχώς.<br /><br />
ΥΓ1: Η πρόσφατη εμφάνιση του σημερινού διοικητή της ΕΥΠ στην Κομοτηνή, ο οποίος αποκάλυψε την ιδιότητά του με τον πλέον επίσημο τρόπο, όπως κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της εφημερίδας «Χρόνος» αλλά και σχολίασε το ιστολόγιο fonirodopis.gr, είναι κάτι που υπό φυσιολογικές συνθήκες ίσως να εξανάγκαζε στην άμεση μετακίνηση και πειθαρχική τιμωρία του. Ποιος είπε όμως ότι η χώρα λειτουργεί σε φυσιολογικές συνθήκες;<br /><br />
ΥΓ2: Αφήνουμε ασχολίαστα στην κρίση σας την απαράδεκτη στάση της ΕΡΤ σε σχέση με το ζήτημα και θα πρέπει να συγχαρούμε την έντιμη στάση απέναντι στους συναδέλφους τους, του συνδικαλιστικού οργάνου των αστυνομικών της Ροδόπης.<br /><br />
<a href="https://kostasxan.blogspot.com/2018/06/blog-post_170.html">Πηγη</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-41930815534439415382018-04-12T12:55:00.000+03:002019-01-15T17:02:43.914+02:00Γιατί το Ισραήλ είναι ένα πολύ σοβαρό κράτοςΤου Σάκη Μουμτζή
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZAGgeUNUH30yiIQp4M4R_ko3R9V1vgPYvEgf3ps60qiSTyuJ0D5OSbgVE0BtpfeOwhYRUU3BkEmGOgdLd0vkJ8wr1gkQvDtv_ejzyFrFFsfUqduBYua7qXq2_lRRHJTedvIYDp5X6Fo/s1600/Jerusalem.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="1600" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUZAGgeUNUH30yiIQp4M4R_ko3R9V1vgPYvEgf3ps60qiSTyuJ0D5OSbgVE0BtpfeOwhYRUU3BkEmGOgdLd0vkJ8wr1gkQvDtv_ejzyFrFFsfUqduBYua7qXq2_lRRHJTedvIYDp5X6Fo/s320/Jerusalem.jpg" width="320" /></a></div>
Όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς Ιστορία, όχι μόνον συμφωνούν με αυτήν την άποψη, αλλά υπερθεματίζουν κιόλας. Ο τρόπος που υπερασπίστηκαν οι Ισραηλινοί όχι απλώς τα σύνορα τους, αλλά την ίδια την ύπαρξη τους, τρεις φορές στο παρελθόν, (1948, 1967, 1973), απέδειξε πως το μέγεθος μιας χώρας, τελικά, ελάχιστη σχέση έχει με την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα της.
<span class="fullpost">
<br /><br />
Και τις τρεις φορές, οι επιτιθέμενοι Άραβες ήταν σχεδόν εικοσαπλάσιοι από τους αμυνόμενους Ισραηλινούς. Το τι έγινε είναι γνωστό.<br /><br />
Θεωρώ περιττό να αναφερθώ πόσες παράτολμες αποστολές έφερε σε πέρα ο Ισραηλινός στρατός και πώς έχει συνδέσει σήμερα την ανάπτυξη της προηγμένης τεχνολογίας με τα οπλικά συστήματα του.<br /><br />
Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις, μου έδωσε ένα βίντεο που δείχνει ένα Ισραηλινό στρατιώτη να πυροβολεί και να τραυματίζει στο πόδι έναν Παλαιστίνιο που συμμετείχε σε διαδήλωση που γινόταν στα σύνορα με την λωρίδα της Γάζας.<br /><br />
Ως γνωστόν, η Γάζα εξακολουθεί να βρίσκεται ουσιαστικά υπό τον έλεγχο της Χαμάς, μιας οργάνωσης που έχει ως στρατηγικό της στόχο την καταστροφή του Ισραήλ, όπως ορίζει το καταστατικό της.<br /><br />
Ο εκπρόσωπος του Ισραηλινού στρατού έπραξε το αυτονόητο. Δήλωσε πως θα εξεταστεί η γνησιότητα του σχετικού βίντεο.<br /><br />
Και την άλλη μέρα επανήλθε.<br /><br />
Δεν παρέπεμψε το θέμα στις Καλένδες. Τα σοβαρά κράτη αναλαμβάνουν δημοσίως, και χωρίς υπεκφυγές, τις ευθύνες τους. Και τι είπε ο εκπρόσωπος του στρατού;<br /><br />
Επιβεβαίωσε την γνησιότητα του βίντεο, είπε πως αφορούσε μια συμπλοκή που έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο και πως ο τραυματισθείς θεωρήθηκε πως ήταν «ο επικεφαλής των ταραχοποιών».<br /><br />
Το σχετικό βίντεο ήταν φυσικό να ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από την πλευρά των κάθε λογής αριστερούληδων «πασιφιστών».<br /><br />
Τότε βγήκε ο υπουργός Αμύνης του Ισραήλ Α. Λίμπερμαν και «καθάρισε την φάση». Δήλωσε πως ο στρατιώτης που πυροβόλησε «αξίζει παράσημο».
Είναι ολοφάνερο πως ένα Κράτος, το οποιοδήποτε Κράτος, που ζει σε μόνιμο καθεστώς απειλής των συνόρων του οφείλει να έχει ένα στράτευμα που να δρα υπό πλήρη πολιτική κάλυψη. Ο,τιδήποτε ραγίζει την συνοχή του, επιδρά αρνητικά στην αποτελεσματικότητα του. Στην αποστολή του.<br /><br />
Και το βασικότερο στοιχείο που χαρακτηρίζει έναν στρατό ως αποτελεσματικό, είναι οι κανόνες εμπλοκής. Δηλαδή, πότε πυροβολεί. Και αυτό είναι κάτι που δεν ορίζεται κάθε φορά, εκείνη την στιγμή.<br /><br />
Γιατί μέχρι να φτάσει η οδηγία από το Γενικό Επιτελείο στην συγκεκριμένη μονάδα, θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Οι κανόνες εμπλοκής θα πρέπει να είναι σαφείς και πάγιοι, γνωστοί στους βαθμοφόρους του στρατεύματος.
<br /><br />
Η δράση και η αντίδραση θα πρέπει να είναι άμεση και ακαριαία. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν τα δεκάδες δισεκατομμύρια που δαπανώνται στους εξοπλισμούς;
<br /><br />
Τα τελευταία χρόνια η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας, λόγω των άριστων σχέσεων με το Ισραήλ, έχει την δυνατότητα να μελετήσει τους κανόνες εμπλοκής των Ισραηλινών Ενόπλων δυνάμεων. Και να ορίσει επακριβώς και τους κανόνες εμπλοκής των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />
Ένα κράτος γίνεται σοβαρό και αξιόπιστο, όταν, πρώτα-πρώτα, αποδείξει πως μπορεί να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα του.<br /><br />
Όλα τα υπόλοιπα έπονται.<br /><br />
<a href="http://www.liberal.gr/arthro/199013/apopsi/s-moumtzis/giati-to-israil-einai-ena-polu-sobaro-kratos.html"><b>Liberal</b></a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-66746304759423557962017-01-23T12:16:00.001+02:002019-01-11T16:42:56.888+02:00Το Μέλλον του Κόσμου: Παγκοσμιοποίηση vs Περιφερειοποίηση Από Wall Street International - Future of the World Between Globalization and Regionalization at the City Hall in Belgrade, Serbia 2016<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHet4SZfUf3Uku0kcm07DkGwdmZYFlhfs4REbg3y0x8-CHYbBoQBhxqvlQuhMLTLLXCY4Axn_5Fysxr3Go512EC6_J5cZnKX8CDoNuXJzW68Hnl4HulTqK_9XXAAwHyz72MCxiwFY0Q8/s1600/ko.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="450" height="149" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHet4SZfUf3Uku0kcm07DkGwdmZYFlhfs4REbg3y0x8-CHYbBoQBhxqvlQuhMLTLLXCY4Axn_5Fysxr3Go512EC6_J5cZnKX8CDoNuXJzW68Hnl4HulTqK_9XXAAwHyz72MCxiwFY0Q8/s200/ko.jpg" width="200" /></a></div>
Η ΧΙΙ Διεθνές Συνέδριο στο ECPD εξέτασε τρόπους επικοινωνίας μεταξύ Περιφερειοποίησης και Παγκοσμιοποίησης ως τους καθοριστικούς παράγοντες για το μέλλον του κόσμου. Αναρωτήθηκαν τι υπάρχει στο δρόμο της ολοκλήρωσης, αν θα μπορούμε ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε παγκόσμια και ταυτόχρονα περιφερειακό άλλα και ποια είναι τα πλεονεκτήματα και οι αδυναμίες στις εγγενείς διαδικασίες και παρουσίασαν τα αποτελέσματα πάνω σε πολλούς τομείς της κοινωνίας .<br />
<br />
<span class="fullpost">
Στη συνέχεια, ο κόσμος στα Βαλκάνια βαλκανική και υποστηριχθηκε με πολλούς τροπους με τις πιέσεις που επηρεάζουν την περιοχή να έχουν αξιολογηθεί ενώ μετρήθηκε ο παγκόσμιος αντίκτυπος. Εντάσεις μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η μετανάστευση αποτέλεσμα των ένοπλων συγκρούσεων και η φτώχεια στη Μέση Ανατολή, αλλά και εντάσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά την ψηφοφορία στο Ηνωμένο Βασίλειο για Brexit μαζί με το νέα στρατηγική μακρο-περιφερειοποίησης υπήρξαν θέματα ψηλά στην ημερήσια διάταξη. Ο ρόλος της Κίνας συμφωνήθηκε σχεδόν από όλους ότι είναι καίριας σημασίας στο παγκόσμιο σύστημα. Μια σειρά από παρουσιάσεις και πρόσθετες συζητήσεις κάλυψαν θέματα όπως της συνεχιζόμενης παγκόσμιας κοινωνικο-οικονομικής κρίσης και περιγράφηκε μια δυνητικά επιταχυνομενη παγκόσμια καταστροφή, της επιβίωσης της ανθρωπότητας και το μέλλον του ανθρώπου μαζί με τις άγριες πλευρές του αλλά και τα παράδοξα της ζωής της ευθύνη μας ως προϋπόθεση για την ειρήνη, το νέο Ψυχρό Πόλεμο και την κατανομή της ενοχής, τη μετανάστευση ως ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα, την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και την έλλειψη της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Ευτυχώς μια συναυλία από το Ensemble Renaissance προκάλεσε ήπιες στιγμές ηρεμίας και μαλάκωσε τα νεύρα μας.<br /><br />
Περισσότερα στο <a href="http://ecpd.org.rs/index.php/news/219-wall-street-international-future-of-the-world-between-globalization-and-regionalization-at-the-city-hall-in-belgrade-serbia-2016">ECPD </a><br /><br />
Lead up documentation to the final Programme included a Concept Note [CN] prepared by Professor Jeffrey Levett, Greece, and many interesting presentations.
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-15680068719527011112016-08-09T21:27:00.000+03:002016-08-09T21:27:35.581+03:00Τριάντα δευτερόλεπτα πριν τον Αρμαγεδδώνα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm5-t6RJ4BE3SHWxHvWPk7fyBUSSSYTJFIk_8N1NUj51743HOaIjD2u_jKvlZ40stm8j7o01Xox27qXc4SDHj0xxu_GMmGDwemF7hxxIzMuTk7fy0A2zU_9WBtitBPdNIEXwbUi4hyphenhyphen_7o/s1600/nuclear.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm5-t6RJ4BE3SHWxHvWPk7fyBUSSSYTJFIk_8N1NUj51743HOaIjD2u_jKvlZ40stm8j7o01Xox27qXc4SDHj0xxu_GMmGDwemF7hxxIzMuTk7fy0A2zU_9WBtitBPdNIEXwbUi4hyphenhyphen_7o/s400/nuclear.jpg" width="400" height="165" /></a></div>Ο παγκόσμιος πόλεμος δεν αποτελεί πλέον μια γενική και αόριστη απειλή, λέει εδώ και καιρό ο Δρ. Πωλ Κρεγκ Ρόμπερτς (Paul Craig Roberts), πρώην Ρεπουμπλικάνος υπουργός επί Ρήγκαν. Αντιθέτως, όπως προειδοποιεί ο Ουΐλλιαμ Πέρρυ (William Perry), (30 Seconds To Midnight | Foreign Policy Journal), πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, η ανθρωπότητα είναι στα πρόθυρα της πυρηνικής καταστροφής. Μια τέτοια καταστροφή μπορεί να προέλθει από την εξωτερική και αμυντική πολιτική των νεοσυντηρητικών, φιλοσιωνιστικών, εγκεφάλων (όπως η Χίλλαρυ Κλίντον) και την απερίσκεπτα επιθετική και καθόλου απαραίτητη επίδειξη ισχύος στα σύνορα της Ρωσσίας. Μπορεί, όμως, να συμβεί και από ένα λάθος στα ηλεκτρονικά συστήματα εγκαίρου αναγνωρίσεως.<br>
Ως πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ από το 1994 έως το 1997, ο Πέρρυ ήταν από τους γνωρίζοντες “από τα μέσα” τα μυστικά των πυρηνικών όπλων. Όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, από τύχη και μόνο ο κόσμος έχει αποφύγει έναν παγκόσμιο πόλεμο, γι' αυτό τα πυρηνικά, αντί να ενισχύουν την ασφάλειά μας, “τώρα την θέτουν σε κίνδυνο”<span class="fullpost"> <br><br>
Η Κρίση των Πυραύλων της Κούβας το 1962 έχει παρουσιαστεί σαν μια επικίνδυνη αντιπαράθεση που επιλύθηκε με νηφάλια διπλωματία.
Στην πραγματικότητα, ο πυρηνικός Αρμαγεδδώνας αποτράπηκε χάρη σε έναν άνθρωπο, τον Ρώσσο διοικητή υποβρυχίων Βασίλι Αρχίπωφ, ο οποίος ανακάλεσε την εντολή πλήγματος με πυρηνική τορπίλλη κατά αμερικανικού αντιτορπιλλικού (We May Be at a Greater Risk of Nuclear Catastrophe Than During the Cold War).<br>
Υπήρξαν πολυάριθμα τέτοια περιστατικά που έφεραν τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής.<br>
Αναλύοντας την σημερινή διεθνή κατάσταση ο Νόαμ Τσόμσκυ, στο τελευταίο του βιβλίο Who Rules the World (Μάϊος 2016), υπενθυμίζει την τελευταία φορά που το Ρολόϊ της Αποκάλυψης έφθασε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.<br>
Ήταν το 1983, επί Ρήγκαν κατά την φάση της διεξαγωγής της Άσκησης “Ικανός Τοξότης” (Able Archer) από το ΝΑΤΟ.
“Οι ασκήσεις αυτές προσομοίωναν επιθέσεις στην Σοβιετική Ένωση για να δοκιμάσουν τα αμυντικά τους συστήματα. Ρωσσικά έγγραφα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα αποκαλύπτουν ότι οι Ρώσσοι ανησυχούσαν βαθιά από τις επιχειρήσεις αυτές και προετοιμαζόντουσαν να αντιδράσουν, πράγμα που θα σήμαινε μόνο ένα πράγμα: Το Τέλος”.<br>
Η αποφασιστική στάση ενός άγνωστου τότε Ρώσσου αξιωματικού, του Στανισλάβ Πετρώφ, να μην μεταδώσει στους ανωτέρους του την λάθος ένδειξη των αυτόματων συστημάτων ανίχνευσης ότι η ΕΣΣΔ βρισκόταν υπό πυραυλική επίθεση, έσωσε τότε τον κόσμο. Έτσι, ο Πετρώφ πήρε την θέση του στην ιστορία δίπλα στον Βασίλι Αρχίπωφ.<br>
Μια πρόσφατη μελέτη ειδικών ανακάλυψε δεκάδες λάθος συναγερμούς κάθε χρόνο κατά την περίοδο που διερεύνησε, δηλαδή από το 1977 μέχρι το 1983. Και ο συντάκτης της μελέτης, Seth Baum, συνοψίζει λέγοντας: “Ο πυρηνικός πόλεμος είναι ο μαύρος κύκνος που δεν μπορούμε ποτέ να δούμε, εκτός από εκείνη την σύντομη στιγμή που μας σκοτώνει. Όσο δεν τον αποτρέπουμε, τόσο κινδυνεύουμε. Τώρα είναι ο καιρός να αντιμετωπίσουμε την απειλή, γιατί τώρα είμαστε ακόμα ζωντανοί”.<br>
Ο ειδικός σε θέματα πυρηνικής ασφάλειας Bruce Blair αναφέρει ότι “οι ΗΠΑ έφθασαν πολύ κοντά σε απόφαση για στρατηγική εκτόξευση από τον πρόεδρο το 1979, όταν καταχωρήθηκε ακούσια στο πραγματικό δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης ...μια εκπαιδευτική μαγνητοταινία της NORAD που απεικόνιζε ένα πλήρους κλίμακας σοβιετικό στρατηγικό πλήγμα. Τηλεφώνησαν στον τότε σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι δύο φορές μέσα στην νύχτα και του είπαν ότι οι ΗΠΑ δέχονταν επίθεση και, λίγο πριν αυτός σηκώσει το τηλέφωνο για να πείσει τον πρόεδρο Κάρτερ να δώσει εντολή για πυραυλική απάντηση πλήρους κλίμακας, τον κάλεσαν για τρίτη φορά και του είπαν ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό”.<br>
Αυτό το παράδειγμα, που έγινε γνωστό πολύ πρόσφατα, φέρνει στο μυαλό ένα άλλο κρίσιμο περιστατικό του 1995, όταν η τροχιά ενός αμερικανο-νορβηγικού πυραύλου, που μετέφερε επιστημονικό εξοπλισμό, φάνηκε ότι έμοιαζε με την πορεία πυρηνικού πυραύλου. Αυτό ανησύχησε τους Ρώσσους που ειδοποίησαν αμέσως τον τότε πρόεδρο Γιέλτσιν, ο οποίος έπρεπε να αποφασίσει για το αν θα διέτασσε πυρηνική απάντηση. Ευτυχώς, ο απρόβλεπτος αυτός μεθύστακας δεν το αποφάσισε ποτέ.<br>
Αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε μέχρι σήμερα, αλλά οι φόβοι είναι απολύτως πραγματικοί για το αν θα είναι και αύριο!<br>
Έχουν περάσει 71 χρόνια από τότε που οι ατομικές βόμβες κατέστρεψαν την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Το ότι δεν υπάρχουν σαφείς “κόκκινες γραμμές” κάνει την κατάσταση σήμερα πολύ επικίνδυνη.<br>
Η διαφορά δύναμης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσσίας είναι τόσο μεγάλη -μια “κολοσσιαία ασυμμετρία”, σύμφωνα με τον Dimitri Trenin, επικεφαλής του Carnegie Center της Μόσχας- ώστε οι Ρώσσοι, αναγκαστικά, εγκατέλειψαν το δόγμα της “μη πρώτης χρήσης” στην δέσμευση κατά της χρήσης πυρηνικών όπλων. Είπαν ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο χρήσης μικρών τακτικών πυρηνικών όπλων, αν απειληθεί από το ΝΑΤΟ “η ίδια η ύπαρξη του κράτους” τους.<br>
Μετά το πρόσφατο τεράστιας έκτασης παίγνιο πολέμου του ΝΑΤΟ, όπου προσομοιώθηκε πόλεμος με την Ρωσσία, το αυξημένο επίπεδο ετοιμότητας των στρατευμάτων και η στρατιωτική παρουσία στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης “αντανακλά ένα νέο και επικίνδυνο στρατηγικό δόγμα στην Ουάσιγκτων”, έγραψε ο Michael T. Klare στο The Nation. Και, επιπλέον, υπάρχει το ζήτημα των “αυτοεκπληρούμενων προφητειών”, προσθέτει ο Klare (NATO Has a Very Peculiar Way of Showing It Doesn't Want New Cold War).<br>
Προετοιμάζοντας δηλαδή έναν πόλεμο με την Ρωσσία, βάζεις σε κίνηση δυνάμεις που μπορεί, τελικά, να επιτύχουν ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Η ίδια η Ρωσσία έχει καταδικάσει τις κινήσεις του ΝΑΤΟ ότι αντανακλούν “αντιρωσσική υστερία”.<br>
Αφού είχαν “εξαφανιστεί από τα ραντάρ” για πολλά χρόνια τα πυρηνικά, είναι πάλι εδώ, και η απόφαση των ΗΠΑ να εκσυγχρονίσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο έχει πυροδοτήσει ένα πυρηνικό αγώνα δρόμου με την Ρωσσία και την Κίνα.<br>
Και μόνο η ύπαρξη των πυρηνικών όπλων σημαίνει το τέλος της ύπαρξης της ζωής στην γη. Είναι κάτι που θα συμβεί αργά ή γρήγορα...
Αυτό επιδιώκουν τώρα, όμως, η Ουάσιγκτων και οι υποτελείς νατοϊκοί σύμμαχοί της αυξάνοντας την ένταση μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων.<br><br>
Με πληροφορίες από το Foreign Policy Journal<br>
Από http://www.analystsforchange.org/2016/08/blog-post_35.html
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-22440856982828694512016-07-21T07:17:00.000+03:002016-07-21T07:24:15.197+03:00Αποκάλυψη: Ο Ερντογάν έχει κλειδώσει 1.500 αμερικάνους στο Ιντσιρλίκ και πολιορκεί τη βάση με τις πυρηνικές κεφαλές! Που στοχεύει; <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYBXv2TM4c5ceydUaYz-YsWqBDO-VROa-nWQPcRqKSjziomAbI5Hq_5_38vnrc7HRq6aWIES7DuMl29yJUHJOrvz_nQeL-cBdLdpW4ZEPCXLDq3kRVFjMf5szbyT-K_mYUwK1hiTQX2xk/s1600/Incerlink_Turkey480.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYBXv2TM4c5ceydUaYz-YsWqBDO-VROa-nWQPcRqKSjziomAbI5Hq_5_38vnrc7HRq6aWIES7DuMl29yJUHJOrvz_nQeL-cBdLdpW4ZEPCXLDq3kRVFjMf5szbyT-K_mYUwK1hiTQX2xk/s400/Incerlink_Turkey480.jpg" width="400" height="160" /></a></div>Στρατής Μαζίδης https://twitter.com/SMazidis <br><br>
Αποκάλυψη, κυριολεκτικά βόμβα, είναι αυτή που κάνει η ισραηλινή αμυντική ιστοσελίδα debka σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στη νοτιοανατολική Τούρκια, τους αμερικανούς αεροπορούς κι αξιωματούχους και τα πυρηνικά όπλα. Περίπου 1.500 στελέχη της Αεροπορίας των ΗΠΑ μαζί με τις οικογένειές τους έχουν κλειδωθεί στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, μαζί με ένα απόθεμα τακτικών πυρηνικών βομβών από το περασμένο Σάββατο όταν ο Ερντογάν κατέστειλε την απόπειρα πραξικοπήματος και έκτοτε δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία αεροπορική επιδρομή από το αεροδρόμιο σε βάρος της ISIS στο Ιράκ και τη Συρία. <br>
<span class="fullpost">
Κι εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε πως πριν από λίγους μήνες είχαμε δημοσιεύσει στη Freepen.gr την είδηση πως οι ΗΠΑ αποσύρουν από το Ιντσιρλίκ προσωπικό το οποίο δεν ήταν απολύτως απαραίτητο για λόγους ασφαλείας.<br> Η debka κλιμακώνει την ανάλυσή της υποστηρίζοντας πως αυτή η έκτακτη κατάσταση με βάση στρατιωτικές πηγές της συνιστά μια εικονική αιχμαλωσία του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού και των οικογενειών τους και εκτιμά πως το θέμα αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στην τηλεφωνική συνομιλία που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη μεταξύ του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του Ερντογάν. <br> Αυτό που αναδεικνύει η ανάλυση είναι το αξιοπερίεργο πως κανένας Αμερικανός αξιωματούχος, ούτε καν όσοι αντιπολιτεύονται τον Ομπάμα, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ανέδειξε δημόσια στην ιδιάζουσα αυτή αιχμαλωσία των αμερικανών στη βάση του Ιντσιρλίκ και μάλιστα από μια σύμμαχη χώρα¬μέλος του ΝΑΤΟ.<br> Οι ισραηλινοί σημειώνουν πως τα όσα διαδραματίζονται στην ευαίσθητη βάση του Ιντσιρλίκ απασχόλησαν μόνο ορισμένα ΜΜΕ, ιδίως ρώσικα όσον αφορά την είσοδο κι έρευνα τούρκων ανακριτών σε αυτή. <br>Κατά τη διάρκεια της μαζικής εκκαθαριστικής επιχείρησης που διεξάγεται από τον Ερντογάν σε κάθε γωνιά της χώρας, εκατοντάδες αστυνομικοί που συνόδευσαν ανακριτές από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και τη Γενική Εισαγγελέα ήταν οι μόνοι άνθρωποι που τους επετράπη να εισέλθουν στην στρατηγική αεροπορική βάση, από όπου κανείς δεν μπορεί να εξέλθει, ει μη μόνο σε έκτακτης ανάγκης περιπτώσεις και μετά από συντονισμό με τις τουρκικές αρχές. <br>Η βάση η οποία φιλοξενεί τακτικές πυρηνικές βόμβες βαρύτητας B61 τελεί υπό εικονική (ή μήπως κανονική;) πολιορκία από μεγάλη αστυνομική δύναμη.<br> Ένα σημαντικό στοχείο που αναδεικνύεται στο ρεπορτάζ και πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι ότι η βάση στερείται κανονικής ηλεκτροδότησης για αρκετές ημέρες καλύπτοντας τις ανάγκες της με γεννήτριες που σύντομα όμως θα ξεμείνουν από καύσιμα.<br> Η ιστοσελίδα πηγαίνει τολμηρά ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζει πως η πολιορκία της βάσης και των αμερικανών που βρίσκονται ουσιαστικά κρατούμενοι σε αυτή, αποτελεί μέθοδο πίεσης του Ερντογάν για να αναγκάσει την Ουάσιγκτον να εκδώσει το Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο κατηγορεί ότι ενορχήστρωσε το αποτυχημένο πραξικόπημα από την Πενσυλβάνια. <br>Τα θύματα της στρατηγικής εκβιασμού του Ερντογάν είναι αρκετές μονάδες των ΗΠΑ που έχουν αναπτυχθεί στο Ιντσιρλίκ κάτω από την εντολή της μοίρα και περιλαμβάνουν μονάδες μηχανικού, επικοινωνίες, logistics, έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, στρατιωτικό νοσοκομείο με ιατρικές και λειτουργικές εγκαταστάσεις, αεροπορικές μεταφορές και άλλα.<br> Ο διοικητής της τουρκικής μοίρας και της άσης, ταξίαρχος Μπεκίρ Ερκάν, βρίσκεται υπό κράτηση, κατηγορούμενος για συμμετοχή στο πραξικόπημα δίνοντας εντολή σε αεροσκάφη κι ελικόπτερα να μετάσχουν στις επιχειρήσεις, την εξαφάνιση μεγάλου αριθμού σκαφών και τη διαφυγή του ελικοπτέρου στην Αλεξανδρούπολη.<br> Ωστόσο, οι φόβοι για την τύχη των εγκλωβισμένων αμερικανών στο Ιντσιρλίκ καθώς και των πυρηνικών όπλων επιδεινώθηκαν από τις παρατηρήσεις των δύο κορυφαίων αξιωματούχων του καθεστώτος Ερντογάν την Τρίτη. <br>Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπινάλι Γιλντιρίμ υπαινίχθηκε πως οι Αμερικανοί μπορεί να θεωρηθούν ως εταίροι, τουλάχιστον παθητικά, στη συνωμοσία, με σκοπό τη χρήση της βάσης από τους ςυνωμότες για την αποστολή των αεροσκαφών που σταθμεύουν εκεί και τον εξοπλισμό τους για τις αποστολές παρακολούθησης του αεροπλάνου του Ερντογάν και το βομβαρδισμό του Κοινοβουλίου στην Αγκυρα. Επίσης ο Τούρκος υπουργός Εργασίας, Σουλεϊμάν Σοϋλού, ήταν πιο σαφής στο twitter: "Το πραξικόπημα αυτό έχει την Αμερική από πίσω". <br>Η προσοχή της κυβέρνησης Ομπάμα σχετικά με το τρομακτικό αδιέξοδο του Ιντσιρλίκ φαίνεται να προέρχεται από το φόβο που μοιράζονται από κοινού Ριάντ, Κάιρο και Ιερουσαλήμ, ότι η σταλινική εκκαθάριση του αυταρχικού Ερντογάν φθάνοντας σε όλους τους κλάδους της κυβέρνησης και όλα τα κοινωνικά στρώματα της τουρκικής κοινωνίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας συνολικής μουσουλμανικής επανάστασηςπου βρίσκεται σε εξέλιξη στην Τουρκία.<br> Ακόμη και μια απρόσεκτηέκφραση από την Ουάσιγκτον, σημειώνει η debka, μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία. Κάτι θα ξέρει παραπάνω...<br><br>
ΠΗΓΗ <a href="http://www.freepen.gr/2016/07/1500_20.html">Freepen</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-7236308897840871652016-07-14T09:14:00.000+03:002016-07-14T09:19:06.390+03:00Εξωγήινοι στη Σελήνη;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-myot4S9rOAvCuvKHEPfqMb-vX4y3T5yeK6Aboi8Xdv76Ghj5xQr7gjPKINm4maBUWW16LdctuoS87vMfD68XSx6KY8nX0M8y6bOQrdYOtsJGa2IWnQGrE2Lrl6GSR1mSkngaMNHfiwI/s1600/Alieni+Moon.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-myot4S9rOAvCuvKHEPfqMb-vX4y3T5yeK6Aboi8Xdv76Ghj5xQr7gjPKINm4maBUWW16LdctuoS87vMfD68XSx6KY8nX0M8y6bOQrdYOtsJGa2IWnQGrE2Lrl6GSR1mSkngaMNHfiwI/s320/Alieni+Moon.bmp" width="320" height="178" /></a></div>Ένας εμπειρογνώμονας στη NASA και στη NSA έκανε μια σειρά από απίστευτες δηλώσεις που μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Ο δρ. Έρικ Νόρτον ήταν τα τελευταία 12 χρόνια εξωτερικός σύμβουλος στη NASA και στην NSA, υπεύθυνος για την αναγνώριση απειλών από το διάστημα, όπως αστεροειδείς και κομήτες.
Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 2012 ισχυρίζεται ότι εντόπισε έναν τεράστιο διαστημικό στόλο να κατευθύνεται προς τη Γη, τον πλανήτη μας.<br><br>
<span class="fullpost">
Στις 22 Ιανουαρίου κλήθηκε στο Αστεροσκοπείο MacDonald, κοντά στο Φορτ Ντέιβις του Τέξας.
Τα εργαλεία που είχε στη διάθεσή του τον βοήθησαν να παρατηρήσει αυτό τον «απειλητικό διαστημικό στόλο».
«Είδα πολλά τεράστια, τρισδιάστατα διαστημικά αντικείμενα, να κινούνται σε σχηματισμό ευθείας γραμμής προς τη Γη».<br>
Σύντομα, όπως ισχυρίζεται, του έγινε ξεκάθαρο ότι τα UFO ήταν υψηλής τεχνολογίας επειδή ύστερα από τρεις μήνες παρακολούθησης, ο Νόρτον παρατήρησε ότι κινούνταν με μεγάλες ταχύτητες, διανύοντας εκατομμύρια χλμ μόλις σε δύο μήνες.<br>
Στοιχεία που συλλέχθηκαν με φασματοσκόπιο υπέδειξαν ότι τα αντικείμενα ήταν από υλικά που είναι πολλές χιλιάδες φορές πιο ισχυρά από ό,τι αναπτύχθηκε ποτέ στη Γη.<br><br>
Επιπλέον, υπέρυθρες εικόνες φάσματος έδειξαν ότι κοσμικά σωματίδια εκτρέπονταν από κάποιο ενεργειακό πεδίο παρόμοιο με το μαγνητικό πεδίο της Γης.Σύμφωνα με όλους αυτούς τους πραγματικά απίστευτους ισχυρισμούς, τα φερόμενα ως διαστημόπλοια έχουν σχήμα αγγλικού «L».
Μέχρι τον Ιανουάριο του 2013 είχαν περάσει κατά πολύ τον πλανήτη Άρη και ο Νόρτον υπέθετε ότι έρχονταν προς τη Γη. Ωστόσο, ξαφνικά χάθηκαν.<br><br>
Ο Νόρτον υποψιάζεται ότι με κάποιο τρόπο έγιναν αθέατα στα μάτια μας με κάποια προηγμένη τεχνολογία καμουφλάζ.
Επίσης δεν αποκλείει να άλλαξαν πορεία.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούσαν πλέον να εντοπίσουν τίποτα στο διάστημα.<br>
«Γνώριζα ότι υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι ανησυχούσαν για αυτά τα ευρήματα, για αυτό και ήμουν υπό συνεχή προστασία των Μυστικών Υπηρεσιών. Περάσαμε όλο το 2013 ψάχνοντας τους ουρανούς.<br>
Δεν ξέραμε τι συνέβαινε ή που εξαφανίστηκαν τα σκάφη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, ο στόλος έπρεπε να βρίσκεται τόσο κοντά στον πλανήτη που ο καθένας θα μπορούσε να τον δει και χωρίς τηλεσκόπιο. Δεν γνωρίζουμε εάν συνεχίζουν να κινούνται προς τα εμάς ή έφυγαν από το ηλιακό σύστημα».<br><br>
Μετά από ένα χρόνο ο Νόρτον άκουσε από έναν πρώην συνεργάτη του ότι το εν λόγω στόλος είχε εμφανιστεί ξανά και ένα σκάφος είχε κατέβει στη Σελήνη, όπως αναφερόταν και σε μια εσωτερική αναφορά που του έδωσε ο πρώην συνεργάτης του.
Λέγεται ότι ένα αντικείμενο σε σχήμα L έχει προσεληνιστεί σε έναν κρατήρα στο μέγεθος του Σικάγο και μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται ότι τον έχουν «δει» σε εικόνες του Google Moon.<br>
Το αμερικανικό υπουργείο Αμύνης εκτόξευσε τρεις πυραύλους από τις εγκαταστάσεις της NASA στις 15 Ιανουαρίου 2014, σε άκρως απόρρητη επιστολή που τη «συνδέουν» με τον στόλο.<br>
Εννοείται ότι ο Νόρτον δεν έδωσε κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του στη δημοσιότητα, λέγοντας ότι τα στοιχεία τα κρατά για τη δική του ασφάλεια.<br><br>
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/91CBY18PN0E" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br>
<br> Πηγη <a href="http://www.tribune.gr/weird/news/article/264718/exogiinos-stolos-echi-ftasi-sti-gi-ke-krivete-piso-apo-ti-selini.html">Tribune</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-29933535023196888082016-04-28T10:24:00.000+03:002016-04-28T10:24:33.578+03:00Refugees find new route for entry into Europe via Bulgaria<b>Human trafficking rings back in business</b> <br> <br> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkSM00pUvIvSjhM3txi3Zia0FNquhkdt-WHXFbuPPaQ_32JiVe1Lv12x1KbFoK_HB6HA4uh2UmXaYIS3GvTYhV__LFb_hy7xyAQOmKu02OsHRBVXOKZRpvN76iM7rng1jdg4ulwN6kaU/s1600/Refugees.bmp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkSM00pUvIvSjhM3txi3Zia0FNquhkdt-WHXFbuPPaQ_32JiVe1Lv12x1KbFoK_HB6HA4uh2UmXaYIS3GvTYhV__LFb_hy7xyAQOmKu02OsHRBVXOKZRpvN76iM7rng1jdg4ulwN6kaU/s320/Refugees.bmp" /></a></div>Following tighter controls in the Aegean Sea by the combined efforts of patrol ships from NATO, Greece and Turkey after the activation of the EU-Turkey refugee agreement, refugees are choosing a different route to reach central Europe. The refugees and migrants have chosen an alternative route via Bulgaria to move towards the continent, despite greater dangers. Nearly 200 refugees and migrants are being arrested on a daily basis in Austria who are using the new route. Austrian newspaper ‘Die Presse’ reports that the closed Greek-FYROM borders have forced the refugees to seek new ways to reach their target countries to the north. According to the newspaper report, 80 percent of the refugee flows have used the Bulgaria-Serbia route to move into other European countries. ‘It was the worst country, says an Afghani migrant about Bulgaria. ‘Police found us in the forest. they beat us, took our mobile phones and money’, he told the Austrian newspaper. The head of the Serbian centre for asylum services, Radosh Djurovic says the Aegean Sea route might have been sealed off, but the flows of refugees do not seem to have been curtailed. ‘The Balkan route is not closed, with the human trafficking networks back in business’, he says<span class="fullpost"> <br><br>
Source <a href="http://en.protothema.gr/refugees-find-new-route-for-entry-into-europe-via-bulgaria/">Protothema</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-40634522174575167392016-04-25T12:17:00.002+03:002016-04-25T12:17:59.813+03:00First half century of the Association of Schools of Public Health in the European Region
<b>Jeffrey Levett <br>The National School of Public Health, Athens, Greece.</b> <br>This year, the Association of Schools of Public Health in the European Region (ASPHER) reaches 50 years [1966-2016] and is engaged in celebration. Its significant achievements on the European stage will appear in the Anniversary Book and tell much of its exciting story (1). The official ceremony will take place in Athens, Greece 25-27 May 2016 with an opening event in the Acropolis Museum. The celebration is hosted by the Hellenic School, an institution finally launched in 1929, following heroic efforts of Greek pioneers in malaria and after a bizarre pandemic of dengue fever and a little known, unique and short-lived revolution in public health, which hiccoughed its way into history (2-5). One powerful driving force was Ludwik Rajchman of the League of Nations who described the health situation in Greece as being “worse than in Brazil”.<br><br> <span class="fullpost">
ASPHER’s contemporary vision is expressed in its 2020 strategy, enunciated into five specific strategic objectives that reflect educational quality, research capacity and global governance. These are pivotal to present and future population health challenges and have been elaborated in a spirit of collaboration and solidarity and in concert with the international community. One fundamental goal is the continued improvement of competency training of the European workforce. Appropriately trained public health practitioners are an effective link to crisis intervention such as in the current refugee crisis. ASPHER is a natural link and think tank for Europe and can provide insights into paths towards solution for the current and horrendous set of European problems. <br><br>
In 1992, with the support of WHO-EURO [Jo Asval, M. Barberro] and the European Commission, DGV [David Hunter, Jos Draijer], a turbulent General Assembly was hosted by the Hellenic School. It received support from the Rockefeller and Goulandri Foundations and from Hellenic Ministries of Health, Education and Culture [Melina Mecouri]. In Athens, i) a Balkan Forum for Public Health was conducted and facilitated Eastern European Schools to become a greater force within ASPHER thus fulfilling the aim of its first Secretary-General, Teodor Gjurgjevic, Zagreb [1968] who travelled unsuccessfully to Moscow, to encourage membership; ii) ASPHER outlined its response to Article 154 of the Maastricht Treaty, and; iii) an award named for Andrija Stampar got underway, which this year goes to Richard Horton, editor of The Lancet (6). <br><br>
Public health is a paradoxical entity spurned when things go well, called back by society when things fall apart. It is an essential function of society; an organized and systematic concoction for dealing with unpleasant surprises. It is an invigorating interdisciplinary cocktail, which like women’s domestic work, does not fit well into the economist’s equations of development or into business or market models. <br><br>
Public health is an anti-hero, not unlike Don Quixote who tilted at windmills and Hucklebury Finn who knew hell awaited him, after he helped the escape from slavery. Like Huck and the Don, Public Health has a nobility of spirit and purpose, wanting to right wrongs. Like a woman spurned, it can take disastrous revenge when rejected by the community or by the state. Think of Ebola [Africa]; lead in Flint [USA].<br><br>
Social sensitivity to deprivation and the organization of public health in response to dismal outcomes from environmental miasma are both constructs and products of the Enlightenment (7). Its thinkers aimed to improve living conditions of the population impacted by the Industrial Revolution and urbanization. They embraced such powerful thoughts as: “there but for the grace of god go I, do onto others as you would have them do onto you and that the reduction of mortality had an economic value to society”. Nevertheless, the danger still exists that the ship of state is operating with an insufficient ratio of lifeboats to passengers while avoidable death climbs (8).<br><br>
ASPHER’s homunculus-logo depicts both heart and brain, thus echoing the ancient maxim of “healthy in body, healthy in mind”, for the individual, the community and the body politic. Perhaps we should listen more to female voices; Hygiene, daughter of Asclepius, goddess symbol of public health; Peitho goddess of persuasion. Linguistically, public health suggests political tension and ideological divisions. It is a strange couplet from which the polar “public-private” surfaces. Etymologically, Idiocy-idiot derives from the Greek word private and health lacks importance until lost.<br><br>
At this time of humanitarian crisis in Europe, ASPHER calls for greater tolerance of diversity; color, creed, opinion nurtured within cultures of peace and science and within a framework of equality. Public health policy must be equal in complexity to the current problem space; refugee waves, austerity measures, terrorism. It must demonstrate flexibility in approach and draw upon alternative but convergent conceptualizations as either in terms of reducing vulnerability or in terms of resilience building. As we step into the future we may be faced by health indicator decline and health determinant disasters.<br><br>
ASPHER’s 50 year legacy must be seen as a vital contributor to socio-economic progress, a bulwark against health damage and a pillar for our common European future. We say that investing in Schools of Public Health is a good thing! Schools of Public health do make a difference (9)!<br><br>
No better gift can come from the political world than greater recognition of Schools and Institutions of Public Health in tandem with the ascendancy of public health up the political agenda.<br><br>
From Athens, ASPHER’s thoughts and concerns go out to all victims of abominable terrorist attacks, those suffering the consequences of austerity and to the plight of being a refugee. We must resist the dastardly and merciless acts of terrorism and mount a more effective response to population deprivation and environmental dangers and not permit them to derail Europe.<br><br>
With pride we draw attention to our appealing Association ASPHER as it reaches a half century, while simultaneously, appealing to the European world of politics to make more room for public health. <br><br>
References<br>
1. Foldspang A, Müller-Nordhorn J, Bjegovic-Mikanovic V, Otok R (Eds.). Fifty years of professional public health workforce development. ASPHER’s 50th Anniversary Book. Brussels: Association of Schools of Public Health in the European Region, 2016 [in press].<br> 2. Mandyla M, Tsiamis C, Kousounis A, Petridou E. Pioneers in the anti-malaria battle in Greece (1900-1930). Gesnerus 2011;68:180-97. <br>3. Levett J. The Athens School: Lighthouse of Greek Public Health. www.kastaniotis.com (Greek only).<br> 4. Giannuli D. Repeated Disappointment: the Rockefeller Foundation and the reform of the Greek Public Health System, 1929-1940. Bull Hist Med 1988;72:47-72. <br>5. Scientific Foundations of Public Health Policy in Europe. Editors: Laaser U, de Leeuw E, Stock C. Juventa Verlag Weinheim and Munchen; 1995. <br>6. ASPHER. Welcome to Athens. http://www.aspher.org/articles,4,20.html<br>
7. Levett J. Disaster press: Public Health Enlightenment, Greece: From the Athens to the Hellenic National School of Public Health. Sunday, 20 November 2011. http://nrdisaster.blogspot.gr/2011/11/public-health-enlightenment-greece.html (accessed: April 21, 2016).<br> 8. Levett J. Disaster press: Blunders without Apology, Mistakes and their Excuses. Thursday, 31 March 2016. http://nrdisaster.blogspot.gr/2016/03/blunders-withoutapology-mistakes-and.html (accessed: April 21, 2016).<br> 9. de Leeuw E. European schools of public health in state of flux. Lancet 1995;345:1158-60.<br>
From <a href="http://www.seejph.com/index.php/seejph/article/view/113/85">South Eastern European Journal of Public Health</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-57570592269533746552016-04-24T16:24:00.000+03:002016-04-24T16:24:13.822+03:00Ο πόλεμος κατά της Δύσης!!! Μεταναστευτική κρίση και ευρωπαϊκή ασφάλεια!! By Ιωάννης Κωτούλας*<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5RZztZnqnB9vUTBsSUgV0vXmRct4vWHBezNdWBDIDL7TCBcdBI31_MM7mtPTptnbIbiwdJ5ukDzV4End1k6cVZ_b-PP9e7Ssm13TKeR-r58kht4EksyLPSX9p7rRix8f3R4R3doz81lw/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5RZztZnqnB9vUTBsSUgV0vXmRct4vWHBezNdWBDIDL7TCBcdBI31_MM7mtPTptnbIbiwdJ5ukDzV4End1k6cVZ_b-PP9e7Ssm13TKeR-r58kht4EksyLPSX9p7rRix8f3R4R3doz81lw/s320/hqdefault.jpg" /></a></div>Η Ευρώπη έχει εμπλακεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο ο οποίος στρέφεται κατά της Δύσης και των αξιών της, και σκοπός του οποίου είναι η κατάκτηση της ίδιας της Δύσης. Η έξοδος από ένα ιδεοληπτικό σχήμα Δυτικής ενοχής και η ανάταξη της Ευρώπης ως αυτόνομου δρώντος σε διεθνές επίπεδο, ο οποίος ενεργεί με θεμελιώδη κριτήρια την προστασία των συνόρων, την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών και την ενθάρρυνση της ανάπτυξης της περιφέρειας αποτελούν τις θεμελιώδεις παραμέτρους για την επίλυση της μεταναστευτικής κρίσης.<br><br><span class="fullpost">
Η μεταναστευτική κρίση της Ευρώπης έχει προκαλέσει οξείες αντιδράσεις και σημαντικές δυσχέρειες στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, καθώς και έντονη συζήτηση για την ενδεδειγμένη πολιτική αντιμετώπισης της. Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι από μέλη των ισλαμικών κοινοτήτων της χώρας καταδεικνύουν τα όρια του εγχειρήματος ενσωμάτωσης στην ευρωπαϊκή νομική και πολιτισμική πραγματικότητα ατόμων με έντονες αντιδυτικές ιδεολογικές αναφορές. Ο συσχετισμός μεταναστευτικών ροών και ισλαμιστικής τρομοκρατίας αποτελεί κοινό τόπο στις αναλύσεις των Υπηρεσιών ασφαλείας, ωστόσο η συζήτηση πρέπει να πραγματοποιείται με τρόπο ορθολογιστικό και με αξιοποίηση όλων των δεδομένων.<br><br>
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΕΝΤΡΟΥ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ<br>
Σε επίπεδο διεθνούς συστημικής οργάνωσης καταγράφεται η ανάδυση μιας περιφέρειας ή ενδοχώρας, η οποία κείται νοτίως και νοτιοανατολικώς της Ευρώπης, με την Ευρώπη να καθίσταται αντιληπτή ως το κέντρο ή ο πυρήνας του εν λόγω συστήματος κέντρου-περιφέρειας. Η Ευρώπη ως το κέντρο του συστήματος αποτελεί τον προορισμό των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Τα κράτη της Ευρώπης και ιδίως όσα διαθέτουν εκτεταμένη ακτογραμμή ή ευρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου (Ελλάς, Ιταλία, Μάλτα, Ισπανία), είναι εκτεθειμένα σε μαζικές μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές από την περιφέρεια ή ενδοχώρα. Η περιφέρεια ή ενδοχώρα θεωρείται ότι αποτελείται από δύο ευρείες γεωγραφικές περιοχές:
α) το σύμπλοκο της Μέσης Ανατολής-Βορείου Αφρικής.<br><br>
β) το σύμπλοκο της υποσαχάριας Αφρικής.<br><br>
Οι ροές πληθυσμών προς την ευρωπαϊκή ήπειρο από μεθοδολογικής απόψεως δεν είναι δυνατόν να κατηγοριοποιούνται συλλήβδην ως προσφυγικές, διότι περιλαμβάνουν υψηλό αριθμό ατόμων τα οποία δεν προέρχονται από κράτη στα οποία σημειώνονται συγκρούσεις. Οι ροές πληθυσμών είναι, επομένως, αφενός προσφυγικές αφετέρου μεταναστευτικές, υπό την έννοια της εκδημίας τμήματος του πληθυσμού των κρατών προέλευσης, το οποίο μεταβαίνει στην ευρωπαϊκή ήπειρο για οικονομικούς λόγους ή λόγους εγκατάστασης. <br><br>
Το περιεχόμενο της έννοιας του πρόσφυγα (refugee) προσδιορίζεται από συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες, ειδικότερα την Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες (Convention relating to the Status of Refugees, 1951) και το Πρωτόκολλο για το Καθεστώς των Προσφύγων (Protocol Relating to the Status of Refugees, 1967), καθώς επίσης από τις εσωτερικές διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ως πρόσφυγας προσδιορίζεται βάσει του Άρθρου 1 της Σύμβασης της Γενεύης «κάθε πρόσωπο, το οποίο καθώς ευλόγως φοβάται ότι θα υποστεί διώξεις εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητάς του ή των πολιτικών του πεποιθήσεων, βρίσκεται έξω από την χώρα της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν μπορεί ή εξαιτίας του φόβου του δεν επιθυμεί, να ζητήσει την προστασία της χώρας αυτής». [1] Οι πρόσφυγες δεν έχουν δικαίωμα στην διπλωματική προστασία του κράτους ιθαγενείας τους, καθώς μια τέτοια σύμβαση θα αναιρούσε την ιδιότητά τους ως προσφύγων και την χορήγηση του καθεστώτος του πολιτικού ασύλου. [2]<br><br>
Καμία εκ των διεθνών συνθηκών δεν παρέχει το καθεστώς του πρόσφυγα σε όσους διασχίζουν πολυάριθμες ασφαλείς χώρες και διαβαίνουν κατά τρόπο παράνομο πολυάριθμες συνοριακές διαβάσεις και οι οποίοι επιλέγουν το κράτος με τις πλέον γενναιόδωρες κοινωνικές παροχές σε μη-πολίτες αυτού. Οι εισρέοντες μετανάστες επιλέγουν να εγκατασταθούν σε κράτη όπως η Γερμανία, η Σουηδία και το Βέλγιο, έχοντας προηγουμένως διασχίσει ασφαλή κράτη της περιφέρειας (Τουρκία) ή πολυάριθμα ασφαλή κράτη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Κροατία, Σλοβενία, Αυστρία). Οι προσδιοριζόμενοι ως πρόσφυγες επομένως δεν δρουν με κριτήριο την ασφάλεια, αλλά τις οικονομικές παροχές και το πλέον γενναιόδωρο και εφεκτικό σύστημα κοινωνικών παροχών και πρόνοιας. Κατά συνέπεια οι μετακινούμενοι δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται πρόσφυγες, αφού αρνούνται την παραμονή σε ασφαλή κράτη, αλλά παράνομοι οικονομικοί μετανάστες, εφόσον εισέρχονται με μη νόμιμο τρόπο στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Ακόμη και ένα άτομο το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις, ώστε να χαρακτηρισθεί πρόσφυγας, χάνει το καθεστώς του πρόσφυγα όταν εγκαταλείπει τις εγκαταστάσεις φιλοξενίας προσφύγων οι οποίες υπάρχουν σε κράτη της άμεσης υποδοχής των ροών της περιφέρειας όπως η Τουρκία και ο Λίβανος, και χρησιμοποιεί διακινητές ανθρώπων, ώστε να εισέλθει στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το άτομο αυτό πλέον είναι αιτών άσυλο (asylum seeker), όχι πρόσφυγας, τουλάχιστον έως η αξίωσή του για χορήγηση ασύλου κριθεί ως πληρούσα τις αρχές. <br><br>
Ο ΟΗΕ εφαρμόζοντας μια υπερμέτρως ιδεαλιστική εφαρμογή θεωρητικών αρχών αρνείται στα κράτη-μέλη της ΕΕ την δυνατότητα ελέγχου των εξωτερικών συνόρων τους ή ακόμη και του εσωτερικού της επικρατείας τους. Τα μέσα ενημέρωσης συχνά προσδιορίζουν κατά τρόπο λανθασμένο τους εισρέοντες πληθυσμούς ως πρόσφυγες από την Συρία ή το Ιράκ. Ωστόσο, βάσει των στοιχείων της Eurostat, προκύπτει ότι μόνο το 21% προέρχεται από την Συρία, ενώ ο πραγματικός αριθμός πιθανότατα είναι μικρότερος ακόμη και του 20%. [3] Ένα πρόσθετο ενδιαφέρον στοιχείο δημογραφικής υφής είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα των εισρεόντων ατόμων –το 62%- είναι νεαροί άνδρες, ενώ οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 16%. [4] Επομένως η εισροή πληθυσμών, η οποία παρατηρείται την τελευταία περίοδο, δεν περιλαμβάνει μόνον δυνητικώς προσφυγικούς πληθυσμούς (Σύρους, Ιρακινούς, Λίβυους, Αφγανούς), αλλά και μεταναστευτικούς πληθυσμούς (λοιπές χώρες περιφερείας), δηλαδή άτομα, τα οποία μετακινούνται προς την Ευρώπη όχι λόγω ενδοκρατικών ταραχών ή φόβου διώξεων, αλλά για λόγους οικονομικής υφής ή για λόγους οικιστικής εγκατάστασης.<br><br>
Το καθεστώς των πολιτικών προσφύγων αφορά σε μια μαζικού χαρακτήρα πληθυσμιακή εισροή και δεν θα πρέπει να συγχέεται με αυτό των αιτούντων πολιτικό άσυλο. Το πολιτικό άσυλο αφορά σε μεμονωμένα άτομα, αν και οι δύο κατηγορίες –αυτή των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο- είναι δυνατόν να αλληλεπικαλύπτεται. Το πολιτικό άσυλο χορηγείται κατ’ απόλυτη διακριτική ευχέρεια του κράτους υποδοχής, ανεξαρτήτως του αν ο αιτών πληροί ή όχι τις προβλεπόμενες συμβατικές προϋποθέσεις. Δεν γεννάται ούτε κατοχυρώνεται ατομικό δικαίωμα του αλλοδαπού στο πολιτικό άσυλο, καθώς το δικαίωμα και η δυνατότητα ενός κράτους να παρέχει πολιτικό άσυλο σε αλλοδαπούς δεν θεμελιώνει αντίστοιχο δικαίωμα εκ μέρους του αλλοδαπού για απόλαυση πολιτικού ασύλου.[5] Η υποβολή αίτησης χορήγησης πολιτικού ασύλου εκ μέρους του αλλοδαπού δεν συνεπάγεται υποχρεωτικότητα για τις αρχές του Κράτους, στις οποίες υποβάλλεται το εν λόγω αίτημα. Και αυτό διότι η χορήγηση πολιτικού ασύλου εντάσσεται στο πλαίσιο της αποφασιστικής κυριαρχίας του Κράτους, το οποίο διαθέτει την αποκλειστική κυριαρχική αρμοδιότητα να παράσχει ή να αρνηθεί την χορήγησή του.<br><br>
Το καθεστώς του ασύλου αποτελεί τη μετασχηματισμένη, γραφειοκρατική και παραποιημένη, εκδοχή της αρχαίας ξενίας, ενώ σε ιδεολογικό επίπεδο ο πρόσφυγας διαιωνίζει την αντίληψη του πολιτικού πρόσφυγα βάσει των σχετικών διατάξεων της ψυχροπολεμικής περιόδου. Ο ορισμός του πρόσφυγα διαμορφώθηκε σε μια περίοδο, κατά την οποία ο νεοσύστατος Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ελεγχόταν σε επίπεδο αποφάσεων από τα κράτη της Δύσης και αφορούσε σε μεγάλο βαθμό τους διαφεύγοντες από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα και δεν είχε υπ’ όψιν του μαζικές μεταναστευτικές ροές. <br><br>
Η μετανάστευση πλέον δεν παρουσιάζεται στους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών ως μια αναγκαιότητα οικονομικής υφής, καθώς άλλωστε οι Δυτικές κοινωνίες με υψηλό επίπεδο ανεργίας μεταξύ των πολιτών τους έχουν εγκαταλείψει τη μετάκληση ανειδίκευτων αλλοδαπών εργατών, αλλά ως ένα καθήκον ηθικής διάστασης. Παρερμηνεύοντας συνειδητά την έννοια της φιλοξενίας, [6] οι οπαδοί των ανοικτών συνόρων μετέβαλαν τη μετανάστευση από ένα εγχείρημα συμβολής στην οικονομική ανάπτυξη σε μια επίδειξη ηθικής ανωτερότητας και αυταρέσκειας, στον βαθμό που η μετανάστευση καθίσταται αντιληπτή από πολλούς Ευρωπαίους, ιδίως μεταξύ των διοικητικών και πολιτικών ελίτ, ως μια επιλογή των μεταναστών η οποία επιβεβαιώνει την πολιτισμική ανωτερότητα της Ευρώπης ως επιθυμητού προορισμού. Μια τέτοια ταύτιση συγχέει, όμως, την έννοια της έλξης προς έναν προορισμό με την έννοια του θαυμασμού αυτού του προορισμού. Η ιδεολογική σύγχυση και αφέλεια των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μεγάλη και διαχρονική. [7]<br><br>
Η ιδεοληπτική ταύτιση της έννοιας του μετανάστη με την έννοια του πρόσφυγα είναι πολλαπλώς μη λειτουργική. Κατά πρώτον η ταύτιση αυτή τείνει να συσκοτίζει τα κίνητρα των συμμετεχόντων στις μεταναστευτικές ροές, ταυτίζοντας ένα εγχείρημα, το οποίο αφορά λόγους οικονομικούς ή λόγους εγκατάστασης, με την αναζήτηση ασύλου. Κατά δεύτερον η ταύτιση των δύο ανωτέρω εννοιών προξενεί προφανείς δυσχέρειες στην πολιτική των χωρών υποδοχής, αφού συγχέονται η αποδοχή της οικονομικής μετανάστευσης, η οποία αφορά οικονομικούς λόγους, με το καθεστώς του ασύλου, το οποίο αφορά ανθρωπιστικούς λόγους. Η παράβλεψη της γεωπολιτικής διάστασης του προβλήματος και η μονόπλευρη και αναχρονιστική πλέον εμμονή σε οικονομικά δεδομένα έχουν προκαλέσει την μεταναστευτική κρίση της Ευρώπης και συμβάλλει στην ανατροφοδότηση της εσωτερικής τρομοκρατίας.<br><br>
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΡΟΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ<br>
Οι μεταναστευτικές ροές θα επιταθούν τα επόμενα έτη σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο και τις επόμενες δεκαετίες σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μεταβάλλει δραστικά την αντίληψή της στο ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Οι δημογραφικές προβολές, οι οποίες εδράζονται στην σύνθεση του πληθυσμού και τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτού, είναι δυνατόν να προσδιορίσουν εκ των προτέρων το μέγεθος του πληθυσμού των κρατών της περιφερείας και επομένως την δυνητική έκταση των μεταναστευτικών ροών, εφόσον η Ευρώπη εξακολουθεί να αποτελεί τον πυρήνα του συστήματος κέντρου-περιφερείας, προς τον οποίον κατευθύνονται οι ροές.<br><br>
Σε επίπεδο εξελίξεων εντός του διεθνούς συστήματος είναι δυνατόν να διακρίνουμε τρία επίπεδα ιστορικού χρόνου:<br><br>
α. Τον βραχύ ιστορικό χρόνο, ο οποίος αφορά γεγονότα τα οποία εκδηλώνονται εντός ορισμένου χρονικού πλαισίου (ενδοκρατικές ταραχές, επαναστάσεις, πόλεμοι). Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι ταραχές οι οποίες περιγράφονται με τον γενικό όρο Αραβική Άνοιξη, ο εμφύλιος στην Συρία, η κατάρρευση της Λιβύης και η αποδιοργάνωση του Ιράκ. Οι προσφυγικές ροές σχετίζονται κατά κύριο λόγο με τον βραχύ χρόνο, καθώς αποτελούν συνέπειες συγκεκριμένων γεγονότων ή αναταράξεως ενδοκρατικών και διακρατικών ισορροπιών. Οι προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη οφείλονται στην εσωτερική αποδιοργάνωση κρατών της περιφέρειας (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν) και την μαζική εκδημία πολιτών των κρατών αυτών.<br><br>
β.-γ. Τον μέσο και μακρό ιστορικό χρόνο (γεννητικότητα πληθυσμών, γεωγραφικά δεδομένα). Στην κατηγορία αυτή ανήκει η υψηλή γεννητικότητα των πληθυσμών της περιφέρειας και η εσωτερική αστάθεια ή ανεπαρκής οικονομικής ανάπτυξη κρατών με περιορισμένους φυσικούς πόρους ή ενδογενή γεωφυσικά μειονεκτήματα. Οι μεταναστευτικές ροές σχετίζονται κατά κύριο λόγο με τον μέσο και μακρό χρόνο, διότι αποτελούν συνέπειες της υψηλής γεννητικότητος των κρατών της περιφερείας ή της ανεπαρκούς οικονομικής αναπτύξεως των περιοχών αυτών, στοιχεία, τα οποία προκαλούν εκδημία και μεταναστευτικές ροές ασχέτως της πολιτικής καταστάσεως των κρατών αυτών. Οι μεταναστευτικές ροές οφείλονται επίσης στην υψηλή γεννητικότητα (παράγων ώθησης) των γεωγραφικών περιοχών της περιφερείας, η οποία προκαλεί υψηλή νεανική καμπύλη, υψηλό ποσοστό νεανικού πληθυσμού, το πλεόνασμα του οποίου διοχετεύεται προς την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ευρώπη διαθέτει υψηλό οικονομικό επίπεδο και ελκυστικό σύστημα κοινωνικών παροχών (παράγοντες έλξης).<br><br>
Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ<br>
Οι ισλαμικές κοινότητες στην Ευρώπη διαμορφώνουν ένα πλαίσιο ανάπτυξης των ισλαμιστικών δραστηριοτήτων, καθώς οι Μουσουλμάνοι της Ευρώπης διακρίνονται από ισχυρά αντιδυτικά συναισθήματα και τάσεις αποστασιοποίησης από την κοινωνική και πολιτισμική σφαίρα του εκκοσμικευμένου ευρωπαϊκού χώρου. Έρευνες της κοινής γνώμης καταδεικνύουν ότι η πλειονότητα των Μουσουλμάνων της Ευρώπης επιθυμεί την καθιέρωση του ισλαμικού νόμου (σαρία) στα κράτη στα οποία ζει σημαντικός αριθμός Μουσουλμάνων, ακόμη και επί των μη-Μουσουλμάνων. Οι Μουσουλμάνοι στην πλειονότητά τους απορρίπτουν την προοπτική της αφομοίωσης ή ενσωμάτωσης στις δομές της Ευρώπης, δημιουργώντας παράλληλες κοινωνίες. [8]
Οι Μουσουλμάνοι της Ευρώπης δεν διαθέτουν κίνητρα ενσωμάτωσης, καθώς σε ιδεολογικό επίπεδο η ετερότητά τους καθίσταται αποδεκτή κατά τρόπο άκριτο, ακόμη και όταν επιμέρους εκφάνσεις της όπως ο αντιδυτικισμός, οι ανισωτικές διακρίσεις Μουσουλμάνων/μη-Μουσουλμάνων και η υποστήριξη της τρομοκρατίας, στρέφονται κατά πολιτών της Ευρώπης. Σε ένα τέτοιο ιδεολογικό πλαίσιο και δεδομένης αφενός της εγγενούς αντιδυτικής ιδεολογικής διάστασης αφετέρου της αξίωσης παγκόσμιας κυριαρχίας της ιδίας της ισλαμικής θρησκείας, η αύξηση του σχετικού ποσοστού του ισλαμικού πληθυσμού πιθανότατα θα επιφέρει επίταση των τρομοκρατικών επιθέσεων. Και αυτό διότι θα υφίσταται μια συνεχώς διευρυνόμενη δεξαμενή στρατολόγησης ισλαμιστών δρώντων, οι οποίοι ως Ευρωπαίοι πολίτες και ενίοτε ως εξισλαμισθέντες γηγενείς Ευρωπαίοι θα διαθέτουν αυξημένη δυνατότητα δράσης στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Οι ριζοσπάστες Ισλαμιστές και σαλαφιστές Μουσουλμάνοι της Ευρώπης ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες, με κύρια κέντρα την Γαλλία, το Βέλγιο, την Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία, ενώ σημαντικοί θύλακοι Ισλαμιστών απαντούν στην Ισπανία, την Σουηδία και την Νορβηγία.<br><br>
Οι εκτιμήσεις ως προς την μελλοντική αναλογική αύξηση του ισλαμικών αναφορών πληθυσμού στο εσωτερικό της Ευρώπης διαφέρουν, ωστόσο προκύπτει ότι η αύξηση του ισλαμικού πληθυσμού κατά τον 21ο αιώνα θα μεταβάλει την δημογραφική και την πολιτισμική κατάσταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Τα στατιστικά δημογραφικά δεδομένα τείνουν να επιβεβαιώνουν την υπόθεση εργασίας ότι βάσει της σημερινής γεννητικότητας των γηγενών εκκοσμικευμένων Ευρωπαίων και των ισλαμικών αναφορών πολιτών/μεταναστών, της κατάχρησης της χορήγησης ασύλου και της οικογενειακής επανένωσης, καθώς και του αρχαϊσμού της ισλαμικής θρησκείας, η Ευρώπη πιθανώς κατά τα τέλη του 21ου αιώνα θα καταστεί μια περιοχή με ισχυρή ισλαμική παρουσία.[9] Σε επίπεδο σχετικού ποσοστού επί του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης ο ισλαμικών αναφορών πληθυσμός ανερχόταν σε 4,1% το 1990, σε 6% το 2010 και αναμένεται ότι θα προσεγγίσει το 8% του συνολικού ευρωπαϊκού πληθυσμού το 2030. [10] Σύμφωνα με άλλες δημογραφικές προβολές, ο ισλαμικός πληθυσμός θα αποτελέσει το 20% του συνολικού ευρωπαϊκού πληθυσμού περί το 2050 [11] και το 25% περί το 2100.[12] Περί το 2050 ορισμένα κράτη θα διαθέτουν ποσοστό ισλαμικών αναφορών κατοίκων μεταξύ 10-15%, ενώ σε άλλα κράτη, όπως η Σουηδία, ο πολιτισμικός εξισλαμισμός θα είναι εντονότερος, καθώς το ποσοστό θα προσεγγίσει το 25% περί το 2050.[13]
Η αύξηση του ισλαμικού πληθυσμού στην Ευρώπη πραγματοποιείται με τρεις τρόπους:<br><br>
α) Την διαφορική, υπέρτερη γονιμότητα των ισλαμικών πληθυσμών σε σχέση με τους γηγενείς εκκοσμικευμένους και χριστιανικούς πληθυσμούς της Ευρώπης. Η γονιμότητα των ισλαμικών πληθυσμών στην Ευρώπη παρουσιάζει μείωση κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο παραμένει υψηλότερη σε σχέση με την γονιμότητα των εκκοσμικευμένων πληθυσμών. [14] Μεταξύ του ισλαμικού πληθυσμού της Ευρώπης οι Ισλαμιστές και Σαλαφιστές εφαρμόζουν συχνά τακτικές πολυγυνίας με την ανοχή των ευρωπαϊκών αρχών, αποκτώντας συχνά άνω των δέκα τέκνων. Στην Γαλλία εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 20.000 πολυγυνικές οικογένειες, οι οποίες περιλαμβάνουν 200.000 άτομα. Καθώς δε οι ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές θεωρείται ότι κληροδοτούνται σε ποσοστό 75% στην επόμενη γενεά, έπεται ότι οι ισλαμιστές της Ευρώπης αυξάνουν σταθερά και συνεχώς το σχετικό ποσοστό τους εντός του ισλαμικού πληθυσμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι ισλαμιστές και σαλαφιστές καθίστανται με επίταση το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα, μετατρέποντας τις ισλαμικές κοινότητες σε χώρους ευμενούς υποδοχής των τρομοκρατικών ενεργειών. [15]<br><br>
β) Την αδιάκριτη εφαρμογή της αρχής της οικογενειακής επανένωσης, μέσω της οποίας οι πολιτογραφηθέντες και οι νόμιμοι μετανάστες είναι σε θέση να φέρνουν στην Ευρώπη όχι μόνον άμεσους συγγενείς αλλά και πολλαπλούς ανιόντες.<br><br>
γ) Την συνεχιζόμενη εισροή ισλαμικών αναφορών μεταναστών και προσφύγων από την ευρεία περιοχή, την οποία προσδιορίσαμε ως ισλαμική ενδοχώρα της Ευρώπης. Οι παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι έχουν εισέλθει στην Ευρώπη κατά την πρόσφατη μεταναστευτική κρίση, είναι κυρίως Μουσουλμάνοι, στοιχείο το οποίο συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση του σχετικού ποσοστού του ισλαμικού πληθυσμού της Ευρώπης και μάλιστα σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο.<br><br>
Η πολιτισμική μεταβολή και η διαφαινόμενη μετάβαση ορισμένων περιοχών της ευρωπαϊκής ηπείρου προς ένα διαφορετικό, μη-δυτικό και μη-εκκοσμικευμένο πολιτισμικό πλαίσιο, ταυτίζεται με την μετάβαση σε ένα ισλαμικών αναφορών πολιτισμικό πλαίσιο. Στην Ευρώπη το Ισλάμ αποτελεί σε εντεινόμενο βαθμό μια υπερεθνοτική ενοποιητική αρχή, η οποία χρησιμεύει στην θεμελίωση μιας αίσθησης ταυτότητας μεταξύ του μεταναστευτικού πληθυσμού. [16] Η ποσοτική διεύρυνση της παρουσίας Μουσουλμάνων στο εσωτερικό ενός κρατικού σχηματισμού δεν αποτελεί αφ’ εαυτής παράγοντα πολιτισμικής μεταβολής. Η ουσιώδης παράμετρος είναι η μη εξελιξιμότητα της ισλαμικής θρησκείας και ο μη πραγματοποιηθείς συγχρονισμός των παραδοχών της με τις αρχές του δημοκρατικού πλαισίου και με τις θεμελιώδεις για τις Δυτικές κοινωνίες παραμέτρους της δημοκρατίας και της κυριαρχίας του νόμου. Η νομική υπόσταση της ισλαμικής θρησκείας, η αξίωση εισαγωγής στοιχείων της ισλαμικής νομικής παραδόσεως, της σαρία, η αποδοχή του χαλιφάτου ως μόνης αποδεκτής πολιτειακής μορφής, είναι σε τελική ανάλυση ασύμβατη με την ίδια την δημοκρατία των Δυτικών κοινωνιών. <br><br>
Στην ισλαμική αντίληψη ο κόσμος διαιρείται σε δύο ευρείες επικράτειες, αφενός στον «οίκο του Ισλάμ» (dar al-Islam), μία περιοχή εσωτερικής ειρήνης και ευημερίας, γνωστή και ως «οίκος της ειρήνης» (dar al-salam), όπου επικρατεί ο λόγος του Αλλάχ και οι αρχές του Κορανίου, αφετέρου στον υπόλοιπο κόσμο, γνωστό ως «οίκο του πολέμου» (dar al-harb), το αρνητικό συμπλήρωμα του οίκου του Ισλάμ. Ο οίκος του πολέμου πρέπει νομοτελειακά δια του πολέμου να περιέλθει υπό την ισλαμική κυριαρχία, ώστε να επιτευχθεί ο εγγενής στην ισλαμική θρησκεία στόχος της παγκόσμιας επικράτησης και καθολικής κυριαρχίας. [17] Μια γεωγραφική περιοχή ή ένας κρατικός σχηματισμός είναι δυνατόν να χαρακτηρισθεί οίκος του Ισλάμ ακόμη και όταν οι Μουσουλμάνοι εκεί αποτελούν πληθυσμιακή μειονότητα. Σε ιδεολογικό επίπεδο ο προσδιορισμός του μη-ισλαμικού γεωγραφικού και πολιτισμικού πλαισίου ως «οίκου του πολέμου’ αντανακλά μια θεωρητική αντίληψη συγκρουσιακής υφής όσον αφορά στις σχέσεις με τις μη-ισλαμικές κρατικές οντότητες. [18]<br><br>
Όσοι εμμένουν στην μονομερή οικονομοκεντρική ανάγνωση της δημογραφικής υποκατάστασης στην Ευρώπη παραβλέπουν σημαντικές παραμέτρους: Τις θρησκευτικές και πολιτισμικές αναφορές του νέου πληθυσμού, ο οποίος σταδιακώς υποκαθιστά τον παραδοσιακό χριστιανικό και μετα-χριστιανικών αναφορών ευρωπαϊκό πληθυσμό. Οι αναλύσεις αυτές αγνοούν την φονταμενταλιστική αναβίωση, η οποία παρατηρείται στους κόλπους του Ισλάμ εδώ και τρεις αιώνες λόγω της επίγνωσης της δυτικής υπεροχής. <br><br>
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ<br>
Η σαλαφιστική τρομοκρατική οργάνωση ISIS περιέγραψε σε επιχειρησιακό υπόμνημά της τον Φεβρουάριο του 2015, το οποίο κυκλοφόρησε μεταξύ των μελών της οργάνωσης στην Λιβύη, την χρήση των μεταναστευτικών ροών για την διείσδυση ισλαμιστών μαχητών στην επικράτεια της Ευρώπης. Στο κείμενο δίνονται οδηγίες για την διείσδυση των ισλαμιστών μαχητών στην Ευρώπη και τονίζεται η εκμετάλλευση των μεταναστευτικών ροών για την εισδοχή ισλαμιστών στα νότια σταυροφορικά κράτη: «Προσθέστε στα ανωτέρω το γεγονός ότι [η Λιβύη] διαθέτει εκτεταμένη ακτογραμμή και βρίσκεται απέναντι από τα νότια σταυροφορικά κράτη [ενν. την Ιταλία, την Μάλτα και την Ελλάδα], στα οποία είναι δυνατόν να φθάσει κανείς με ευκολία ακόμη και με μια απλή βάρκα. Σημειώστε επίσης ότι ο αριθμός των ταξιδιών των παρανόμων μεταναστών από την ακτή αυτή είναι μαζικού χαρακτήρα, καθώς εκτιμάται ότι φθάνει σε 500 άτομα ανά ημέρα βάσει της χαμηλής εκτίμησης. Σύμφωνα με πολλούς από αυτούς [τους μετανάστες] είναι εύκολο να περάσει κανείς από τα σημεία ελέγχου της ναυτικής ασφάλειας και να φθάσει σε αστικά κέντρα. Εάν εκμεταλλευθούμε και αξιοποιήσουμε από στρατηγικής άποψης, έστω και σε ορισμένο μόνον βαθμό, αυτό το δεδομένο, θα μπορέσουμε να επιφέρουμε πανδαιμόνιο στην νότια Ευρώπη. Είναι ακόμη δυνατόν να παύσουν οι γραμμές της ναυτιλίας λόγω της στοχοποίησης των πλοίων και των δεξαμενόπλοιων των Σταυροφόρων». <br><br>
Η εσωτερική τρομοκρατία σε κράτη όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, γνωρίζει νέα έξαρση, καθώς πολυάριθμοι ισλαμιστικοί πυρήνες και δίκτυα υποστήριξης δρουν εκμεταλλευόμενα το χαλαρό νομικό ευρωπαϊκό πλαίσιο και την ύπαρξη ενός διευρυνόμενου πληθυσμού υποστήριξης. Ο Andrew Parker, γενικός διευθυντής των βρετανικών Υπηρεσιών ασφαλείας (MI5), προειδοποίησε ότι το επίπεδο απειλής στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον το μέγιστο εδώ και δεκαετίες, ενώ η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Η χαλαρή πολυπολιτισμική στάση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει επιφέρει την ανάδυση παραλλήλων κοινωνιών και την ριζοσπαστικοποίηση του βρετανικού ισλαμικού πληθυσμού, ο οποίος τάσσεται υπέρ της καθιέρωσης της σαρία και επιδοκιμάζει τρομοκρατικές επιθέσεις σε βάρος των μη-Μουσουλμάνων συμπολιτών τους.[20]<br><br>
Στην Γερμανία, έκθεση των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας η οποία διέρρευσε στον Τύπο, αναφέρει ότι «η ενσωμάτωση εκατοντάδων χιλιάδων παρανόμων μεταναστών δεν είναι πλέον εφικτή δεδομένου του υφισταμένου αριθμού μεταναστών και των ήδη υφισταμένων παραλλήλων κοινωνιών. […] Εισάγουμε ισλαμικό εξτρεμισμό, αραβικό αντισημιτισμό, εθνικές και εθνοτικές συγκρούσεις άλλων λαών, καθώς επίσης μια διαφορετική αντίληψη της κοινωνίας και του νόμου». Η έκθεση καταλήγει με την δυσοίωνη πρόβλεψη ότι οι γερμανικές αστυνομικές Αρχές δεν θα έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα εισαγόμενα αυτά προβλήματα ασφάλειας, καθώς και τις αντιδράσεις του γηγενούς γερμανικού πληθυσμού.[21] Γερμανικά μέσα ενημέρωσης όπως ο σταθμός N24, αναφέρουν ότι περί το 50% των αιτούντων άσυλο διαθέτουν άγνωστο τόπο κατοικίας ώστε να αποφύγουν την διοικητική απέλαση, ενώ οι Αρχές αγνοούν τον τόπο διαμονής τους. Η ελληνικής καταγωγής Γερμανίδα αξιωματικός της αστυνομίας Τάνια Καμπούρη περιγράφει στο άρτι εκδοθέν (Οκτώβριος 2015) βιβλίο της το οποίο πραγματοποιεί υψηλές πωλήσεις στην Γερμανία, την επιδεινούμενη κατάσταση ασφάλειας στην Γερμανία λόγω της μαζικής εισροής μεταναστών οι οποίοι δεν χαρακτηρίζονται από σεβασμό έναντι της τάξης και του νόμου.[22] Σε συνέντευξή της στον ραδιοφωνικό σταθμό Deutschlandfunk, η Καμπούρη ανέφερε ότι η γερμανική αστυνομία σταδιακά χάνει τον έλεγχο στους δρόμους της χώρας λόγω της παραβατικότητας των νεαρών αρρένων Μουσουλμάνων.<br><br>
Ταυτοχρόνως, το υψηλό οικονομικό κόστος για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης συνεπάγεται την αύξηση των φόρων επί των γηγενών Ευρωπαίων πολιτών. Το αρχικό κόστος της μεταναστευτικής εισροής είχε υπολογισθεί σε 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Η εκτίμηση αυτή αναμορφώθηκε σε 25 δισεκατομμύρια ευρώ για την διετία 2015-2016 από την ιαπωνική τράπεζα Mizuho, ενώ η πλέον πρόσφατη εκτίμηση από την Ένωση Γερμανικών Πόλεων αναφέρεται σε 16 δισεκατομμύρια ευρώ ανά έτος. [23] Ήδη, σε πολλά κράτη, ένα συνεχώς διευρυνόμενο τμήμα του πληθυσμού αντιδρά στην επιβολή και στην πολιτική των ανοικτών συνόρων. Στελέχη του CDU και ιδίως του CSU, όπως ο επικεφαλής του κόμματος Horst Seehofer, ζήτησαν από την καγκελάριο Μέρκελ να μεταβάλει την στάση της έναντι της μαζικής εισροής μεταναστών και προσφύγων, καθώς η Γερμανία, όπως και άλλα ευρωπαϊκά κράτη, θεωρείται ότι έχουν φθάσει στο όριό τους όσον αφορά στις δυνατότητες υποδοχής μεταναστών και προσφύγων. Η Γερμανία έχει δεχθεί άνω του 1 εκατομμυρίου άτομα μόνο το 2015, ενώ αναμένεται ότι αν συνεχισθεί η ίδια πολιτική, ο αριθμός θα αυξηθεί το 2016. Ακόμη και ο Sigmar Gabriel, επικεφαλής του SPD, ο οποίος αρχικά είχε ταχθεί υπέρ της μεταναστευτικής εισροής, πλέον θεωρεί ότι η υποδοχή προσφύγων στην Ευρώπη πρέπει να σταματήσει και η Γερμανία να αποδέχεται λιγότερα αιτήματα ασύλου. Ένας Γερμανός αξιωματούχος των Υπηρεσιών ασφαλείας ανέφερε στην εφημερίδα Die Welt: «Η μαζική εισροή ατόμων από άλλα μέρη του κόσμου θα οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση της χώρας μας. Επιτρέποντας αυτή την μαζική μετανάστευση παράγουμε εξτρεμιστές. Η καθωσπρέπει κοινωνία ριζοσπαστικοποιείται επειδή η πλειοψηφία δεν επιθυμεί την μετανάστευση η οποία επιβάλλεται από τις πολιτικές ελίτ. Στο μέλλον, πολλοί Γερμανοί θα αποστασιοποιηθούν από το συνταγματικό κράτος». [24]<br><br>
ΑΡΧΕΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ<br>
Η συνεχιζόμενη μεταναστευτική κρίση της Ευρώπης έχει υποβαθμίσει το μέγεθος της ασφάλειας των Ευρωπαίων πολιτών. Η πολιτική χορήγησης ασύλου συνιστά θέμα συνδεόμενο τόσο με την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου όσο και με την καταπολέμηση της διασυνοριακής εγκληματικότητας, καθώς και με την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο εξορθολογισμός και η εργαλειακή αναβάθμιση του συστήματος παροχής ασύλου συνδέεται με μια σειρά θεσμικών μεταβολών, μέσω των οποίων θα προστατευτεί η εγκυρότητα της απόφασης των Αρχών της χώρας υποδοχής ως προς την απόδοση του πολιτικού ασύλου και θα αποτραπούν οι καταχρήσεις. Μεταβολές αυτού του είδους είναι οι κατωτέρω:<br><br>
α. Η διατύπωση της εννοίας του εσωτερικού ασύλου. Σε περίπτωση κατά την οποία ο αιτών πολιτικό άσυλο αλλοδαπός είχε την δυνατότητα να καταφύγει σε ασφαλές σημείο εντός της επικράτειας της χώρας του, η αίτηση πολιτικού ασύλου στην χώρα υποδοχής και εξέτασης του αιτήματος θα πρέπει να απορρίπτεται ως καταχρηστική. <br><br>
β. Η δημιουργία ενός καταλόγου κρατών ασφαλούς προέλευσης των μεταναστευτικών ροών. Η εξέλιξη αυτή θα εξορθολογίσει την διαδικασία παροχής ασύλου, αποφεύγοντας την μεταλλαγή των οικονομικού χαρακτήρα μεταναστευτικών ροών σε έμμεση αποδοχή αυτών. Για τα πρόσωπα τα οποία προέρχονται από ασφαλή κράτη προέλευσης, θα θεωρείται ότι δεν θεμελιώνονται επαρκείς λόγοι παροχής ασύλου, ενώ θα είναι δυνατή η απέλαση του αιτούντος μετά την απόρριψη του αιτήματός του. Κράτη μη ασφαλούς προέλευσης είναι δυνατόν να θεωρούνται η Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Υεμένη, η Σομαλία και η Βόρειος Κορέα. Ακόμη και στην περίπτωση των κρατών αυτών η χορήγηση ασύλου πρέπει να πραγματοποιείται κατόπιν πλήρους διακρίβωσης της εγκυρότητας του αιτήματος.<br><br>
Η διαμόρφωση ενός μόνιμου μηχανισμού ανακατανομής προσφύγων σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. αποτελεί μια προσωρινή μόνον λύση η οποία δεν είναι δυνατόν να παρατείνεται, καθώς θα συμβάλει στην προσέλκυση νέων μεταναστευτικών ροών εφόσον η κατανομή κατά χώρα θα αποτελεί δεσμευτική νομική πραγματικότητα. Αντιστοίχως, η ενεργοποίηση του μηχανισμού ανθρωπιστικής βοήθειας και πολιτικής προστασίας της Ε.Ε. και η έκτακτη οικονομική ενίσχυση προς τα κράτη εισόδου προσφύγων και μεταναστών αποτελούν απλώς μεσοπρόθεσμες λύσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν τις συνέπειες και όχι τα αίτια της μεταναστευτικής κρίσης.<br><br>
Σε διακρατικό επίπεδο η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλεται να ενεργήσει ως αυτόνομος και ισχυρός δρων υιοθετώντας μια δέσμη μέτρων, βάσει των οποίων θα διασφαλισθεί η αποτροπή των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς τον ευρωπαϊκό χώρο:<br><br>
-Ενθάρρυνση κρατών περιφέρειας/διέλευσης με οικονομικά και θεσμικά κίνητρα να απορροφήσουν πρόσφυγες. Ως κράτη περιφέρειας/διέλευσης, τα οποία είναι δυνατόν λόγω της πολιτικής σταθερότητος ή/και της οικονομικής αναπτύξεως αυτών να απορροφήσουν σημαντικούς αριθμούς προσφύγων, νοούνται τα εξής: Τουρκία , Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Λίβανος και Αίγυπτος. <br><br>
-Δημιουργία κέντρων προσφύγων και μεταναστών στα κράτη της περιφέρειας και όχι σε ευρωπαϊκό έδαφος, ώστε το αίτημα χορήγησης ασύλου να εξετάζεται εκτός της ευρωπαϊκής επικράτειας.<br><br>
-Διασύνδεση της όποιας σύγχρονης ή μελλοντικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης προς κράτη της περιφέρειας με την αποτροπή μεταναστευτικών ροών προς την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την αποδοχή λειτουργίας των ανωτέρω κέντρων προσφύγων/μεταναστών.<br><br>
-Αίτημα προς τα κράτη του Κόλπου να ενσωματώσουν στο εθνικό δίκαιό τους την νομική έννοια του πρόσφυγα με υπογραφή και επικύρωση των σχετικών συνθηκών και συμβάσεων για τους πρόσφυγες. Τα Κράτη του Κόλπου δεν έχουν υπογράψει ούτε την Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες ούτε το Πρωτόκολλο για το Καθεστώς των Προσφύγων, κατά συνέπεια δεν δέχονται πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο.<br><br>
-Ασφαλής επαναπροώθηση σκαφών και πλοιαρίων με συνοδεία δυνάμεων της FRONTEX στα χωρικά ύδατα των κρατών διελεύσεως των μεταναστευτικών ροών και εφαρμογή των πρωτοκόλλων επανεισδοχής μεταναστών.<br><br>
-Διεύρυνση συνεργασίας με Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για την υλοποίηση του Προγράμματος εθελούσιας επιστροφής υπηκόων τρίτων χωρών και επανένταξης στη χώρα καταγωγής τους.<br><br>
-Ενδεχόμενη αξιοποίηση του πλαισίου επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ για την διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της ανάπτυξης ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων στην θαλάσσια περιφέρεια.<br><br>
-Σύλληψη και δίκη ισλαμιστών μαχητών, οι οποίοι είναι Ευρωπαίοι πολίτες ή μετανάστες διαβιούντες στην Ευρώπη.<br><br>
Η Ευρώπη έχει εμπλακεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο ο οποίος στρέφεται κατά της Δύσης και των αξιών της, και σκοπός του οποίου είναι η κατάκτηση της ίδιας της Δύσης. Η έξοδος από ένα ιδεοληπτικό σχήμα Δυτικής ενοχής και η ανάταξη της Ευρώπης ως αυτόνομου δρώντος σε διεθνές επίπεδο, ο οποίος ενεργεί με θεμελιώδη κριτήρια την προστασία των συνόρων, την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών και την ενθάρρυνση της ανάπτυξης της περιφέρειας αποτελούν τις θεμελιώδεις παραμέτρους για την επίλυση της μεταναστευτικής κρίσης και ένα πρώτο βήμα για την καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης στο εσωτερικό της Ευρώπης.<br><br>
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ<br>
[1] Πβ. Εγχειρίδιο για τις διαδικασίες και τα κριτήρια του καθορισμού των καθεστώτος των προσφύγων, Αθήνα: Γραφείο Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 1997. Στην ελληνική έννομη τάξη οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα εξειδικεύθηκαν και προσδιορίστηκαν με μεγαλύτερη ακρίβεια με τον Ν. 1975/1991. Βλ. Ν. 1975/1991, Άρθρα 24 και 25.<br>
[2] Βλ. Π. Νάσκου-Περράκη, Το νομικό καθεστώς των προσφύγων στην ελληνική και διεθνή έννομη τάξη, Αθήνα: Σάκκουλας, 1991.<br>
[3] Eurostat (ed.), Asylum Quarterly Report, 16/9/2015, http://goo.gl/FtsHzf.<br>
[4] United Nations (ed.), Refugees/Migrants Emergency Response-Mediterranean, http://goo.gl/47BF1N.<br>
[5] Βλ. Α. Μάνεσης, Ατομικές ελευθερίες, τ. Α΄, Αθήνα 1982, 124-5.<br>
[6] Στην αρχαιότητα η έννοια της ξενίας αφορά στην παροχή στέγης, τροφής και ασφάλειας για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, δεν αφορά στην αποδοχή της εγκατάστασης ενός ξένου στην χώρα υποδοχής. Βλ. K.D. O’ Gorman, ‘Dimensions of Hospitality: Exploring Ancient and Classical Origins’, στο C. Lanchley, P. Lynch & A.J. Morrison (eds.), Hospitality: A Social Lens, Amsterdam: Elsevier, 2007, 17-32.<br>
[7] European Parliament News, ‘François Hollande and Angela Merkel Face MEPs’, 8/10/2015, http://goo.gl/YAoYah.<br>
[8] Pew Research Center (ed.), The World’s Muslims: Religion, Politics and Society, 30/4/2013, http://goo.gl/v2DSdY.<br>
[9] V. Smil, ‘The Next 50 Years: Unfolding Trends’, Population and Development Review 31:4 (12/2005), 605-43.<br>
[10] Pew Forum (ed.), The Future of the Global Muslim Population, 2011.<br>
[11] E. Pan, Europe: Integrating Islam, παρατίθεται στην ιστοσελίδα http://goo.gl/8Wq63Z.<br>
[12] Ph. Jenkins, ‘Demographics, Religion, and the Future of Europe’, Orbis: A Journal of World Affairs 50:3 (Summer 2006), 519-39.
[13] E. Kaufmann, Shall the Religious Inherit the Earth?, New York: Profile Books, 2012, 181-2.<br>
[14] Βλ. C.F. Westoff & T. Frejka, ‘Religiousness and Fertility among European Muslims’, Population and Development Review 33:4 (2009), 785-809.<br>
[15] Βλ. A. Muxel, ‘Young People and Politics’, στο P. Perrineau & L. Rouban (eds), Politics in France and Europe, New York: Palgrave Macmillan, 2009, 72. Για την πολυγυνία στην Ευρώπη βλ. St. Swinford, ‘Muslim men having '20 children each' because of polygamy, peer claims’, The Telegraph, 23/10/2015, http://goo.gl/Qg2VhI (Ηνωμένο Βασίλειο)• ‘Polygamy in France: Many Wives’ Tales’, The Economist,<br> 6/5/2010 (Γαλλία)• ‘Scharia hält Einzug in deutsche Gerichtssäle’, Die Welt, 1/12/2012, http://goo.gl/xuQUBb (Γερμανία)• ‘België laat kinderen uit polygamie toe’, hln.be, 10/7/2008, http://goo.gl/rYLbje (Βέλγιο).<br>
[16] Βλ. D. Coleman, ‘Europe’s Demographic Future: Determinants, Dimensions, and Challenges’, Population and Development Review 32: The Political Economy of Global Population Change, 1950-2050 (2006), 84-6.<br>
[17] Βλ. Ι.Θ. Μάζης, Γεωγραφία του ισλαμιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή, Αθήνα: Παπαζήσης, 2002. Πβ. λήμμ. ‘Dar-al-salam’, The Encyclopaedia of Islam, vol. 2, 128.<br>
[18] Βλ. J. Waardenburg (ed.), Muslim Perceptions of Other Religions: A Historical Survey, New York and Oxford: Oxford University Press, 1999, 19-20.<br>
[19] Ch. Winter, Libya: The Strategic Gateway for the Islamic State: Translation and Analysis of IS Recruitment Propaganda for Libya, 2/2015, 10.<br>
[20] L. Dearden, ‘UK terror threat is at the highest level in 30 years and growing, MI5 chief warns’, The Independent, 17/9/2015, http://goo.gl/1ti4oi.<br>
[21] ‘Sicherheitsexperten entsetzt über deutsche Politik’, Die Welt, 26/10/2015, http://goo.gl/ULBOqB.<br>
[22] T. Kambouri, Deutschland im Blaulicht: Notruf einer Polizistin, Piper Verlag, München 2015.<br>
[23] J. McGeever & J. Geddie, ‘Germany could spend up to 25 bln euros on migrant intake-banks’, Reuters, 17/9/2015, http://goo.gl/zFXyLw• M. Rehle, ‘Germany to spend up to 16 billion euros on refugees next year’, Reuters, 29/10/2015, http://goo.gl/wrX3so.<br>
[24] ‘Gabriel zur Flüchtlingsdebatte: Entlastung Deutschlands "absolut erforderlich’, Süddeutsche Zeitung, 24/11/2015, http://goo.gl/cNvOdh.<br><br>
"Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ε. ΚΩΤΟΥΛΑΣ είναι ιστορικός.<br><br>
<a href="http://foreignaffairs.gr/articles/70737/ioannis-kotoylas/o-polemos-kata-tis-dysis?page=show">Πηγη Foreign Affairs</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-11975633592847164282016-04-05T00:07:00.000+03:002016-04-05T09:29:48.914+03:00Η θρησκεία ως ποινικό αδίκημα<b>Του Θάνου Τζήμερου</b><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQo32GR125w818M9m5OWc56tl4wFrER4lBK8lgrEWIOrYRy0euZ7nPHXTPfmaOf6wQ-FdFISj-PGyNe1N_aIcO8xAKzBn_e6qFm2rNznvJGDPNR3tZ1JgAq42eDFt-alN5Oc3a1GcN5DU/s1600/2326455_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQo32GR125w818M9m5OWc56tl4wFrER4lBK8lgrEWIOrYRy0euZ7nPHXTPfmaOf6wQ-FdFISj-PGyNe1N_aIcO8xAKzBn_e6qFm2rNznvJGDPNR3tZ1JgAq42eDFt-alN5Oc3a1GcN5DU/s200/2326455_1.jpg" /></a></div>Το άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί την απειλή: “Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας τον με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.” Επιπλέον, η απειλή συνιστά προσβολή της προσωπικότητας, για την οποία ο θιγόμενος δικαιούται να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από τα δικαστήρια. Το σχετικό έγκλημα περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα, με τίτλο "αδικήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας", καθώς θεμελιώδες στοιχείο της έννοιας της ελευθερίας είναι το αίσθημα ασφάλειας. Ο καθένας δικαιούται να ζει σε καθεστώς ειρήνης και απουσίας φόβου για τα έννομα αγαθά του, τα δικά του ή της οικογένειάς του. Αν λοιπόν σε πάρω τηλέφωνο και σου πω ότι “αν σε πετύχω στο δρόμο θα σε χτυπήσω”, το δικαστήριο θα με καταδικάσει. Πολλώ δε μάλλον αν απειλήσω ότι θα σε σκοτώσω.<br><br>
<span class="fullpost">
Ας προχωρήσουμε τον συλλογισμό λίγο παρακάτω. Αν δεν απειλήσω με θάνατο εσένα προσωπικά, αλλά συνολικά την οικογένειά σου, αυτό είναι μικρότερη απειλή; Όχι βέβαια! Αν δεν απειλήσω με θάνατο εσένα προσωπικά, αλλά όσους ανήκουν στην ίδια ομάδα ανθρώπων με σένα, ας πούμε που κατάγονται από το χωριό σου, ή υποστηρίζουν την ίδια ποδοσφαιρική ομάδα, ή ανήκουν στο ίδιο κόμμα, ή έχουν το ίδιο θρήσκευμα, της οποίας τα μέλη, σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, πρέπει να πεθάνουν, είναι μικρότερη απειλή; Όχι βέβαια! Είναι ατομική απειλή και για σένα. Φυσικά, αν κάποιος οπαδός του Παναθηναϊκού μηνύσει τον Μαρινάκη επειδή διάβασε σε έναν τοίχο “Βάζελοι θα πεθάνετε!” το δικαστήριο δεν θα τον πάρει στα σοβαρά. Τέτοιες απειλές είναι εντελώς αστείες, μολονότι δεν είναι σπάνιες οι συρράξεις μεταξύ αντίπαλων οπαδών, που έχουν οδηγήσει και σε απώλεια ζωών. Πάει πολύ όμως να το πάρεις ως οργανωμένη και διαρκή απειλή.<br><br>
Τι θα συνέβαινε όμως, αν “γαύροι” βομβιστές αυτοκτονίας ακολουθούσαν τις αποστολές του τριφυλλιού, παρεισέφρεαν στην παρέα και ανατινάζονταν; Αν οδηγούσαν αεροπλάνα και τα κάρφωναν στο κατάμεστο γήπεδο της Αλεξάνδρας; Προφανώς, τα δεδομένα θα άλλαζαν, ε; Τι θα συνέβαινε, επιπλέον, αν δημοσκοπήσεις μεταξύ των οπαδών του Ολυμπιακού έδιναν πλειοψηφικό ποσοστό στην άποψη ότι “μόνο οπαδοί του Ολυμπιακού πρέπει να υπάρχουν στον κόσμο και όλοι οι άλλοι πρέπει να θανατώνονται”; Τι θα συνέβαινε αν ο Τσουκαλάς αντί να λέει “άντε γειά” έλεγε: “όπου τους βρείτε, σφάξτε τους”; Κι αν αποκεφάλιζε και μερικούς “βάζελους” on camera; Τα πράγματα από κει που ήταν αστεία θα σοβάρευαν πολύ, μα πάρα πολύ, ε;<br><br>
Χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα, διότι η μεγαλύτερη δυσκολία του δυτικού μυαλού είναι να παραδεχθεί ότι οι ισλαμικές επιθέσεις από την 11/9 και δώθε είναι μέρος ενός γενικευμένου θρησκευτικού πολέμου και όχι μεμονωμένες ενέργειες κάποιων “τρελών”. Η ισλαμική επίθεση, μολονότι όχι απλώς χτυπάει την πόρτα μας, αλλά την έχει μισοσπάσει, δεν αγγίζει τον μέσο πολίτη ο οποίος θεωρεί ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο κι ο τρόπος με τον οποίο ζει είναι αδιαμφισβήτητος, κάτι σαν τους νόμους του Νεύτωνα. Μετά από αιώνες εκκοσμίκευσης του Χριστιανισμού είναι σχεδόν αδύνατο να αποδεχθείς ότι άνθρωποι μπορούν να σκοτώνουν στο όνομα ενός θεού, οποιουδήποτε θεού. Κι όμως αυτός ήταν ο κανόνας στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Όση δύναμη θα είχαν τα λογικά επιχειρήματα για την απαλλαγή του Τζιορντάνο Μπρούνο από την καταδίκη στην πυρά, άλλη τόση θα έχουν με έναν τζιχαντιστή απέναντι που έχει αποφασίσει να στείλει τους απίστους στον άλλον κόσμο και το βράδυ να γλεντάει με τις 72 παρθένες.<br><br>
Η ιστορία δεν προχωράει υποχρεωτικά στην κατεύθυνση που θεωρούμε εμείς “μπροστά”. Όταν επικράτησε ο “τζιχαντισμός" στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή ο Χριστιανισμός στην φανατική εκδοχή του, ο κόσμος γύρισε πίσω. Η θρησκευτική τρομοκρατία εξουσίαζε τις ζωές των ανθρώπων για άλλους 12 τουλάχιστον αιώνες. Ποιος μαθητής του Σωκράτη θα μπορούσε να διανοηθεί ότι 800 χρόνια μετά (!!!) όσοι συμμερίζονταν τις αξίες του θα ονομαζόντουσαν «παράφρονες» και «ιερόσυλοι» και θα τιμωρούνταν με θάνατο και δήμευση της περιουσίας τους ακόμα και αν απλώς επισκέπτονταν τους αρχαίους ναούς, όπως διέταξε ο Άγιος (!!!) Θεοδόσιος ο Α’; Δώδεκα μόνο χρόνια χρειάστηκαν από την αναγνώριση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (380 μ.Χ.) μέχρι την ισοπέδωση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, την εξαπόλυση πογκρόμ κατά των μη Χριστιανών και την κατεδάφιση των περισσότερων ναών της αρχαιότητας (392 μ.Χ.), καταστροφή μπροστά στην οποία οι βαρβαρότητες και οι ανατινάξεις του ISIS είναι πταίσμα!<br><br>
Κι όλα αυτά στο όνομα του θεού της αγάπης, που κήρυττε “αγαπάτε τους εχθρούς σας” και “όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…”. Φαντάζεστε ποια θα ήταν η πορεία της ανθρωπότητας αν οι μουλάδες μιας θρησκείας, που έχει τον πόλεμο, συγκεκριμένα κατά των Χριστιανών, ως βασικό στοιχείο του δόγματός της, αποκτούσαν παγκόσμια εξουσία; Πόσα χρόνια χρειάστηκαν οι αγιατολάχ για να μετατρέψουν μια σχεδόν 100% δυτικοποιημένη χώρα όπως το Ιράν, σε κόλαση θρησκευτικής τρομοκρατίας; Δεν υπάρχει όριο στη βαρβαρότητα όταν πιστεύεις ότι λειτουργείς ως το μακρύ χέρι του θεού.<br><br>
Όμως δεν είναι αυτό το σημερινό θέμα μας. Μπορεί να μην συμβεί, αν και τίποτε δεν αποκλείεται με την ανατροπή που θα φέρει σε 30 χρόνια η δημογραφική έκρηξη των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη. Αυτό το άρθρο εστιάζει στην διαρκή απειλή, ως ποινικό αδίκημα, που συνιστά σήμερα η ίδια η μουσουλμανική θρησκεία και στην συνεπακόλουθη ποινική ευθύνη καθενός που την ασπάζεται “en bloc”, άκριτα.<br><br>
Το καίριο ερώτημα είναι: ποιοι είναι οι φανατικοί; Ποιοι είναι έτοιμοι να ζωστούν εκρηκτικά ή να ορμήσουν με μαχαίρι στον γείτονα όπως γίνεται εδώ και 6 μήνες στην λεγόμενη “Ιντιφάντα των μαχαιριών” στο Ισραήλ και έχει κοστίσει τη ζωή 33 ανύποπτων πολιτών μεταξύ των οποίων 4 ξένοι; Ποιοι επίσης είναι πρόθυμοι να παρέχουν βοήθεια και κάλυψη στους τζιχαντιστές; Προφανώς δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι. Να δεχθώ ότι πρόκειται για μια μειοψηφία. Μια μικρή μειοψηφία, έστω. Όμως, σε απόλυτους αριθμούς είναι ήδη πάρα πολλοί. Έχω αναφερθεί εδώ στα ανατριχιαστικά μεγάλα ποσοστά νέων βρετανών μουσουλμάνων μεταναστών δεύτερης γενιάς που πιστεύουν ότι οι αποστάτες πρέπει να θανατώνονται και στα εφιαλτικά ποσοστά μιας μεγάλης πανευρωπαϊκής έρευνας που αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι θέλουν οι εντολές του Κορανίου να αντικαταστήσουν τη νομοθεσία του κράτους στο οποίο ζουν.<br><br>
Κι επειδή η καταγραφή της μεγάλης εικόνας σού δίνει την ψευδαίσθηση ότι εσύ δεν είσαι στο κάδρο, ας προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στον φανατικό της διπλανής πόρτας, ο οποίος ενδεχομένως μέχρι τώρα να είναι φιλήσυχος και φαινομενικά μετριοπαθής.
Επιτρέψτε μου μια παρένθεση που την θεωρώ αναγκαία. Ένας μισαλλόδοξος εκτελεστής των αντιπάλων του δεν βγαίνει από το μαιευτήριο έτσι. Ούτε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ουρλιάζει και χτυπιέται. Ο Κουφοντίνας ήταν ένας ευαίσθητος οικολόγος κι ο Ξηρός θεοσεβούμενος αγιογράφος, πριν πιάσουν το σαρανταπεντάρι. Ευγενικούς, ήσυχους και καλομίλητους τους περιέγραψαν οι γείτονες. Τι είναι εκείνο που κάνει κάποιον «φυσιολογικό» άνθρωπο δυνητικό δολοφόνο; Η πεποίθηση πως η ιδέα του, πολιτική, θρησκευτική ή και... φιλοσοφική είναι η απόλυτη αλήθεια και, για το καλό της ανθρωπότητας, θα πρέπει να επιβληθεί με κάθε τρόπο, ακόμα και με αυτά που... οι άλλοι αποκαλούν εγκλήματα! Φυσικά, για τον φανατικό όχι μόνο δεν είναι εγκλήματα, αλλά αντιθέτως, είναι «ιερές» πράξεις για τις οποίες νοιώθει περήφανος, αν επιζήσει, και πιστεύει ότι θα αμειφθεί πλουσιοπάροχα (από τον θεό του, ο θρησκευόμενος ή από την ιστορία, ο αριστερός) αν σκοτωθεί.<br><br>
Ξαναρωτάω λοιπόν και περιμένω μια σοβαρή απάντηση: μας ενδιαφέρει, ναι ή όχι, το γεγονός ότι δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η θρησκεία τους πρέπει να επικρατήσει, όχι με «τελική λύση» του ίδιου του θεού (όπως πιστεύουν, π.χ. οι Χριστιανοί για τη Δευτέρα Παρουσία) αλλά με εγκλήματα των πιστών, σήμερα;
<br><br>
Οι άνθρωποι αυτοί χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες: α) εκείνοι που έχουν αποφασίσει να γίνουν οι μαχητές του Αλλάχ και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία και β) εκείνοι που ακούν τον καθοδηγητή τους ως διαμεσολαβητή μεταξύ θεού και ανθρώπων και ερμηνευτή των ιερών στίχων. Αν ο καθοδηγητής τούς πει «καθήστε ήσυχα», κάθονται. Αν τους πει «επίθεση», ορμάν.<br><br>
Το κοινό στοιχείο όμως και των δύο υποκατηγοριών είναι η προσήλωση στις «ιερές» εντολές. Ούτε περνάει από το μυαλό τους το ενδεχόμενο να τις αμφισβητήσουν, να τις αγνοήσουν ή, πολύ περισσότερο, να τις θεωρήσουν λανθασμένες. Σ΄αυτό το σημείο, ας πιάσουμε το νήμα της αόριστης απειλής κι ας το δώσουμε στα χέρια του γείτονα, Αχμέτ, ο οποίος ντύνει τη γυναίκα του με μαντήλα και κελεμπία. Κάνει και άλλα ενδεχομένως στο σπίτι του, αλλά δεν μπορείς να τα ξέρεις. (500 - 2000 κορίτσια υπολογίζεται ότι υφίστανται κλειτοριδεκτομή κάθε χρόνο στην Μεγ. Βρετανία στην οποία οι γυναίκες που έχουν υποστεί αυτή την βάρβαρη πρακτική φτάνουν τις 170.000!!!) Την μαντήλα, όμως, την βλέπεις.<br><br>
Πάμε να κουβεντιάσουμε με τον Αχμέτ. “Γιατί Αχμέτ ντύνεις τη γυναίκα σου σαν σκιάχτρο με 42 βαθμούς υπό σκιάν;” “Γιατί αυτό μού υπαγορεύει η θρησκεία μου και το ιερό μου βιβλίο” απαντάει ο Αχμέτ. “Και ακολουθείς κατά γράμμα όλες τις εντολές του ιερού σου βιβλίου, μολονότι έχουν περάσει 1300 χρόνια από τότε που γράφτηκε;” “Βεβαίως”, λέει ο Αχμέτ. “Δεν υπάρχει ούτε μία εντολή που να την θεωρείς ξεπερασμένη, υπερβολική, εκτός εποχής; Ούτε μία με την οποία να μην συμφωνείς, βρε αδερφέ;” “Ούτε μία, διότι το ίδιο το ιερό βιβλίο μου στο κεφάλαιο 2 εδάφιο 2, μου απαγορεύει να το αμφισβητώ” δηλώνει κατηγορηματικά ο Αχμέτ. “Για πες μου λοιπόν Αχμέτ, ποια είναι η άποψή σου για κάποια άλλα εδάφια του ιερού σου βιβλίου, τα οποία επίσης απαγορεύεται να αμφισβητείς; Για το 4:24, που σου επιτρέπει να έχεις γυναίκες (παντρεμένες κι όλας) αιχμάλωτες, ως σκλάβες του σεξ; Για το κεφάλαιο 8 που επιτρέπει στους μουσουλμάνους να κλέβουν και να ληστεύουν τους απίστους;”<br><br>
“Μου το επιτρέπει” ξεγλιστράει ο Αχμέτ, “αλλά δεν σημαίνει ότι θα το κάνω.” “Ωραία, λοιπόν, πάμε στα εδάφια που δεν σου αφήνει περιθώριο επιλογής. Τι έχεις να πεις για το 3:28 και τα 5:51&57 που σου απαγορεύουν να έχεις φίλους τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, κι αν το κάνεις αυτό θεωρείσαι ότι είσαι κι εσύ ένας από αυτούς, δηλαδή άπιστος στον οποίο θα πρέπει να επιβληθεί η ποινή του θανάτου; Τι έχεις να πεις για τα 8:12&60 που σου δίνουν εντολή να τρομοκρατείς τους απίστους; Πώς υπακούεις, ως πιστός, στο 9:5 που σε διατάζει να σκοτώνεις τους μη μουσουλμάνους; Αν δεν το θυμάσαι, να σου το διαβάσω: “Σκοτώνετε τους άπιστους όπου κι αν τους βρείτε και συλλάβετέ τους και πολιορκήστε τους και στήστε τους παγίδες!” “Πώς μπορεί να υπάρχει συνθήκη με τους άπιστους;” αναρωτιέται το 9:7 για να σε διαβεβαιώσει το 9:14 “Πολεμάτε τους κι ο Αλλάχ θα τους τιμωρήσει με τα χέρια σας!” Και για να μην νομίσει κανένας ότι αυτά αφορούσαν άλλες εποχές, σού το κάνει σαφέστατο στο 33:61&62: "(Οι άπιστοι) θα έχουν κατάρα πάνω τους όπου κι αν βρίσκονται, θα συλλαμβάνονται και θα θανατώνονται χωρίς οίκτο. Τέτοιος ήταν ο τρόπος του Αλλάχ για εκείνους που έζησαν στο παρελθόν και δεν θα βρεις καμμία αλλαγή στον κανόνα του Αλλάχ”. Για πες μας λοιπόν Αχμέτ, με ποια από αυτά δεν συμφωνείς;”<br><br>
Τέσσερα πράγματα μπορεί να συμβαίνουν στο μυαλό του Αχμέτ: α) να συμφωνεί με όλα και να σου το πει. β) Να συμφωνεί με όλα, αλλά να μην θέλει να το παραδεχτεί γ) με κάποια να μην συμφωνεί και να σου το πει δ) με κάποια να μην συμφωνεί αλλά να μην το δηλώνει από τον φόβο της κατακραυγής των ομοθρήσκων του.<br><br>
Αν συμφωνεί με όλα, αυτό σημαίνει ότι ο μόνιμος στόχος του είναι η εξολόθρευση των απίστων στο όνομα του Αλλάχ. Το ότι δεν τον εκδηλώνει τώρα, περιμένοντας καταλληλότερη συγκυρία δεν τον ακυρώνει ως στόχο του, διαφωνεί κανένας; Το ότι η απειλή δεν πραγματοποιείται από τον συγκεκριμένο Αχμέτ εναντίον σου σήμερα, δεν την ακυρώνει ως απειλή, διαφωνεί κανένας; Είναι παράλογο ένας μη μουσουλμάνος να αισθάνεται φόβο από τη συνύπαρξη με μη εκκοσμικευμένους μουσουλμάνους, ιδιαίτερα όταν παντού στον κόσμο μουσουλμάνοι επιτίθενται με βόμβες αυτοκτονίας και με σκέτα μαχαίρια σε όποιον τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα τους;<br><br>
Αν ο Αχμέτ πει ότι με κάποια δεν συμφωνώ γίνεται αυτόματα βλάσφημος διότι παραβαίνει την εντολή να μην κρίνει το Κοράνι και να το αποδέχεται κατά γράμμα. Άρα είναι υποψήφιος για να εφαρμοστεί εναντίον του η ποινή του θανάτου από οποιονδήποτε αυτόκλητο τιμωρό – ζηλωτή. Καλά ξεμπερδέματα, Αχμέτ! Το εντελώς απίθανο είναι να πει “διαφωνώ με τις βασικές εντολές του Κορανίου (ο ιερός πόλεμος είναι μία από αυτές) και δεν τις εφαρμόζω, αλλά πειθαρχώ στη μαντήλα!” όταν – τι έκπληξη! – πουθενά το Κοράνιο δεν την προβλέπει κι ούτε την περιγράφει, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τύποι ισλαμικής ενδυμασίας.<br><br>
Ο Αχμέτ λοιπόν και κάθε μουσουλμάνος που αποδέχεται τις φιλοπολεμικές σούρες του Κορανίου θα μπορούσε να μηνυθεί για απειλή, διαφωνεί κανένας; Αλλά αν η απειλή επισύρει ποινή ενός έτους το πολύ, υπάρχει ένα άλλο αδίκημα που επισύρει δεκαετή κάθειρξη: η σύσταση συμμορίας. Το άρθρο 187 του ΠΚ ορίζει ως συμμορία μια δομημένη ομάδα με διαρκή δράση από τρία ή περισσότερα άτομα με στόχο τη διάπραξη κακουργημάτων όπως η ανθρωποκτονία, η βαρειά σωματική βλάβη, η αρπαγή ανηλίκων, το εμπόριο ανθρώπων, ο βιασμός, η ληστεία κ.λπ. πράξεις που, όλες, όχι μόνο επιτρέπονται εις βάρος των απίστων, αλλά εντέλλονται στον πιστό από το Κοράνι. Η συμμορία δεν είναι ανάγκη να ασχολείται μόνο με κακουργήματα. Μια ομάδα τριών ατόμων που ακούν Μοντεβέρντι και έχουν ως στόχο να σκοτώσουν όσους δεν ακούν Μοντεβέρντι, είναι συμμορία. Η δυσκολία της νομικής απόδειξης έγκειται στο ότι καμμία συμμορία δεν φτιάχνει καταστατικό στο οποίο να δηλώνει γραπτώς τις προθέσεις της και να βάζει τα μέλη της να υπογράψουν! Γι’ αυτό οι συμμορίες δικάζονται και καταδικάζονται, αφού πρώτα εγκληματήσουν. Όμως στην περίπτωση των μη εκκοσμικευμένων μουσουλμάνων η απόδειξη των προθέσεών τους υπάρχει ήδη καταγεγραμμένη: λέγεται Κοράνι.<br><br>
Ρωτάω λοιπόν όσους θεωρούν πως αρκεί η απλή εφαρμογή των νόμων για να αντιμετωπιστεί ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, γιατί στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν εφαρμόζεται; Κι αν η απειλή χρειάζεται μήνυση του θιγόμενου, η σύσταση συμμορίας διώκεται αυτεπάγγελτα. Γιατί κανένας εισαγγελέας μέχρι σήμερα σε κανένα κράτος δεν άσκησε δίωξη κατά των επισήμων τουλάχιστον εκπροσώπων μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι ορκίζονται απόλυτη πίστη και αφοσίωση σε ένα βιβλίο που διατάζει ανθρωποκτονίες; <br><br>
Καταλαβαίνω όσους φοβούνται ότι μια περισσότερο σθεναρή στάση της Δύσης θα αυξήσει την αντιπαλότητα. Δυστυχώς για τις αυταπάτες μας, μια λιγότερο σθεναρή θα την αυξήσει ακόμα περισσότερο, όπως τον Χίτλερ η πολιτική κατευνασμού του Τσάμπερλαιν. Οι δυτικές κοινωνίες θα έπρεπε να απαιτήσουν από τους θρησκευτικούς ηγέτες των ευρωπαίων τουλάχιστον μουσουλμάνων να δηλώσουν ευθαρσώς ότι τα συγκεκριμένα χωρία του Κορανίου δεν αφορούν τον πιστό του 2016, κι ότι επιπλέον κάθε μουσουλμάνος που ζει στην Ευρώπη α) θεωρεί το νομικό σύστημα της χώρας που ζει και της Ε.Ε. γενικότερα ως το μοναδικό που αναγνωρίζει και β) θεωρεί τη γυναίκα ίση με τον άντρα και έχουσα τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και να εκπαιδεύσουν σ΄αυτή την οπτική τις νέες γενιές τους.<br><br>
Θα έπρεπε να το είχαν κάνει ήδη, αυθορμήτως και αυτοβούλως, μαζί με τις καταδίκες των βομβιστικών επιθέσεων. Δυστυχώς, για την προοπτική της συνύπαρξης μαζί τους, καμμία αποκήρυξη της τρομοκρατίας εκ μέρους τους δεν θίγει το θεωρητικό της υπόβαθρο, τον “ιερό” πόλεμο του Κορανίου, καταδεικνύοντας το πρόβλημα της “στενής” ερμηνείας των στίχων του. Όσο υπάρχει αυτή η “παράλειψη”, οι φραστικές καταδίκες θα είναι υποκριτικές. Και η απειλή, όπως την αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης της Ευρώπης – υποψήφιο θύμα των μαχητών του Αλλάχ, κι όπως την περιγράφει ο Ποινικός μας Κώδικας, μόνιμη.<br><br>
Πηγη <a href="http://www.liberal.gr/arthro/40428/apopsi/arthra/i-thriskeia-os-poiniko-adikima.html">Liberal</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-17579923923392267782016-03-31T09:46:00.001+03:002016-03-31T09:46:25.527+03:00Blunders without Apology, Mistakes and their Excuses<b>By Professor Jeffrey Levett</b><br>
Asclepios and his disciple Hippocrates proclaimed: we have an opinion, let’s discuss it, if the evidence war¬rants, let’s change it.
When the evidence warranted it, Keynes changed his mind.
I too had some few thoughts: When a politician says he’s sorry, surely its time to stop and think, maybe to celebrate……..if the suggestion is to kick Mouzalas for his mistake, then perhaps he should also be rewarded wisely, for his considerable efforts within the intractable refugee issue<br><br> <span class="fullpost">
Greece already wallows in a sea of unfinished business, unable to capitalize on its considerable talent. This includes political indifferences to public health and the sanitary shield at a time of crisis, austerity, refugee and migration issues; an intellectual indifference to the distortion of history and a too weak scientific culture to make a difference; a stubborn inability to work together.
Resignation is called for if the national interest is threatened. It seems to me though, that recycling of ideas that have run their course in an unproductive background is more likely agent to derail national development. I am hopeful that the dreadful asymmetry between mistake and apology may nudge the Greek political culture in the right direction. Political strutting and its repetitious use by the mass media will not. At the end of the road will it be relegated to a linguistic slip?<br><br>
Statements can have negative implications; they may also convey positive elements. The negative “Mouzalian mistake” has transformed itself into an unprecedented positive and strong message, namely, that despite worldwide use of the name Macedonia for FYROM, ordinary Greeks strongly resist it. What might have been construed as a legitimizing mistake in Skopje, brought out an appropriate response in Greece. Skopje has been shaken. The gateways to disaster are several; distortion of history and science, fanaticism.<br><br>
A place in the new world for the Balkans will depend on science, truth and reconciliation as well as overcoming the imprint of a “crooked and perverse generation”. <br><br>
A long term solution for Greece is hard to articulate and even harder to agree upon within the current Greek culture. My suggestion would be to push for learning, appropriate technology deployment and the application of meritocracy. This is one important way to innovation, development and increased employment. It would also be good for Greece to promote a scientific symposium that examines greater distortions and lesser mistakes. It should be extra unusual, different from the run of the mill, far removed from back scratching. It should capitalize on the Mouzelian faux pas. Will it induce the Greek intellectual elite to come out of hiding?<br><br>
If Greece continues along its well trodden road of lip service, decision-making with little application and down-trodden institutions with restricted autonomy, then solutions to such serious issues; health disasters, growing population inequality, unfolding environmental dangers, will remain out of reach. The iceberg will not even, be felt.
</span>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-60229343378374032132016-03-24T18:54:00.000+02:002016-03-24T18:56:26.514+02:00Όταν ο Σαμαράς προειδοποιούσε την Ευρώπη για ενδεχόμενα τρομοκρατικά χτυπήματα.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWdkUyqwPVUXQPDTNQQZMxcj2saLU4vRT4EbwO_t5X9vm8VFlZjUTvR6chyJ_3b0Ja2oZ01elAPT-SyzoCi4q1at216Zq4iOaSpftYCyP6UehOyoucT0w9PthB7zJWtGPZVmZfnWQMT2g/s1600/otan-o-samaras-proeidopoiouse-tin-europi-gia-endexomena-tromokratika-xtupimata.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWdkUyqwPVUXQPDTNQQZMxcj2saLU4vRT4EbwO_t5X9vm8VFlZjUTvR6chyJ_3b0Ja2oZ01elAPT-SyzoCi4q1at216Zq4iOaSpftYCyP6UehOyoucT0w9PthB7zJWtGPZVmZfnWQMT2g/s320/otan-o-samaras-proeidopoiouse-tin-europi-gia-endexomena-tromokratika-xtupimata.jpg" /></a></div><b>Στις αρχές του 2014 η Ελλάδα ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ και ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός είχε θέσει τους στόχους της Αθήνας. Σύμφωνα με τις τότε ανακοινώσεις «η ελληνική Προεδρία έχει θέσει τέσσερις βασικές προτεραιότητες: την ανάπτυξη και την απασχόληση, την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), την αποτελεσματική διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης και την προώθηση της θαλάσσιας πολιτικής»</b><br><br><span class="fullpost">
Σε κάθε του συνάντηση ο τότε πρωθυπουργός έθετε το θέμα των μεταναστών τονίζοντας στους ομολόγους του ότι πρέπει να ανακοπούν οι προσφυγικές ροές όσο είναι νωρίς και προκειμένου να μην εισέρχονται στην Ευρώπη φανατικοί μουσουλμάνοι, υποψήφιοι τρομοκράτες.<br><br>
Τότε η κυβέρνηση είχε πει σε επιθέσεις που δεχόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι: «Η κυβέρνηση έχει θέσει ως κυρίαρχο θέμα της Ελληνικής Προεδρίας το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να το δει. Αντίθετα θέλει να δεχόμαστε όλους τους παράνομους μετανάστες και να τους στέλνουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη που αρνείται να τους δεχτεί. Εμείς σπάσαμε το αδιέξοδο μιλώντας για την παράνομη μετανάστευση, που τώρα πια συζητάει όλη η Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στο αδιέξοδο και ζητάει και τα ρέστα».<br><br>
Σε μια περιοδεία του στον Έβρο ο Α. Σαμαράς τότε είχε επισκεφτεί τον φράκτη και σε δηλώσεις του είχε πει ότι εκμηδένισε τις ροές των λαθρομεταναστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πέσει να τον φάει. Ο ακροδεξιός, ο φασίστας, ο απάνθρωπος που μιλά για λαθρομετανάστες και άλλα πολλά του είχε... σούρει ο Αλέξης Τσίπρας. Και να θυμίσουμε ότι ο Σαμαράς ως πρόεδρος της ΕΕ τότε είχε προωθήσει με σθένος την υποψηφιότητα του Δημήτρη Αβραμόπουλου στη θέση του κοινοτικού επιτρόπου και είχε συμβάλει ώστε η Ελλάδα να πάρει το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο της Μετανάστευσης.<br><br>
Αν τον είχαν ακούσει τότε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αν είχε πιεστεί από τότε η Τουρκία, αν λαμβάνονταν μέτρα ώστε να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές τώρα δεν θα είχαν τα αιματοκυλίσματα σε Γαλλία και Βέλγιο. Δεν θα μιλούσαμε για προσφυγική βόμβα, δεν θα είμαστε στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αντέξουμε 100 και 200 χιλιάδες μουσουλμάνους. Δεν θα αγωνιούσαμε μήπως κάποιος τρελός τζιχαντιστής ζωστεί με βόμβες και ανατιναχθεί στην Ακρόπολη. Ούτε θα κατηγορούμαστε ότι δεν ελέγχουμε τον κάθε παλαβό ισλαμιστή που θέλει να καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό.<br><br>
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με τα ανοικτά σύνορα, ο ύμνος της λαθρομετανάστευσης έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στη χώρα και την Ευρώπη. Τώρα, με τα κλειστά σύνορα η Ελλάδα θα υποστεί ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή.<br><br>
Αν είχαν ακούσει τον Σαμαρά όλοι τους τώρα μπορεί να μιλούσαμε με διαφορετικούς όρους και για την οικονομία και για το Προσφυγικό. Και σίγουρα δεν θα είχαμε τον Πάνο Καμμένο να απειλεί πριν από μερικούς μήνες ότι θα γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές που θα περνούν από τα ελληνικά σύνορα.<br><br>
Πηγη <a href="http://www.antinews.gr/action.read/politiki/otan-o-samaras-proeidopoiouse-tin-europi-gia-endexomena-tromokratika-xtupimata/2.105777">antinews</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-89727115917481634012016-03-24T00:23:00.000+02:002016-03-24T00:23:29.372+02:00Η ευρωπαϊκή αυτοκτονία ενώπιον της Τουρκίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9LIrEUOFaFxWgpXXwEkyKxUzfw_eS10NXVeyYM90kM0GjXpntil2KoczcOAwip8vJla3gjtGHJNdFBo8GT9xWNefMCInNGhnG8CwqzGShG1N-OkvG2t4RMowwS6MNo_sPruRHokWAnA/s1600/arton190883-c6af9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil9LIrEUOFaFxWgpXXwEkyKxUzfw_eS10NXVeyYM90kM0GjXpntil2KoczcOAwip8vJla3gjtGHJNdFBo8GT9xWNefMCInNGhnG8CwqzGShG1N-OkvG2t4RMowwS6MNo_sPruRHokWAnA/s320/arton190883-c6af9.jpg" /></a></div>του Τιερί Μεϊσάν
ΔΑΜΑΣΚΟΣ (ΣΥΡΙΑ)
Με την υπογραφή μιας συμφωνίας – εντούτοις παράνομης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο- με την Τουρκία για την επιβράδυνση της εισροής μεταναστών, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεσμεύτηκαν λίγο βαθύτερα σε μια συμφωνία με το διάβολο. Μεγάλο μέρος των 3 δισ. ευρώ που θα διατεθούν ετήσια στην Άγκυρα θα χρηματοδοτήσει τους τζιχαντιστές και, κατά συνέπεια, την αύξηση του αριθμού των μεταναστών που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Ιδίως με την κατάργηση τους επόμενους μήνες των βίζα με την Τουρκία, οι Ευρωπαίοι καθιερώνουν την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ των στρατοπέδων της Αλ Κάιντα στην Τουρκία και των Βρυξελλών. Με τη σύνθλιψη των λαών του Ιράκ και της Συρίας κάτω από την καταπίεση των τζιχαντιστών που χρηματοδοτούν έμμεσα και εγκαταλείποντας τον τουρκικό λαό στην δικτατορία του προέδρου Ερντογάν, προετοιμάζουν το έδαφος για μια τεράστια σύγκρουση από την οποία θα είναι οι ίδιοι τα (...)<br><br>
<span class="fullpost">
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 17ης και 18ης Μαρτίου 2016 ενέκρινε ένα σχέδιο για την επίλυση του προβλήματος που δημιουργήθηκε από τη μαζική εισροή μεταναστών από την Τουρκία [1] Οι 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υπέκυψαν σε όλα τα αιτήματα της Άγκυρας.<br><br>
Είχαμε ήδη αναλύσει πώς οι ΗΠΑ σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τα γεγονότα στην Εγγύς Ανατολή για να αποδυναμώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση [2]. Στην αρχή της τρέχουσας κρίσης των «προσφύγων», ήμασταν οι πρώτοι που παρατήρησαν ταυτόχρονα ότι αυτό το γεγονός είχε προσκαλεστεί σκόπιμα και τα δυσεπίλυτα προβλήματα που θα έθετε [3]. Δυστυχώς, όλες οι αναλύσεις μας επιβεβαιώθηκαν και οι θέσεις μας έχουν έκτοτε υιοθετηθεί ευρέως από τους τότε επικριτές μας.<br><br>
Προχωρώντας, θέλουμε να διερευνηθεί πώς η Τουρκία πήρε τη λαβή του παιχνιδιού και την τύφλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εξακολουθεί να είναι ένα κτύπημα πίσω.<br><br>
Το παιχνίδι του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν<br>
Ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν είναι πολιτικός άνδρας σαν τους άλλους. Και δεν φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι, ούτε οι λαοί ούτε οι ηγέτες τους, το έχουν συνειδητοποιήσει.<br><br>
• Πρώτον, προέρχεται από την Milli Görüs, ένα ισλαμικό Παντουρκικό κίνημα που συνδέονται με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αίγυπτου και υποστηρίζει την αποκατάσταση του Χαλιφάτου [4]. Ισχυρίζεται επίσης -όπως εξάλλου και οι σύμμαχοι του του Milliyetçi Hareket Partisi (MHP)- ότι οι Τούρκοι είναι απόγονοι των Ούννων του Αττίλα, τα ίδια τα παιδιά του Λύκου της Στέπας της Κεντρικής Ασίας, με τον οποίον μοίραζαν την αντοχή και αναισθησία. Πρόκειται για μια ανώτερη φυλή που προορίζεται να κυβερνήσει τον κόσμο. Η ψυχή τους είναι το Ισλάμ.<br><br>
Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ο μοναδικός αρχηγός κράτους στον κόσμο που διεκδικεί μια ρατσιστική ιδεολογία εθνική υπεροχής, απόλυτα συγκρίσιμη με το ναζιστικό αρειανισμό. Είναι επίσης ο μοναδικός αρχηγός κράτους στον κόσμο που αρνείνται τα εγκλήματα της ιστορίας του, μεταξύ άλλων των δολοφονιών των μη Μουσουλμάνων από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’ (χαμιτικές σφαγές του 1894-1895: τουλάχιστον 80.000 Χριστιανοί σκοτώθηκαν και 100.000 Χριστιανές ενσωματώθηκαν δια της βίας στα χαρέμια), στη συνέχεια, από τους Νεότουρκους (γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Συριακών, των Ελλήνων του Ποντίου και των Γεζιντι από το 1915 έως το 1923: τουλάχιστον 1,2 εκατομμύρια θάνατοι)· μια γενοκτονία που εκτελέστηκε με τη βοήθεια Γερμανών αξιωματικών, συμπεριλαμβανομένων του Ρούντολφ Höß, του μετέπειτα διευθυντή του στρατοπέδου Άουσβιτς [5].<br><br>
Στον εορτασμό της 70ης επετείου από την απελευθέρωση του ναζιστικού εφιάλτη, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σημείωνε ότι « οι ιδέες της φυλετικής υπεροχής και αποκλειστικότητας προκάλεσε τον πιο αιματηρό πόλεμο στην ιστορία » [6]. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια μιας πορείας -χωρίς να κατονομάσει τη Τουρκία-, ο ίδιος κάλεσε όλους τους Ρώσους να είναι έτοιμοι να ανανεώσουν τη θυσία των παππούδων τους, εάν χρειαστεί, για να σώσουν την ίδια την αρχή της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων.
<br><br>
• Δεύτερον, ο πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος δεν υποστηρίζεται παρά μόνο από το ένα τρίτο του πληθυσμού του, κυβερνά μόνος του τη χώρα με τη βία. Είναι αδύνατο να γνωρίσουμε τι ακριβώς πιστεύουν οι Τούρκοι, δεδομένου ότι η δημοσίευση πληροφοριών που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα του προέδρου Ερντογάν θεωρούνται πλέον παραβίαση της ασφάλειας του κράτους και οδηγεί αμέσως στη φυλακή. Ωστόσο, αν αναφερόμαστε στις τελευταίες μελέτες που δημοσιεύθηκαν τον Οκτώβριο 2015, λιγότερο από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος τον υποστηρίζει. Αυτό είναι σημαντικά λιγότερο από τους Ναζί το 1933, οι οποίοι τότε είχαν το 43% των ψήφων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο πρόεδρος Ερντογάν δεν μπορούσε να κερδίσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές παρά μόνο με χοντροειδή νοθεία. Μεταξύ άλλων:<br><br>
- Φιμώθηκαν τα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης: οι μεγάλες εφημερίδες Hürriyet και Sabah όπως και η τηλεόραση ATV δέχθηκαν επίθεση από τραμπούκους του κυβερνώντος κόμματος· έρευνες στόχευαν δημοσιογράφους και ειδησεογραφικούς οργανισμούς που κατηγορούνταν για υποστήριξη της «τρομοκρατίας» ή για δυσφημιστικά σχόλια κατά του προέδρου Ερντογάν· ιστοσελίδες μπλοκαρίστηκαν· παροχοί ψηφιακών υπηρεσιών αφαίρεσαν τη προσφορά τους στα τηλεοπτικά κανάλια της αντιπολίτευσης· τρία από τα πέντε εθνικά τηλεοπτικά κανάλια, από τα οποία το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, ήταν, στα προγράμματά τους, σαφώς ευνοϊκά για το κυβερνών κόμμα· η αστυνομία έκλεισε τα άλλα εθνικά τηλεοπτικά κανάλια, Bugün TV τηλεόραση και Kanaltürk. <br><br>
- Ένα ξένο κράτος, η Σαουδική Αραβία, έχυσε 7 δις. Λίρες "δώρων" για να "πείσει" τους ψηφοφόρους να στηρίξουν τον πρόεδρο Ερντογάν ( ήτοι περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ).<br><br>
- 128 διαρκή πολιτικά περίπτερα η γραφεία του αριστερού κόμματος (HDP) δέχθηκαν επίθεση από τους τραμπούκους του κόμματος του προέδρου Ερντογάν. Πολλοί υποψήφιοι και τις ομάδες τους ξυλοκοπήθηκαν. Περισσότεροι από 300 κουρδικά καταστήματα λεηλατήθηκαν. Δεκάδες υποψήφιοι του HDP συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. <br><br>
- Πάνω από 2 000 αντιπάλους σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, είτε από επιθέσεις, είτε λόγω της κυβερνητικής καταστολής με στόχο το ΡΚΚ. Μερικά χωριά της νοτιοανατολικής χώρας καταστράφηκαν εν μέρει από τεθωρακισμένα οχήματα του στρατού.<br><br>
Μετά την «εκλογή» του, ένα τείχος σιωπής έπεσε πάνω από τη χώρα. Έχει γίνει αδύνατο να πληροφορηθεί κανείς τη κατάσταση της Τουρκίας από τον εθνικό τύπο της. Η κύρια αντιπολιτευτική εφημερίδα, Zaman, τέθηκε υπό κηδεμονία και περιορίζεται τώρα στο να διαφημίσει το μεγαλείο του "σουλτάνου" Ερντογάν. Ο εμφύλιος πόλεμος που ήδη μαίνεται στα ανατολικά της χώρας, επεκτείνεται με επιθέσεις στην Άγκυρα και μέχρι την Κωνσταντινούπολη, με τη πλήρη αδιαφορία των Ευρωπαίων [7].<br><br>
Ο Ερντογάν κυβερνά σχεδόν μόνος του, και περιβάλλεται από μια μικρή περιορισμένη ομάδα, από την οποία είναι ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου. Δήλωσε δημοσίως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι δεν εφάρμοζε πλέον το Σύνταγμα και ότι του ανήκαν όλες οι εξουσίες από τούδε και στο εξής.<br><br>
Στις 14 Μαρτίου 2016, ο πρόεδρος Erdoğan δήλωσε ότι ενώπιον των Κούρδων: « Η δημοκρατία, η ελευθερία και το κράτος δικαίου δεν έχουν πλέον καμία αξία». Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επεκτείνει το νομικό ορισμό της «τρομοκρατίας» για να συμπεριλάβει όλους εκείνους που είναι «εχθροί των Τούρκων» -δηλαδή Τούρκοι και μη Τούρκοι που αντιτίθενται στο δόγμα της υπεροχής τους .<br><br>
Για μισό δισεκατομμύριο ευρώ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατασκεύασε το μεγαλύτερο παλάτι που κατοικήθηκε ποτέ από έναν αρχηγό κράτους στην παγκόσμια ιστορία. Το "Λευκό Παλάτι", αναφερόμενο στο χρώμα του κόμματός του, του AKP. Καλύπτει 200.000 τετραγωνικά μέτρα και περιλαμβάνει όλα τα είδη των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων υπερσύγχρονων ασφαλών καταφύγιων που συνδέονται με δορυφόρους.<br><br>
• Τρίτον, ο πρόεδρος Ερντογάν χρησιμοποίει τις εξουσίες που έχει αρπάξει αντι-συνταγματικά για να μετατρέψει το τουρκικό κράτος σε νοννό του διεθνούς τζιχαντισμού. Τον Δεκέμβριο του 2015, η τουρκική αστυνομία και η δικαιοσύνη ήταν σε θέση να αποδείξουν τους προσωπικούς δεσμούς του Ερντογάν και του γιου του Μπιλάλ με τον Γιασίν αλ-Καντί, τον παγκόσμιο τραπεζίτη της Αλ Κάιντα. Ως εκ τούτου, απέλυσε τους αστυνομικούς και τους δικαστές οι οποίοι τόλμησαν να « βλάψουν τα συμφέροντα της Τουρκίας » (sic), ενώ ο Γιασίν αλ-Καντί ξεκίνησε μια αγωγή κατά της αριστερής εφημερίδας Birgün επειδή αναδημοσίευε το άρθρο μου « Η Αλ-Κάιντα, το αιώνιο συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ ».<br><br>
Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Ρωσική Ομοσπονδία κατέθεσε μια έκθεση των μυστικών υπηρεσιών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που επιβεβαιώνει την υποστήριξη του τουρκικού κράτους για στο διεθνή τζιχαντισμό, κατά παράβαση πολυάριθμων ψηφισμάτων [8]. Έχω δημοσιεύσει μια λεπτομερή μελέτη σχετικά με αυτές τις κατηγορίες, μελέτη η οποία αμέσως λογοκρίθηκε στη Τουρκία [9].<br><br>
Η απάντηση της ΕΕ<br><br>
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε στείλει μια αντιπροσωπεία για να παρακολουθήσει τις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015. Από καιρό καθυστέρησε τη δημοσίευση της έκθεσης της και μετά αποφάσισε να δημοσιεύσει μια σύντομη μετριασμένη έκδοση.<br><br>
Πανικόβλητοι από τις αντιδράσεις των λαών τους που αντιδρούν σκληρά στην μαζική εισροή μεταναστών -και, για τους Γερμανούς, στη κατάργηση του κατώτατου μισθού σαν αποτέλεσμα-, οι 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κανόνισαν με την Τουρκία μια διαδικασία για να λύσει η τελευταία τα προβλήματά τους. Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Filippo Grandi, σημείωσε αμέσως ότι η επιλεγμένη λύση παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, αλλά και αν υποθέσουμε ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν, δεν είναι εκεί το κύριο πρόβλημα. Η Ένωση έχει δεσμευτεί να<br><br>
- καταβάλει 3 δισ. ευρώ ετήσια Τουρκία για να τη βοηθήσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αλλά χωρίς μηχανισμό ελέγχου της χρήσης των κεφαλαίων αυτών· <br><br>
- να τελειώσει με τις βίζα που απαιτούνται από τους Τούρκους για να εισέλθουν στην Ένωση [10] -ζήτημα λίγων μηνών ή ακόμη και βδομάδων-· <br><br>
- να επιταχύνει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ένωση, -αυτό θα είναι αντίθετα πιο μακράν και λιγότερο πιθανό -.<br><br>
Με άλλα λόγια, τυφλωμένοι από την πρόσφατη εκλογική ήττα της Άνγκελα Μέρκελ [11], οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρκέστηκαν στο να βρουν μια προσωρινή λύση για να επιβραδύνουν τη ροή των μεταναστών, χωρίς να προσπαθήσουν να λύσουν τη πηγή του προβλήματος και αγνοώντας τη διείσδυση τζιχαντιστών σε αυτή τη ροή.<br><br>
Το προηγούμενο του Μονάχου<br>
Στη δεκαετία του ’30, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές ελίτ έκριναν ότι η ΕΣΣΔ, με το μοντέλο της, απειλούσε τα ταξικά συμφέροντα τους. Συνεπώς, υποστήριζαν από κοινού το ναζιστικό αποικιοκρατικό σχέδιο για την Ανατολική Ευρώπη και τη καταστροφή των σλαβικών λαών. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις από τη Μόσχα για τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας ενάντια στο ναζισμό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δέχθηκαν όλες τις απαιτήσεις του καγκελαρίου Χίτλερ, συμπεριλαμβανομένης της προσάρτησης της Σουδητίας. Ήταν οι Συμφωνίες του Μονάχου (1938), με αποτέλεσμα τη πρακτική άτακτη φυγή της ΕΣΣΔ και τη σύναψη, από τη πλευρά της, του Σύμφωνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (1939). Αργότερα, ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες και μετά ορισμένοι Αμερικανοί, συνειδητοποίησαν το λάθος τους και αποφάσισαν να συμμαχήσουν με τη Ρωσία εναντίον των Ναζί.<br><br>
Κάτω από τα μάτια μας, τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται. Οι ευρωπαϊκές ελίτ θεωρούν τη συριακή Δημοκρατία ως αντίπαλος, είτε υπερασπίζονται την αποικιακή προοπτική του Ισραήλ, είτε ελπίζουν οι ίδιες να ξανά-αποικήσουν το Λεβάντε και να αρπάξουν τα τεράστια ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα φυσικού αέριου. Ως εκ τούτου, υποστήριξαν τις μυστικές αμερικανικές επιχειρήσεις της «αλλαγής καθεστώτος» και προσποιήθηκαν ότι πίστευαν το μύθο της «Αραβικής Άνοιξης». Μετά από πέντε χρόνια πολέμου δια αντιπροσώπων, παρατηρώντας ότι ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ είναι ακόμα εκεί, αν και χίλιες φορές ανακοίνωσαν την παραίτησή του, οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν σε μέγεθος 3 δισ. € ετήσια τη τουρκική υποστήριξη στους τζιχαντιστές. Και αυτό, σύμφωνα με τη λογική τους, θα τους φέρει τη νίκη και επομένως τον τερματισμό των μεταναστεύσεων. Δεν θα αργήσουν να συνειδητοποιηθούν [12], αλλά πολύ αργά, ότι με τη κατάργηση των θεωρήσεων για τους Τούρκους υπηκόους, επέτρεψαν την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ των στρατοπέδων της Αλ Κάιντα στην Τουρκία και στις Βρυξέλλες [13].<br><br>
Η σύγκριση με το τέλος της δεκαετίας του ’30 είναι όσο πιο σωστή που στη διάρκεια των συμφωνίων του Μονάχου, η ναζιστική Ράιχ είχε ήδη προσαρτήσει την Αυστρία χωρίς να προκαλεί αισθητή αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Και σήμερα, η Τουρκία κατέχει ήδη το βορειοανατολικό μέρος ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κύπρου, και μια λωρίδα λίγα χιλιόμετρα βαθιά στη Συρία που διοικείται από ένα Wali (νομάρχη) που διορίστηκε για το σκοπό αυτό.<br><br>
Όχι μόνο η ΕΕ τα δέχεται, αλλά με τη στάση της, προέτρεψε την Άγκυρα να συνεχίσει τις προσαρτήσεις της κατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Η κοινή λογική του καγκελάριου Χίτλερ και του πρόεδρου Ερντογάν βασίζεται στην ενοποίηση της «φυλής» και τον εθνοκαθαρισμό του πληθυσμού. Ο πρώτος ήθελε να ενώσει τους πληθυσμούς της «γερμανικής φυλής» και να καθαρίσει τα "ξένα" στοιχεία (Εβραίους και των Ρομά), ο δεύτερος θέλει να ενώσει τους πληθυσμούς της «τουρκικής φυλής» και να καθαρίσει τα "ξένα" στοιχεία (Κούρδους και Χριστιανούς).<br><br>
Το 1938, η ευρωπαϊκή ελίτ πίστευε στην φιλία του καγκελαρίου Χίτλερ, σήμερα σε αυτή του πρόεδρου Ερντογάν.<br><br>
Τιερί Μεϊσάν<br>
Μετάφραση <br>
Κριστιάν Άκκυριά<br><br>
Πηγή <br>
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-13679881270007453882016-03-24T00:12:00.001+02:002016-03-24T00:12:34.383+02:00Με τεντωμένα νεύρα η Ευρώπη: Όλες οι εξελίξεις μετά το χτύπημα στις Βρυξέλλες<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJg1j00N6IwPg7GafyPSp8Obh4hfwUFjTR8M7qLPJiY7fx2rtWUhhV40bKOfP4vSKvVv8cNSAYJX3hypGKqJ-__4M3PnJpIe-vKrmZz4q0w2ErbwToypeLtbC1ZHmdTURtsjAzQC2sNj4/s1600/BrStr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJg1j00N6IwPg7GafyPSp8Obh4hfwUFjTR8M7qLPJiY7fx2rtWUhhV40bKOfP4vSKvVv8cNSAYJX3hypGKqJ-__4M3PnJpIe-vKrmZz4q0w2ErbwToypeLtbC1ZHmdTURtsjAzQC2sNj4/s320/BrStr.jpg" /></a></div>Βρυξέλλες
Στον εντοπισμό ενός δράστη των επιθέσεων στις Βρυξέλλες που διαφεύγει επικεντρώνονται οι βελγικές Αρχές, την ώρα που η χώρα βρίσκεται μεταξύ επιφυλακής και πένθους και οι έρευνες εξετάζουν εάν υπάρχει νήμα που να φτάνει μέχρι το Παρίσι. Τεντωμένα νεύρα σε όλη την Ευρώπη, που πυροδοτούν συναγερμούς για κάθε τι ύποπτο. Τουλάχιστον 31 οι νεκροί και περισσότεροι από 300 οι τραυματίες.<br><br>
<span class="fullpost">
<b>Βρυξέλλες, η επόμενη ημέρα</b>
Τα δεδομένα, ένα 24ωρο μετά τις επιθέσεις έχουν επιγραμματικά ως εξής:
Οι νεκροί είναι τουλάχιστον 31 και οι τραυματίες περισσότεροι από 300, σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση του βελγικού υπουργείου Υγείας. Εκ των τραυματιών, 150 παραμένουν στο νοσοκομείο και 61 βρίσκονται στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι τραυματίες προέρχονται από 40 χώρες.
Oι δράστες ήταν τέσσερις, από τους οποίους ζει και διαφεύγει μόνο ένας: Έχουν ταυτοποιηθεί δύο αδέλφια, οι αδελφοί Μπακραουί ως καμικάζι. Ο ένας από τους δύο ήταν καμικάζι στο αεροδρόμιο, ο δεύτερος ήταν καμικάζι στο μετρό .<br><br>
Διαψεύστηκαν από την εισαγγελία πληροφορίες ότι συνελήφθη ο καταζητούμενος ύποπτος με τα λευκά στο αεροδρόμιο, τον οποίο βελγικά μέσα κατονόμαζαν ως Ναζίμ Λαχραουί. Αργότερα υπήρξαν άλλες πληροφορίες -που παραμένουν ανεπιβεβαίωτες- ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο, ο Λαχραουί, αναγνωρίστηκε τελικά ως ο δεύτερος καμικάζι του αεροδρομίου.<br><br>
Η εφημερίδα De Standard, επικαλούμενη ανώνυμη πηγή, ανέφερε ότι ο δεύτερος καμικάζι του αεροδρομίου είναι ο Ναζίμ Λαχραουί, Βέλγος υπήκοο που αναζητούσαν ήδη οι Αρχές για τις επιθέσεις στο Παρίσι.<br><br>
Είχε συλληφθεί στην Τουρκία ένας εκ των αδελφών Μπακραουί, το Βέλγιο γνώριζε, λέει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν
Δεν έχει ταυτοποιηθεί o δράστης που είναι ζωντανός και διαφεύγει<br><br>
Η ISIS έχει αναλάβει την ευθύνη των επιθέσεων<br><br>
Κεντρικό ερώτημα είναι εάν υπήρχε σχέση με το Παρίσι - ένα από τα δύο νεκρά αδέλφια φέρονται να είχαν νοικιάσει διαμέρισμα από το οποίο είχε περάσει ο Αμπντεσλάμ, του πυρήνα των επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου<br><br>
Η εισαγγελία διέψευσε ότι είχε συλληφθεί ο καταζητούμενος το πρωί της Τετάρτης, τον οποίο ακόμη αναζητεί και δεν έχει ταυτοποιήσει<br><br>
<b>Όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό:</b><br><br>
Κλειστό την Πέμπτη και την Παρασκευή θα παραμείνει το διεθνές αεροδρόμιο των Βρυξελλών, Ζάβεντεμ.<br><br>
Έκτακτες πτήσεις της Aegean προς Λιλ για διευκόλυνση των επιβατών<br><br>
Στο σκοτάδι στο μετρό των Βρυξελλών, το βίντεο Ιταλίδας φοιτήτριας<br><br>
Στο Βέλγιο θα μεταβεί ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι την Παρασκευή, για συνομιλίες με βέλγους και ευρωπαίους αξιωματούχους.<br><br>Oι δράστες της επίθεσης στις Βρυξέλλες ίσως είχαν στόχο Αμερικανούς, λέει ο πρόεδρος της επιτροπής πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων, σημειώνοντας ότι η επίθεση σημειώθηκε κοντά σε αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες.<br><br>
Το κέντρο διαχείρισης κρίσεων του Βελγίου ανακοίνωσε με μήνυμά του στο Twitter, ότι το μετρό στις Βρυξέλλες είναι κλειστό από τις 19:00 το βράδυ (ώρα Βελγίου). Οι Αρχές επικαλούνται λόγους ασφαλείας.<br><br>
Ο βασιλιάς και η βασίλισσα επισκέφθηκαν το αεροδρόμιο για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους διασώστες και το προσωπικό του αεροδρομίου που βρέθηκαν στο σημείο μετά τις επιθέσεις.<br><br>
Η εισαγγελία ανακοίνωσε τα μέχρι τώρα πορίσματα της έρευνας νωρίς το απόγευμα: Τέσσερις δράστες, οι τρεις εκ των οποίων ήταν καμικάζι και ο τέταρτος διαφεύγει και καταζητείται <br><br>
Η γειτονική Ολλανδία ανέφερε πως η στρατονομία που φυλά σημεία υψηλού ρίσκου θα φέρει βαρύτερο οπλισμό μετά τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες, χωρίς να διευκρινίζει τι είδους<br><br>
Το αεροδρόμιο της γαλλικής Τουλούζης επιβεβαίωσε πως η λειτουργία του ομαλοποιείται μετά τον πρωινό συναγερμό για «ύποπτο πακέτο»
Ενός λεπτού σιγή τηρήθηκε στο Βέλγιο στις 12:00 τοπική (13:00 ώρα Ελλάδας<br><br>)
Ακυρώθηκε το φιλικό ποδοσφαίρου Βελγίου-Πορτογαλίας που θα γινόταν την Τρίτη<br><br>
Το βασιλικό ζεύγος του Βελγίου και ο πρωθυπουργός επισκέφθηκαν τραυματίες των επιθέσεων στο νοσοκομείο Erasme των Βρυξελλών<br><br>
Σύμφωνα με τον βέλγο ΥΠΕΞ, μεταξύ των νεκρών και των τραυματιών βρίσκονται υπήκοοι από πάνω από 40 χώρες<br><br>
Διαψεύστηκε αναφορά που ήθελε τον καταζητούμενο να έχει συλληφθεί το μεσημέρι της Τετάρτης<br><br>
Τα σχολεία στο Βέλγιο έχουν ανοίξει, τα περισσότερα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν, το αεροδρόμιο Ζαβεντέμ παραμένει κλειστό
Μαύρο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ανά την υφήλιο<br><br>
Θρηνεί το Βέλγιο για τα θύματα των αιματηρών επιθέσεων <br><br>
Ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών κάλεσε επίσης σε αλλαγές στο πλαίσιο για ανταλλαγή στοιχείων επιβατών, λέγοντας πως οι εξελίξεις πρέπει να θέσουν τελευταίες τις ανησυχίες για προστασία προσωπικών δεδομένων<br><br>
Ο γάλλος πρωθυπουργός διαπιστώνει ανάγκη «ενίσχυσης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ». Η μοίρα Παρισιού και Βρυξελλών στο ζήτημα της τρομοκρατίας έχει αποδειχθεί δραματικά συνδεδεμένη<br><br>
Συναγερμός και στο αεροδρόμιο της Τουλούζης λόγω ύποπτου πακέτου<br><br>
Η ΕΕ κινείται προς σύγκληση των υπουργών Εσωτερικών των «28», πιθανότατα την Πέμπτη, όπως είχε γίνει και μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι<br><br>
Στο πλαίσιο αυτών των ανησυχιών, «ύποπτο πακέτο» είχε οδηγήσει και στην εκκένωση τμήματος του αεροδρομίου του Ντένβερ<br><br>
Η ανησυχία έχει περάσει και τον Ατλαντικό: Οι ΗΠΑ εξέδωσαν ταξιδιωτική οδηγία για την Ευρώπη. Την ίδια ώρα, από την Τρίτη είχαν αυξηθεί τα μέτρα ασφαλείας σε αεροδρόμια και τρένα κυρίως στη Νέα Υόρκη<br><br>
Μέχρι τα ξημερώματα γίνονταν έφοδοι και έρευνες σε διαμερίσματα στο Βέλγιο, με την εντονότερη κινητοποίηση στο Σάερμπεκ: Η αστυνομία είχε αποκλείσει την περιοχή και τελικά επέτρεψε την πρόσβαση κατοίκων μετά τις 02:00 της Τετάρτης<br><br>
To AFP δίνει έναν κατατοπιστικό χάρτη των κυριότερων επιθέσεων του ISIS από την 1η Ιανουαρίου 2015<br><br>
O Ντέιβιντ Κάμερον προήδρευσε σε νέα σύσκεψη του κυβερνητικού συμβουλίου διαχείρισης κρίσεων (Cobra) και πρόκειται να ενημερώσει την Βουλή των Κοινοτήτων.
<a href="http://news.in.gr/world/article/?aid=1500066697">Πηγη In.gr</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-9692466983216975062016-02-21T13:48:00.001+02:002016-02-21T13:48:28.434+02:00Η Ευρώπη που αλλάζει και οι σφοδροί άνεμοι της Ιστορίας που έρχονται*<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGi3aUMUSnOJme5X4juK_gdzjGFJQPw8Z3Og6cV6dL5aJ4pQk_9fLzTIWnnH1-O-E012K9RbVea5_kg_bdBUWh5Ah6Kd_WQyT_WHRjGseeYH8axnMLuMHawt1D6ddaVHyVEOgpRW_mP88/s1600/ImageHandler-311-e1445685217479.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGi3aUMUSnOJme5X4juK_gdzjGFJQPw8Z3Og6cV6dL5aJ4pQk_9fLzTIWnnH1-O-E012K9RbVea5_kg_bdBUWh5Ah6Kd_WQyT_WHRjGseeYH8axnMLuMHawt1D6ddaVHyVEOgpRW_mP88/s200/ImageHandler-311-e1445685217479.jpg" /></a></div>Περίεργους καιρούς ζούμε. Η γενιά μου υπήρξε τυχερή - μεγάλωσε κατά τη διάρκεια της πιο ειρηνικής περιόδου που γνώρισε η Ευρώπη. Οταν γεννήθηκα, η ήπειρός μας είχε αφήσει πίσω της τον καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πρωταγωνιστές του, χθεσινοί εχθροί, πορεύονταν ως εταίροι μιας νέας ισχυρής Ενωσης. Οταν άρχισα να αισθάνομαι τον εαυτό μου, η δημοκρατία είχε επανέλθει και η πατρίδα ζούσε μία από τις πλέον δημιουργικές περιόδους: Η Μεταπολίτευση δεν αρέσει πια, αλλά αν τη συγκρίνουμε με τη μεταπολεμική ανωμαλία, συμφωνούμε ότι εξελίχθηκε σε παράδεισο σταθερότητας. Ολα αυτά δεν ισχύουν πια. Μπήκαμε σε ταραγμένα χρόνια ξανά.<br><br><span class="fullpost">
Η Ευρώπη δείχνει τάσεις αυτοκτονίας, η δημοκρατία αμφισβητείται, ο πόλεμος είναι δίπλα, η Ελλάδα ζει στον αστερισμό της αστάθειας. Για έναν Ελληνα που έζησε Κατοχή αυτές είναι καταστάσεις γνώριμες. Για τη γενιά μου που πρόλαβε λίγη ευημερία είναι νέο. Για τη γενιά του 1989 είναι σοκ. Το σημαντικότερο είναι πως για τα επόμενα χρόνια πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Δεν θα είναι εύκολο, μας άρεσαν οι σταθερές.<br>
<br>
Η Ευρώπη δεν θα είναι ίδια, ζούμε τα πρόδρομα φαινόμενα της διάσπασής της. Δίπλα στο ερώτημα «πώς γίνεται να τελούν υπό τη σκέπη ενός κοινού νομίσματος τόσα διαφορετικά χρέη;» θα προστεθεί το «πώς είναι δυνατόν να συνυπάρξουν τόσες διαφορετικές Δημοκρατίες;». Η δημοκρατία σήμερα αλλοιώνεται, το εθνικιστικό φαινόμενο αναβιώνει, ο αυταρχισμός είναι της μόδας. Οπου δεν εφαρμόζεται η δημοκρατία, ο τρόπος με τον οποίο τη μεταχειρίζονται οι εταίροι την αποδυναμώνει.<br><br>
«Περιμένετε να γίνουν οι εκλογές στα κρατίδια της Γερμανίας και έπεται το χρέος» λένε. Το μέλλον μας, δηλαδή, κρίνεται από το πόσες μπίρες θα πιει ο Βαυαρός την ημέρα της κάλπης. «Η ψήφος προηγείται της Ενωσης. Και αν δεν μπορούν να συντονιστούν τα χρέη, ξέρουμε. Αν δεν μπορούν οι Δημοκρατίες; Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται και στην πατρίδα. Δεν είναι μόνο ο φόβος ότι μπορεί η γενιά μας να ζήσει εθνική τραγωδία. Είναι που όλα μικραίνουν: τα αξιώματα, τα αναστήματα, οι ηγεσίες, οι ορίζοντες, τα όνειρα. Αδύνατον να λυθούν προβλήματα τέτοιου ύψους από τόσο κοντές ηγεσίες. Και όταν κονταίνουν τα αναστήματα, έρχεται το παιχνίδι στα μέτρα του λαϊκισμού και φύονται τα άκρα.<br><br>
Ούτε η Ευρώπη μπορεί να πάει έτσι για πολύ ούτε η Ελλάδα. Θα υπάρξουν εξελίξεις. Το κακό είναι ότι οι άνεμοι της Ιστορίας θα είναι σφοδροί, θυελλώδεις, θα ξεθεμελιώσουν πράγματα. Ας ετοιμαζόμαστε.<br><br>
*Του Μανωλη Κοτσακη<br><br>
Πηγή "<a href="http://www.dimokratianews.gr/content/59250/mikra-oneira">Δημοκρατία</a>"
<br>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-42766336269551346472016-02-01T00:32:00.000+02:002016-02-01T00:32:27.778+02:00 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ :Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΦΟΡΜΑTHΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΛΕΤΤΑΣ ΚΑΛΑΜΑΡΑ<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9quMY9dauMFu11Z9Rfur7NY-KWCGlds-zJpBZ1UTRWm0U3NqXXK_GRhNHBbuXPuphy9uoQh50JieL_0Wd88BpYF_blJEyka-xy9dDFsKKA-nYDCgPTxSJeJnfyZeCNR-12cF4bVvvOlk/s1600/j81a2a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9quMY9dauMFu11Z9Rfur7NY-KWCGlds-zJpBZ1UTRWm0U3NqXXK_GRhNHBbuXPuphy9uoQh50JieL_0Wd88BpYF_blJEyka-xy9dDFsKKA-nYDCgPTxSJeJnfyZeCNR-12cF4bVvvOlk/s320/j81a2a.jpg" /></a></div>
Ο Ελληνικός Στρατός 76 χρόνια μετά το 1940, τρεις σχεδόν γενιές, καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη απειλή για τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενδεχομένως της ελληνικής επικράτειας. Ο εχθρός σε αυτή την πρώτη επιχειρησιακή εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στον 21ο αιώνα δεν έχει αυτή τη φορά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, λόγχες και υποβρύχια.<br><br>
Μετά και τις σημερινές ανακοινώσεις της Europol για 10.000 αγνοούμενα προσφυγόπουλα παιδιά στην Ευρώπη, που κανείς δεν θέλει να σκέπτεται πού μπορεί να κατέληξαν, τις ανακοινώσεις για τη σύλληψη ζεύγους «τζιχαντιστών» στην ακριτική πόλη της Αλεξανδρούπολης και τα τελεσίγραφα των ισχυρών της Ευρώπης προς την ελληνική Κυβέρνηση για δρομολόγηση την 18η Φεβρουαρίου εξόδου της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν και εξομοίωσής της σε αεροδρόμια και λιμάνια με τις Αφρικανικές χώρες, η ελληνική Κυβέρνηση πράττει τα αυτονόητα, έστω και απρόθυμα κατόπιν εντολής.
<span class="fullpost">
Την ασύμμετρη απειλή της λαθραίας εισροής πάσης φύσης ανωνύμων ανθρώπων και προϊόντων μόνο ένας Στρατός μπορεί να αντιμετωπίσει. Φυσικά αυτό προϋποθέτει την ανάληψη της ηγεσίας από τη στρατιωτική εξουσία και όχι μόνο της ανάληψης των ευθυνών. Για αυτό είναι υπεύθυνος ο Υπουργός Άμυνας κ.Καμένος. Αλλιώς εγκυμονεί ο κίνδυνος μίας εθνικής ήττας και της μετέπειτα απόδοσης του ρόλου του αποδιοπομπαίου τράγου στον Ελληνικό Στρατό για τις εγκληματικές αμέλειες της πολιτικής εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.<br><br>
Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις οφείλουν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την πολιτικό-στρατιωτική επιχείρηση του 21ου αιώνα σε όλο το φάσμα της από τα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, την υποδοχή στις ακτές, τη ροή των παρανόμων εισερχομένων στον ηπειρωτικό χώρο και τη διοχέτευση τους εκτός Ελλάδας στο τελικό τους προορισμό ή την επιστροφή τους στην πατρίδα τους. Τέτοιες επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιηθεί κατ’ επανάληψη στο πρόσφατο παρελθόν με χαρακτηριστικότερη όλων αυτή του Αφγανιστάν τα τελευταία χρόνια.<br><br>
Είναι εγκληματικό οι Ένοπλες Δυνάμεις να περιοριστούν στην παρασκευή φασολάδας για τους παρανόμους μετανάστες και την ανέγερση οικιών και στην ουσία να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πλοιοκτητών, των τοπικών μαγαζατόρων, των διακινητών λαθραίων. Η οργάνωση και αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεών μας οφείλει να χαρακτηρίσει την εμπλοκή του και να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί την πρώτη τους νίκη στον 21ο αιώνα με τα απαραίτητα στη συνέχεια φυσικά διεθνή ανταλλάγματα και επιβραβεύσεις.<br><br>
5 δισεκατομμύρια που ζητά το Κράτος της Τουρκίας από την Ευρώπη για την ενεργό συμμετοχή του στην ανακούφιση των προσφυγικών ροών. Φυσικά ευρωπαϊκή συνδρομή θα απαιτηθεί σε εμπειρία και εξειδικευμένο και στην ελληνική Κυβέρνηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις της αν θέλει να έχει γρήγορα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της απειλής των λαών της.
Η εαρινή επέλαση είναι προ των πυλών όπως ο φασισμός του Μουσολίνι κάποτε και τα Νόμπελ Ειρήνης δεν έχουν αποτέλεσμα όταν διεξάγεται ο πόλεμος με το παγκόσμιο Κράτος μαφίας που προφανώς διαβάλλει και ορέγεται τα ελληνικά νησιά μας και όχι μόνο…<br><br>
Δημοσιεύτηκε σε: Ελλάδα
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-4466982942394997232015-12-31T11:31:00.002+02:002015-12-31T11:31:29.779+02:00Η Θεωρία Παιγνίων της τρομοκρατίας<b>Πώς το ISIS ριζοσπαστικοποιεί άλλους ανθρώπους</b><br>
<i>του Jacob Olidort*</i><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_CsfuRvsAQS1bL3gULMJLuMHV2ZHUk3mhwmjjgXuAe1NZztE4fdP_S3BChngHkVUD8DKppvh8KbVU4Cne9hhHmc8vnylsgaemKOal83AaQHo7LiWRUc6KYc2izl2ilb_Xazic9IqfqDU/s1600/13122015-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_CsfuRvsAQS1bL3gULMJLuMHV2ZHUk3mhwmjjgXuAe1NZztE4fdP_S3BChngHkVUD8DKppvh8KbVU4Cne9hhHmc8vnylsgaemKOal83AaQHo7LiWRUc6KYc2izl2ilb_Xazic9IqfqDU/s400/13122015-1.jpg" /></a></div>Σε ποιο σημείο ένας εξτρεμιστής γίνεται βίαιος εξτρεμιστής; Καθώς ο κόσμος -αφυπνισμένος από τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στην Βαγδάτη, την Βηρυτό, το Παρίσι [1] και τώρα στην Καλιφόρνια και το Λονδίνο - παλεύει για να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος (που ονομάζεται επίσης και ISIS), η απάντηση είναι πιο σημαντική από ποτέ.<br>
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε να λύσει τον γρίφο με την εισαγωγή ενός νέου συστατικού στην συνταγή της αντιτρομοκρατίας. Τον Φεβρουάριο του 2015, συγκέντρωσε τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο για μια σύνοδο κορυφής για την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού, για μια νέα στρατηγική με στόχο την αντιμετώπιση της διαδικασίας της ριζοσπαστικοποίησης -ειδικότερα, της φαινομενικά ασύγκριτης δυνατότητας του ISIS να στρατολογεί μέσω των social media, πέραν γλωσσικών, πολιτιστικών και γεωγραφικών ορίων [2].<br><br><i>Οι επιτιθέμενοι του San Bernardino, Tashfeen Malik (αριστερά) και Syed Farook απεικονίζονται καθώς περνούσαν από το Διεθνές Αεροδρόμιο «O'Hare» του Σικάγο στις 27 Ιουλίου 2014 .</i> U.S. CUSTOMS AND BORDER PROTECTION HANDOUT / REUTERS<br>
------------------------------<br>
<span class="fullpost">
Η προσέγγιση της καταπολέμησης του βίαιου εξτρεμισμού είναι διαφορετική από εκείνη που ακολούθησαν οι αναλυτές και οι πολιτικοί για την αλ Κάιντα. Εκεί που κάποτε κυνηγούσαν πράκτορες και ηγέτες στα κορυφαία κλιμάκια των τρομοκρατικών οργανώσεων, τώρα επίσης εξετάζουν την λεγόμενη επιρροή και μελετούν το πώς ακριβώς υποκινούν άτομα στην βία. Κατά συνέπεια, η αμερικανική αντιτρομοκρατία έχει μετακινηθεί από μια στρατηγική καθαρά επικεντρωμένη στην δράση -για παράδειγμα, δολοφονώντας τους ηγέτες της αλ Κάιντα [3] ή αυτό που αποκάλεσαν τα ΜΜΕ ως «κόβοντας το κεφάλι του φιδιού»- στην ανάλυση αυτού που το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας περιγράφει ως «δυναμική της ριζοσπαστικοποίησης προς την βία» ή τους λόγους για τους οποίους ορισμένα άτομα που συνδέονται με τον βίαιο εξτρεμισμό διαπράττουν βία και άλλοι δεν το κάνουν. Αυτή η νέα προοπτική έχει προσδεθεί σε κρατικούς φορείς, ακτιβιστές, και επιστήμονες δεδομένων που όχι μόνο αναλύουν τα τρομοκρατικά κοινωνικά δίκτυα και τα πρότυπα των μηνυμάτων τους, αλλά επίσης μεταδίδουν αντι-εξτρεμιστικές αφηγήσεις.<br><br>
Ως αποτέλεσμα, η Ουάσιγκτον έχει σίγουρα μια πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την ιδεολογία, τους στόχους, τα μηνύματα και τις εκστρατείες του ISIS στα μέσα ενημέρωσης. Αλλά η πρόκληση, όπως φαίνεται, είναι να βρεθεί τι να κάνει με όλα αυτά τα δεδομένα. Η Washington Post αποκάλυψε πρόσφατα ότι το Κέντρο Στρατηγικής Αντιτρομοκρατικών Επικοινωνιών του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ επανεξετάζει την στρατηγική των αντι-μηνυμάτων του, αφότου μια εξωτερική ομάδα [ελέγχου] έδωσε κακούς βαθμούς αποτελεσματικότητας. Παρότι η σύνοδος κορυφής του Λευκού Οίκου για την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού [4], τον Φεβρουάριο, άνοιξε αξιοθαύμαστα τον δρόμο για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και άλλους φορείς ώστε να αρχίσουν να συνεργάζονται με περιφερειακούς εταίρους για την αντιμετώπιση του τοπικά εκτρεφόμενου εξτρεμισμού –καλλιεργώντας την γνώση σε επίπεδο απλού λαού και ενισχύοντας τις τοπικές, μετριοπαθείς φωνές- η τοπική εστίαση κινδυνεύει να αποσπάσει την προσοχή από την πιθανότητα πιο εξεχουσών διαπεριφερειακών ιδεολογιών που ριζοσπαστικοποιούν μέχρι την βία. Ομοίως, αν και αξίζουν πολλά εύσημα για την οικοδόμηση συνεργατικών σχέσεων με τις τοπικές κοινότητες, τα τοπικού προσανατολισμού προγράμματα για την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού τείνουν να επικεντρώνονται δυσανάλογα [πολύ] στην ψυχική υγεία και σε οικονομικούς παράγοντες. Αυτά μπορεί να ευθύνονται για κάποιο βαθμό κοινωνικής αποξένωσης, αλλά επίσης παραβλέπουν τον εξαιρετικό χαρακτήρα της ιδεολογικής ριζοσπαστικοποίησης του ISIS στην βία. Εν ολίγοις, οι πολιτικές μας για την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού κάνουν ελάχιστα, αν κάνουν έστω και κάτι, για να αντιμετωπίσουν ακριβώς τις ρίζες της αιτίας και των μέσων της ριζοσπαστικοποίησης του ISIS στην βία -την ιδεολογία του.<br><br>
Προκειμένου να ενισχυθεί το σχέδιο αντιμετώπισης του βίαιου εξτρεμισμού και να σταματήσουν οι στρατολογήσεις από το ISIS, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να μελετήσει την θεωρία των παιγνίων.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ SCHELLING ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ<br>
Το 1960, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, ο βραβευμένος με Νομπέλ Αμερικανός οικονομολόγος Thomas Schelling [5] εισήγαγε τον κόσμο στην «θεωρία της στρατηγικής» του, μια προσαρμογή της θεωρίας των παιγνίων για τον κόσμο των διεθνών σχέσεων. Στο βιβλίο του, The Conflict of Strategy, ο Schelling επινόησε την έννοια ενός «εστιακού σημείου» (focal point, τώρα γνωστό ως «σημείο Schelling») για να περιγράψει το πώς τα άτομα και τα έθνη καταλήγουν σε συμφωνία όταν διαπραγματεύονται μεταξύ τους. Η διαδικασία περιλαμβάνει την πρόβλεψη του τι θα μπορούσε να κάνει το άλλο πρόσωπο ή χώρα. Για να το αποδείξει, στην δεκαετία του 1950 ο Schelling ζήτησε από μια ομάδα φοιτητών να διαλέξει μια τοποθεσία στη Νέα Υόρκη, όπου θα μπορούσαν να συναντήσουν κάποιον ξένο χωρίς να έχουν συντονίσει τον τόπο και τον χρόνο εκ των προτέρων. Χωρίς να γνωρίζουν τι είπε οποιοδήποτε από τους άλλους μαθητές, οι περισσότεροι από αυτούς όχι μόνο διάλεξαν τα περίπτερα πληροφοριών στον σταθμό Grand Central Station, αλλά σχεδόν όλοι επέλεξαν να φτάσουν το μεσημέρι.<br><br>
Ο Schelling διεξήγαγε αργότερα ένα δεύτερο πείραμα. Έδωσε σε μια ομάδα ανθρώπων φύλλα χαρτιού με 16 τετράγωνα. Υποσχέθηκε ένα βραβείο εάν όλοι τσεκάρουν το ίδιο «κουτάκι». Στατιστικά μιλώντας, μόνο το 6% θα έπρεπε να τσεκάρει το ίδιο «κουτάκι». Στην πραγματικότητα, το 60% τσέκαρε το επάνω αριστερό τετράγωνο. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στο ίδιο συμπέρασμα όταν τους δίνονται τα σωστά κίνητρα, χωρίς να έχουν καν μιλήσει ο ένας στον άλλο.<br><br>
Αν και ο Schelling σίγουρα δεν μπορούσε να προβλέψει την εφαρμογή αυτής της ιδέας στην κατανίκηση του ISIS, κατά παράξενο τρόπο είναι η κατάλληλη. Αν εφαρμόσουμε το σενάριο των 16 τετραγώνων στην ριζοσπαστικοποίηση, αυτό που προσπαθούμε να προλάβουμε είναι, στην πραγματικότητα, αυτή η «μεταφυσική στιγμή» (psychic moment), όπως την αποκαλεί ο Schelling, όπου όλα τα άτομα με την ίδια ιδέα τσεκάρουν το ίδιο «κουτάκι»: Εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες. Περίπου 20.000 ξένοι μαχητές, πολλοί από τους οποίους μεγάλωσαν σε ευημερούσες, δημοκρατικές χώρες, ήδη το έχουν πράξει.<br><br>
Στη θεωρία του Schelling, τα άτομα αυτά θα έπαιρναν την απόφασή τους μέσω της «ορθολογικής συμπεριφοράς ... βασισμένης σε ένα σαφές και συνεπές σύστημα αξιών». Για τους τζιχαντιστές, αυτό το σύστημα αξιών είναι ο Σαλαφισμός. Δεδομένου όμως ότι το μεγαλύτερο μέρος των σαλαφιστών του κόσμου δεν είναι βίαιοι, δεν μπορεί να είναι μόνο η σαλαφίτικη ιδεολογία που ενθαρρύνει την βία. Επιπλέον, δεδομένου ότι το ISIS διαδίδει έναν ικανό αριθμό μη βίαιων μηνυμάτων -κυκλοφόρησε πρόσφατα το δικό του σύνολο βιβλίων [6] σχετικά με την γεωγραφία, την ιστορία και την αραβική ποίηση για μια σειρά μαθημάτων ώστε να «εκπαιδεύσει» τους μελλοντικούς τζιχαντιστές- δεν είναι μόνο η βία που προσελκύει άτομα στην κοσμοθεωρία του.<br><br>
Είναι, μάλλον, η ικανότητα του ISIS να προωθεί και να επιβεβαιώνει την κοσμοθεωρία του υπό το φως διακριτών περιστάσεων που οι μουσουλμανικές κοινότητες είτε βιώνουν είτε παρατηρούν. Συγκεκριμένα, για αμφότερους τους κοινωνικά και οικονομικά στερημένους από την ζωή στον ανεπτυγμένο κόσμο, καθώς και για εκείνους που βιώνουν -ή γίνονται μάρτυρες σε- βίαιες ταραχές στην Συρία, το ISIS προσφέρει την υπόσχεση για ένα γαλήνιο και αυθεντικό Ισλαμικό κράτος, γεμάτο ευκαιρίες για όσους αποδέχονται την εξουσία του. Η κτηνωδία και η θρησκευτική φύση του Σιιτικού-Αλεβίτικου καθεστώτος του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ αντιστηρίζει περαιτέρω την αιτία του ISIS, διότι επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του ότι μόνο η σουνιτική κοσμοθεωρία του είναι δίκαιη και τίμια. Πράγματι, το προσεκτικά επιμελημένο περιοδικό της οργάνωσης, Dabiq, αντιπαραθέτει με συνέπεια τις εικόνες και τις ιστορίες ενός ISIS που προσφέρει στους ανθρώπους του (ιατρική περίθαλψη για τα παιδιά, επισκευή γεφυρών και δρόμων, κλπ) με τα προφίλ των αγωνιστών που σκοτώθηκαν, δήθεν για την υπεράσπιση αυτών των έργων.<br><br>
Ουσιαστικά, εκείνοι που πείθονται από την κοσμοθεωρία του ISIS επιλέγουν την τρομοκρατία όχι ως σκοπό αλλά μάλλον ως ένα μέσο για να ενταχθούν σε μια αιτία στην οποία μπορούν να βρουν τόσο σωματική όσο και πνευματική ολοκλήρωση. Ο ίδιος ο Schelling σημείωσε το 1980 [7] ότι «η τρομοκρατία είναι κολλητικά υποβλητική και, επιπλέον, φαίνεται ότι όσο περισσότερη υπάρχει τόσο πιο εύκολη φαίνεται». Επιπλέον, καθώς η τρομοκρατία αναπτύσσεται σε τοπικό επίπεδο, ισχυρίζεται ο Schelling, «το πιο εύκολο είναι να την γλιτώσει, επειδή οι αντιτρομοκρατικές δυνάμεις είναι υπερεκτεταμένες και ‘κορεσμένες’».<br><br>
ΑΠΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ<br>
Αλλά η ιδεολογία μόνη της δεν προσελκύει νεοσύλλεκτους στην Συρία. Εάν η Δύση είναι σοβαρή για να προλάβει μη δημιουργηθεί ποτέ ένα «εστιακό σημείο ριζοσπαστικοποίησης», δεν θα είναι αρκετό το να αντισταθμίσει την αφήγηση του ISIS. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, θεωρητικά, τα εστιακά σημεία χρειάζονται ένα θεμέλιο –στο κάτω-κάτω, για να τσεκαριστεί το ίδιο «κουτάκι» ανάμεσα σε 16, πρώτα πρέπει να υπάρχει ένα πλέγμα, ή αυτό που ο Βρετανός οικονομολόγος Michael Bacharach αποκαλεί «πλαίσιο». Ο ίδιος έχει συμβάλει τα μέγιστα στην θεωρία παιγνίων εξηγώντας το πώς τα πλαίσια οδηγούν στην δημιουργία σημείων Schelling. Καθορίζει ένα πλαίσιο ως «το σύνολο των εννοιών ή πεποιθήσεων που ένας δρων χρησιμοποιεί σκεπτόμενος σχετικά με τον κόσμο». Στην περίπτωση των στρατολογήσεων του ISIS, λοιπόν, το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι απλώς να αντικρουστεί η προπαγάνδα του ISIS, αλλά να προληφθεί μια πιθανή στρατολόγηση μέσω της [μη] δημιουργίας αυτού του πλαισίου.<br><br>
Το ISIS βοηθά κατασκευαστεί αυτό το πλαίσιο με δύο τρόπους. Προσφέρει υλικό δέλεαρ [8] (παλλακίδες, χρήματα) και ιδεολογικό -η υπόσχεση μιας κοινωνίας που θα βασίζεται σε ένα ιδιαίτερα άκαμπτο σκέλος του Σουνιτισμού του οποίου το κύριο δέλεαρ είναι ο ισχυρισμός του ότι πραγματικά εκπροσωπεί το όραμα του προφήτη Μωάμεθ. Το ISIS έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικό και στα δύο. Έχει καταλάβει γρήγορα μεγάλα τμήματα του εδάφους στο Ιράκ και την Συρία και ενεργοποίησε την δική του έκδοση της σαρία. Έχει κερδίσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια μέσω πωλήσεων πετρελαίου, λύτρων, πώλησης λεηλατηθέντων αντικειμένων και φόρων, για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις μεθόδους της οργάνωσης.<br><br>
Ωστόσο, όταν αυτό το πλαίσιο αποτύχει, θα γίνει επίσης ο κύριος καταλύτης για να οδηγηθούν οι ενδεχόμενες στρατολογήσεις μακριά από το ISIS. Πράγματι, η εφημερίδα New York Times αποκάλυψε πρόσφατα σε ένα άρθρο με τίτλο «Η υπόσχεση της κρατικής υπόστασης υπολείπεται κατά πολύ», ότι πρώην «πολίτες» του Ισλαμικού Κράτους ήταν δυσαρεστημένοι από την υπερβολική φορολογία της οργάνωσης, την αδυναμία να πληρώνει τους μαχητές της, καθώς και το κλείσιμο των νοσοκομείων και των σχολείων, καθώς αυτά ήταν «πιέσεις [που] θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλές ευκαιρίες στους εχθρούς της οργάνωσης». Αν θέσουμε την υπόσχεση ενός λειτουργικού και δίκαιου Ισλαμικού κράτους ως το πλαίσιο για στρατολογήσεις για να φτάσουμε στο εστιακό σημείο της τρομοκρατίας, τότε η Δύση θα μπορούσε να σημειώσει πρόοδο σε αυτό το πλαίσιο με το να παραλύσει περαιτέρω τις ικανότητες διακυβέρνησης του ISIS. Από την σκοπιά της αντιμετώπισης του βίαιου εξτρεμισμού, ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί επιχειρησιακά και όχι ρητορικά, σταματώντας τις ταμειακές ροές και διακόπτοντας την πρόσβαση στους φυσικούς πόρους. Ουσιαστικά, αυτές οι τακτικές αυξάνουν τις «πιέσεις» στις λειτουργίες του κράτους και αποτρέπουν τις πραγματικότητες επί του εδάφους να επαληθεύσουν την αφήγησή τους.<br><br>
Αλλά ο Δυτικός κόσμος βοηθά επίσης στην δημιουργία πλαισίων. Το 2013, ο Ομπάμα έθεσε μια κόκκινη γραμμή σχετικά με την χρήση χημικών όπλων από τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ [9]. Όταν ανακαλύφθηκε λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, ότι ο Άσαντ είχε όντως χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να μην κάνουν τίποτα. Οι Σαλαφίτες-τζιχαντιστές αντιλήφθηκαν την κίνηση ως σιωπηρή έγκριση της καταπίεσης του Assad στους Σουνίτες της Συρίας. Στο τέταρτο τεύχος του Dabiq που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2014, η οργάνωση ενέταξε μια μακρά ιστορία για την στήριξη της Ουάσινγκτον στο σιιτικής πλειοψηφίας Ιράν με τον τίτλο, «Η σταυροφορία που εξυπηρετεί το Ιράν και την Ρωσία». Το άρθρο ανέφερε επίσης πως το καθεστώς Άσαντ έχει «καταφέρει να ‘κρύψει’ από την Δύση χημικά όπλα και να τα χρησιμοποιήσει χωρίς καμιά αποτροπή». Έτσι, η αδράνεια του προέδρου εξυπηρέτησε έμμεσα ως ένα ισχυρό κάλεσμα στα όπλα που κλιμάκωσε περαιτέρω την αιτία του ISIS. Τον Ιούλιο του 2014, σε ένα άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times, οι μελετητές Chams Eddine Zaougui και Pieter Van Ostaeyen σημείωσαν ότι μετά από συνεντεύξεις με ξένους μαχητές που είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους, συνειδητοποίησαν ότι αυτοί οι στρατολογηθένες υποκινούντο από τα «βιομηχανικής κλίμακας βασανιστήρια, τις βόμβες- βαρέλια και τις χημικές επιθέσεις» του Άσαντ. Οι Zaougui και Ostaeyen εξήγησαν ότι η βαναυσότητα του Άσαντ «προκαλεί μια ισχυρή επιθυμία υπεράσπισης των αδελφών Μουσουλμάνων» και επικρίνουν την Δύση «γιατί, όπως το βλέπουν, παραμένει αδρανής στην Συρία». Οι Zaougui και Van Ostaeyen παρατηρούν επίσης ότι από ένα μικρό σώμα των σχεδόν 350 Βέλγων μαχητών στην Συρία (από τον Ιούλιο του 2014) «οι περισσότεροι ξεκίνησαν ως ιδεαλιστές». Πιο πρόσφατα, ο επιτιθέμενος με μαχαίρι στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου το περασμένο Σάββατο επιβεβαίωσε την άποψη αυτή καθώς φέρεται να φώναξε «Αυτό είναι για την Συρία».<br><br>
Όπως εξηγεί ο Bacharach, αυτό «είναι μια ιστορία της προοδευτικής εσωτερίκευσης αυτών των εξωτερικών παραγόντων». Αυτή η εσωτερίκευση, όπως εξηγεί ο Bacharach, θα μπορούσε να περιλαμβάνει «την τάση για αίσθηση ντροπής στην αποτυχία να πραγματοποιηθούν οι εν λόγω πράξεις, ειδικά όταν η αποτυχία αποτελεί αντικείμενο παρατήρησης από τους άλλους». Όταν το καθεστώς Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα εναντίον του ίδιου του λαού του, αυτό μπορεί να οδήγησε δυνητικούς τζιχαντιστές στην εσωτερίκευση αυτής της κατάστασης. Όταν το ISIS εισήλθε στη σκηνή, παρείχε μια σουνιτική κλήση στα όπλα και επέτρεψε σε δυνητικούς στρατολογημένους να εξωτερικεύσουν τις απογοητεύσεις τους.
<br><br>
Μια πολιτική για ένα χτύπημα στην καρδιά των στρατολογήσεων από το ISIS πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνο την αντιμετώπιση της ιδεολογίας αλλά μάλλον το ξαναγράψιμο της αφήγησης των γεγονότων. Ο στόχος σε αυτή την πράξη θα πρέπει να είναι να προληφθούν δύο «μεταφυσικές στιγμές» (psychic moments) από το να λάβουν χώρα μεταξύ των επίδοξων τζιχαντιστών: Πρώτον, η πλαισίωση των περιφερειακών συγκρούσεων με θρησκευτικούς όρους και, δεύτερον, η αντίληψη ότι το ISIS είναι η λύση σε αυτές τις συγκρούσεις. Για να επιτευχθούν αμφότερα, η Δύση πρέπει να σχηματοποιήσει μια στρατηγική που να ενισχύει τους τοπικούς δρώντες οι οποίοι θέλουν να ξαναχτίσουν σταθερά, πολυ-σεχταριστικά κράτη (και αυτές οι φωνές εξακολουθούν να υπάρχουν) και, ταυτόχρονα, να συνεχίσουν να καταστρέφουν τις υποδομές και τις κρατικές δυνατότητες του ISIS. Το να γίνουν και τα δύο θα δείξει όχι μόνο ότι η αφήγηση του ISIS δεν είναι αυθεντική αλλά και ότι, στην πράξη, δεν είναι ρεαλιστική. Ενώ καμιά συνεργασία δεν θα πρέπει να γίνεται άνευ όρων, και ενώ καμιά αποτελεσματική στρατηγική επί του εδάφους δεν θα εξαλείψει οριστικά την απειλή της τρομοκρατίας, μια συμμετοχική προσέγγιση -αυτή που εμπλέκει τις τοπικές ομάδες που είναι δεσμευμένες να νικήσουν το ISIS- μπορεί να είναι ο πιο ζωηρός, αν όχι ρεαλιστικός, τρόπος για την εξάλειψη των «εστιακών σημείων» ριζοσπαστικοποίησης του ISIS.<br><br>
Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.<br>
All rights reserved.<br><br>
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2015-12-10/game-theory-terrorism<br><br>
<a href="http://foreignaffairs.gr/articles/70621/jacob-olidort/i-theoria-paignion-tis-tromokratias?page=show">ΠΗΓΗ Foreign Affairs</a><br><br>
*Ο JACOB OLIDORT είναι υπότροφος στην έδρα Soref στο Washington Institute for Near East Policy και επίκουρος καθηγητής στην Σχολή Διεθνών Υποθέσεων Elliott στο Πανεπιστήμιο George Washington. Οι απόψεις στο άρθρο αυτό είναι προσωπικές.<br></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-36622691063063958602015-12-23T13:37:00.001+02:002015-12-23T13:37:55.037+02:00Οι 10 πιο ασφαλείς χώρες εάν ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAaQIfI_Ypz33mVTc0cPAfg5M6gL-OYjJh3DA66pNQI64FBLK1G__flmnRK8uXv9zXxX6zdbT8SnpBu4zz4n8728JdKeYfKRLRQIp2-lmjOuxWY5NKufBDyDnAO1vxwYP-Fm5OFtumhyphenhyphenw/s1600/n-FIJI-large570.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAaQIfI_Ypz33mVTc0cPAfg5M6gL-OYjJh3DA66pNQI64FBLK1G__flmnRK8uXv9zXxX6zdbT8SnpBu4zz4n8728JdKeYfKRLRQIp2-lmjOuxWY5NKufBDyDnAO1vxwYP-Fm5OFtumhyphenhyphenw/s400/n-FIJI-large570.jpg" /></a></div><b>Με τις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας να επιδεινώνονται και την κατάσταση στην Μέση Ανατολή να μην βρίσκεται κοντά στην επίλυση, πολλοί κάνουν λόγο για ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος θα είναι πολύ πιο καταστροφικός από τον Δεύτερο</b>.<br><br>
<span class="fullpost">
Όπως όμως είναι αναμενόμενο, σε ένα τέτοιο απαισιόδοξο σενάριο, κάποιες χώρες θα συνεχίσουν αν είναι ανεπηρέαστες από τις διεθνείς εξελίξεις. Σύμφωνα με βίντεο που δημοσίευσε στο YouTube το κανάλι Top Lists με τίτλο «Οι δέκα πιο ασφαλείς χώρες εάν ξεσπάσει ο Γ'ΠΠ». Πρώτα στη λίστα βρίσκονται τα νησιά Φίτζι, τα οποία, εκτός από επίγειο παράδεισο, δεν εμπλέκονται σε διπλωματικά επεισόδια και δεν διαθέτουν φυσικούς πόρους που θα οδηγούσαν σε μια πιθανή έφοδο.<br><br>
<iframe width="854" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/sVAzIFtu4d4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<a href="http://www.huffingtonpost.gr/2015/12/22/grviral-asfaleis-hores-video_n_8859182.html"><br>Πηγη</a>
</span>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-62869831331892366392015-12-05T08:49:00.000+02:002015-12-05T08:52:17.662+02:00Η γεωπολιτική υπεραξία της ΚύπρουTou Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvbteMWTKgTyHFCtlPsBsasyRGaVoFpLZGN8TzdmeGSY5_U92nM-6__FGLe1_mBDoLkuo3TjIaKpXAfSM4M9SmjtTIAk1fxtKboMLE4oAph86PXPuuiS1gxcROY2z_WvRZwC6cMewfjIA/s1600/cyprus+geo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvbteMWTKgTyHFCtlPsBsasyRGaVoFpLZGN8TzdmeGSY5_U92nM-6__FGLe1_mBDoLkuo3TjIaKpXAfSM4M9SmjtTIAk1fxtKboMLE4oAph86PXPuuiS1gxcROY2z_WvRZwC6cMewfjIA/s200/cyprus+geo.jpg" /></a></div>Γεωπολιτική σημαίνει τον συνδυασμό -εν είδει παντρέματος- της γεωγραφικής θέσης μιας χώρας ή μιας περιοχής με την πολιτική κατάσταση που υφίσταται εντός της χώρας και στην ευρύτερη περιοχή, με την έννοια ακριβώς της αξίας που έχει η χώρα ως θέση, αλλά και της σταθερότητας και ασφάλειας που αποπνέει το κράτος ως εσωτερική δομή, δηλαδή οικονομία, πολιτική σταθερότητα, κοινωνική συνοχή, πολιτισμός, αποτελεσματική διοίκηση, κρατική οργάνωση, θεσμοί, ισχυρή και αξιόπιστη ηγεσία. Τα συστατικά αυτά αποτελούν την προβολή της εσωτερικής δομής του κράτους προς τα έξω. Συνεπώς, η έννοια της γεωπολιτικής αναφέρεται στον τρόπο, δηλαδή στο πώς βλέπουν οι τρίτοι μια χώρα και στην σημασία που της αποδίδουν ως μεγέθους εντός ενός συγκεκριμένου περιβάλλοντος εξαιρετικά κρίσιμου και σημαντικού για τα συμφέροντά τους.<br><span class="fullpost"><br><br>
Υπ’ αυτή την έννοια, η γεωπολιτική έχει μια σταθερά, που είναι η παράμετρος της γεωγραφίας, η οποία επεκτείνεται στην θέση που της αποδίδεται από τις τρίτες δυνάμεις, κράτη, χώρες, ηγεσίες σε σχέση με τα συμφέροντα που αναπτύσσονται και διαπλέκονται σε διάφορες περιόδους της ιστορίας. Τα συμφέροντα αυτά μπορεί να είναι οικονομικά, πολιτικά ως γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά και εξικνούνται, όχι μόνο στην σημασία που αποδίδεται στην θέση και τον ρόλο μιας χώρας, αλλά και στις διεθνείς αντιθέσεις που δημιουργούνται σε σχέση με την εκάστοτε περιοχή που μας ενδιαφέρει και τις γεωϊστορικές συγκυρίες που προκύπτουν στις αντιθέσεις αυτές.<br><br>
Η αποτύπωση της έννοιας της γεωπολιτικής στο διεθνές γίγνεσθαι αντικατοπτρίζεται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, ενισχυόμενη ή αποδυναμούμενη ως προς συγκεκριμένες χώρες και ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές, αναλόγως των ιστορικών, διεθνοπολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών ανακατατάξεων και μεταβολών. Δηλαδή εάν η Τουρκία δεν είχε γείτονα την Σοβιετική Ένωση στην έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και κατά την διάρκεια της συνέχισής του, θα είχε πολύ μικρότερη σημασία σαφώς για τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (εφεξής ΝΑΤΟ) και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εάν η Ελλάδα δεν ήταν μια χώρα που ευρισκόταν μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, δεν είχε το Αιγαίο ως θάλασσα που είναι παράγοντας υψηλού γεωπολιτικού βάρους, εάν δεν γειτόνευε προς τα Βαλκάνια που την περίοδο εκείνη άνηκαν στην σφαίρα της Σοβιετικής επιρροής, εάν η Κύπρος δεν βρισκόταν κοντά στην Μέση Ανατολή και στην είσοδο του Σουέζ, όλες αυτές οι χώρες θα είχαν μικρότερη σημασία από την γεωπολιτική υπεραξία που είχαν παλαιότερα και σε κάθε εποχή, όχι πάντοτε για τους ίδιους λόγους και σήμερα όλως ιδιαιτέρως.<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFESWHyClI83etEPGK2cvVrqIYx9gX9ElELCT2VWDyCao3SVCwsWj7wf0yDAR46HcLYVATld_AwHLBYRz6zkuqXGlV3RuSkgmNjdGMkidC8Vi_D0tkWhabnYHGo6dQ0ncIq2DBWh3r-us/s1600/03122015-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFESWHyClI83etEPGK2cvVrqIYx9gX9ElELCT2VWDyCao3SVCwsWj7wf0yDAR46HcLYVATld_AwHLBYRz6zkuqXGlV3RuSkgmNjdGMkidC8Vi_D0tkWhabnYHGo6dQ0ncIq2DBWh3r-us/s320/03122015-1.jpg" /></a></div>
Ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντσί (αριστερά), στις 11 Μαΐου 2015, στην Λευκωσία. REUTERS/Yianis Nisiotis<br><br>
--------------------------------
Η γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου αποτελεί μια σταθερή παράμετρο στην διεθνή πολιτική, διαχρονικά μεταβαλλόμενη όμως σε ανοδική ή καθοδική κλίμακα, αναλόγως των εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, στην περιοχή, στις ισορροπίες των ευρύτερων χώρων που γειτνιάζουν της Κύπρου, αλλά και στις εσωτερικές μεταβολές που πολιτικά, στρατηγικά, οικονομικά, αλλά και κοινωνικά επέρχονται στο ίδιο το νησί και στο κράτος. Το γεγονός ότι η Κύπρος έχει ένα καλό θεσμικό πλαίσιο δημόσιας διοίκησης, το οποίο είναι αποτελεσματικό, και το γεγονός επίσης πως η ηγεσία της είναι συναινετική μεταξύ της και συνεργαζόμενη με τον διεθνή παράγοντα, κυρίως τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Βρετανία σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, θεωρείται πολλές φορές πλεονέκτημα που ανεβάζει την γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου. Συνεπώς, η γεωπολιτική της υπεραξία είναι μια αντικειμενική διάσταση και η ανάδειξη της θέσης της αυξομειώνεται αναλόγως με το πόσο επιτυχές είναι το πάντρεμα γεωγραφίας και πολιτικής και πόσο σοβαρές και σημαντικές είναι οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα γύρω και μακριά από την Κύπρο. Εναπόκειται στους ίδιους τους Κυπρίους να έχουν την θεσμική και πολιτική δυνατότητα, θέληση ή αποφασιστικότητα να αξιοποιούν προς ίδιον όφελος, δηλαδή του λαού τους, την θέση τους.<br><br>
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ<br>
Το πρόβλημα της Κύπρου συνδέεται παραδοσιακά με την γεωγραφική της θέση, δηλαδή την γεωπολιτική της υπεραξία, που σημαίνει πως η Κύπρος γεωστρατηγικά ενδιέφερε τις εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις και τους περιφερειακούς παράγοντες της διεθνούς πολιτικής, γιατί η θέση της επηρέαζε και ενδιέφερε την διεθνή πολιτική στις οικονομικές, ενεργειακές και ευρύτερες στρατηγικές της παραμέτρους.<br><br>
Η σύγχρονη περίοδος της κυπριακής υπόθεσης, που επηρέασε το παρόν και το μέλλον της Κύπρου καταγράφεται με την άφιξη των Βρετανών στο νησί το 1878, με την παράδοση της Κύπρου ως διοικητικής μονάδας από τους Οθωμανούς εις την Βρετανική Αυτοκρατορία. Η Μεγάλη Βρετανία εκείνη την εποχή υποστήριξε την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία στρατιωτικά στην σύγκρουσή της με την Ρωσία, η οποία βρέθηκε στα προάστια της Κωνσταντινούπολης έτοιμη να καταλάβει την Πόλη. Πρόκειται για ένα αντάλλαγμα στρατιωτικής και αμυντικής υφής που παρείχε ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεωστρατηγικό πλεονέκτημα για την Βρετανία και μια τονωτική ένεση για μια βραχύβια επιβίωση του παρακμάζοντος οθωμανικού κράτους.<br><br>
Ο τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, λόρδος Ντισραέλι, αναφώνησε ευτυχής με την ανάληψη του διοικητικού ελέγχου της Κύπρου πως «επιτέλους βρήκαμε τον κρίκο που έλειπε στην αλυσίδα που συνδέει την Μεσόγειο με το Γιβραλτάρ και τις Ινδίες». Ήταν οι δρόμοι του εμπορίου, που αποτελούσαν την δικαιολογητική βάση και το στρατηγικό περιεχόμενο της ύπαρξης της αυτοκρατορίας. Αυτό το γεγονός διατήρησε την εποπτεία και, από το 1925, την απόλυτη κυριαρχία του βρετανικού ιμπέριουμ επί της νήσου Κύπρου μέχρι και την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960.<br><br>
Η Κύπρος έχασε ίσως μια ευκαιρία να ικανοποιήσει το ιστορικό της έλλειμμα και να ενωθεί με την Ελλάδα το 1912, όπως και το 1915, όταν με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί πρότειναν στην Ελλάδα να ενταχθεί στην συμμαχία εναντίον των Γερμανών, με αντάλλαγμα την παραχώρηση της νήσου Κύπρου στην Ελλάδα, πράγμα που δεν έτυχε απαντήσεως, διότι η στιγμή της πρότασης βρήκε την Ελλάδα σε συνθήκες διαίρεσης και σύγκρουσης μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και Βασιλέως Κωνσταντίνου. Αυτή ίσως να ήταν και η μοναδική πραγματική ευκαιρία που είχε η Κύπρος να εκπληρώσει ένα ιστορικά διακηρυγμένο και δοκιμασμένο αίτημα του λαού της για ενσωμάτωση με την Ελλάδα, πράγμα που ήταν επίσης και από πλευράς ελλαδικού κράτους, ενταγμένο στην προσπάθεια των Αθηνών για εθνική ολοκλήρωση και εκπλήρωση της Μεγάλης Ιδέας, που ήταν η ένταξη όλων των πληθυσμών και περιοχών που ιστορικά και πληθυσμιακά ανήκαν στο ελληνικό έθνος σε μια ενιαία εθνική – κρατική στέγη.<br><br>
Γρήγορα, όμως, αυτή η ιδέα ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις και οι Βρετανοί για λόγους ακριβώς μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας που απέδιδαν στην Κύπρο σε σχέση με τα ευρύτερα βρετανικά συμφέροντα, δεν διανοούντο πλέον, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ενεργειακή ανάδειξη της Μέσης Ανατολής, την στρατηγική υπεραξία του Σουέζ, την επανάσταση του Νάσσερ στην Αίγυπτο και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, επ’ ουδενί να εγκαταλείψουν την Κύπρο και εν προκειμένω να την αφήσουν να αναδειχθεί σε ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος ή πολύ περισσότερο να ενωθεί με την Ελλάδα.<br><br>
Αυτό δε παρά το γεγονός πως προηγήθηκαν της δεκαετίας του 1950 τα Δωδεκάνησα με την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική επικράτεια στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 και παρά τις ελληνικές παραστάσεις προς την Βρετανία, σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ορισμένοι Βρετανοί πολιτικοί και εμπειρογνώμονες συνιστούσαν περί τα τέλη της δεκαετίας του 1940 να αποδοθεί η Κύπρος στην Ελλάδα για να βοηθηθεί η νέα κυβέρνηση που ανεδείχθη με τον εμφύλιο και να ενισχυθούν οι δεσμοί της με τη Βρετανία. Οι Βρετανοί το τόνισαν και επίσημα και δημόσια μέσω του Υπουργού Αποικιών, Henry Hopkinson το 1954, θεωρώντας, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κύπρο ως μια αποικία, της οποίας η γεωπολιτική υπεραξία, δηλαδή η σημασία για τα ζωτικά τους στρατηγικά συμφέροντα, δεν επέτρεπε στο νησί να γίνει ανεξάρτητο ή να αποσπασθεί από την Αυτοκρατορία και να ενσωματωθεί σε άλλη χώρα. Επομένως, ούτε η πλήρης ανεξαρτησία, που σημαίνει άσκηση δικαιώματος αυτοδιάθεσης και ανεξαρτητοποίησης από την βρετανική κυριαρχία, ούτε και η Ένωση με την Ελλάδα, που ετίθετο ως άμεση συνέπεια της άσκησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ήταν ένα θέμα ως προς το οποίο η βρετανική κυβέρνηση επέτρεπε οποιαδήποτε συζήτηση διαπραγμάτευσης για παραχωρήσεις ή εκχώρηση εξουσιών και κυριαρχίας επί της νήσου.<br><br>
Για αυτό και όλα τα σχέδια που πρότειναν οι Βρετανοί για την επίλυση του Κυπριακού στην διάρκεια της δεκαετίας του 1950, όπως ήταν οι προτάσεις του Βρετανού συνταγματολόγου Ράντκλιφ (1956) ή το σχέδιο του στρατάρχη και κυβερνήτη της Κύπρου Χάρτινγκ (1955), περιοριζόντουσαν στο δικαίωμα της Κύπρου για αυτοδιοίκηση και εσωτερική αυτοκυβέρνηση στην καλύτερη περίπτωση, υπό την υψηλή εποπτεία της βρετανικής διοίκησης και του κυβερνήτη σε όλες τις περιπτώσεις. Συνεπώς, οι διαπραγματεύσεις που γινόντουσαν για την επίλυση του Κυπριακού στην διάρκεια του δευτέρου ημίσεως της δεκαετίας του 1950, δεν άπτοντο του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, ούτε της πλήρους ανεξαρτησίας της Κύπρου, αλλά μιας περιορισμένης και ελεγχόμενης ανεξαρτησίας, διά της οποίας θα διατηρούνταν τα βρετανικά συμφέροντα και θα συνέχιζε η βρετανική παρουσία στην Κύπρο, ενώ στο κράτος θα ασκείτο ένα είδος συγκυριαρχίας με την συμμετοχή και της Τουρκίας, η οποία δολίως ενεπλάκη από τον βρετανικό παράγοντα στην επίλυση του Κυπριακού, ώστε η Τουρκία να καταστεί εταίρος της λύσης και συνεταίρος στο υπό σύσταση κράτος.
<br><br>
Στο ίδιο πλαίσιο ενεπλάκη η Τουρκία, δηλαδή αυτό της περιορισμένης και ελεγχόμενης ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η Τουρκία μέχρι το 1954 δεν εκδήλωσε επίσημη διάθεση εμπλοκής στο Κυπριακό Πρόβλημα και σε κάθε περίπτωση είχε ούτως ή άλλως απεμπλακεί από την Κύπρο και τα δικαιώματα που είχε ως κατέχουσα δύναμη μέχρι το 1878 με την Συνθήκη του Βερολίνου. Στην συνέχεια δε, αποκόπηκε από την κυριαρχία που τύποις ασκούσε μέχρι το 1923, όπου διά της Συνθήκης της Λωζάνης απώλεσε κάθε δικαίωμα μελλοντικής διεκδίκησης επί της νήσου Κύπρου και παρεχωρήθη πλήρως η Κύπρος στην Βρετανία, ανακηρυχθείσα αποικία του στέμματος. Τον Αύγουστο του 1955 η Τουρκία ενεργοποιήθηκε από την Βρετανία, δηλαδή μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων για Ένωση, έτσι ώστε να μπορέσει να ελέγξει και να περιορίσει την ελληνική διεκδίκηση. Με αυτό τον τρόπο η Βρετανία επεχείρησε να καταστήσει την Τουρκία επίσημο εταίρο στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, να εξισώσει την ελληνική διεκδίκηση με την τουρκική και να μετατρέψει τον εαυτό της σε επιδιαιτητή της κυπρο-βρετανικής σύγκρουσης.<br><br>
Η Τουρκία ενεργοποίησε πλέον την αναθεωρητική της πολιτική έναντι της Λωζάνης στην Κύπρο, μετατρέποντας το Κυπριακό Πρόβλημα σε ελληνοτουρκική διαφορά και υπογραμμίζοντας διά του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Ζορλού πως εάν η Κύπρος χειραφετηθεί από την βρετανική κυριαρχία, θα πρέπει να επιστραφεί στην Τουρκία ως διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή να διχοτομηθεί μεταξύ τουρκικού βορρά και ελληνικού νότου. Αυτό δε το ζήτημα της διχοτόμησης ήταν η επίσημη τουρκική γραμμή στην διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και όχι μόνο, συνεχίστηκε δε στην δεκαετία του 1960 και 1970 μέχρι και την τουρκική εισβολή του 1974.<br><br>
Παράλληλα, η δημοσιοποίηση του Σχεδίου Νιχάτ Ερίμ για την τουρκική οπτική σε σχέση με την επίλυση του Κυπριακού, δίνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάσταση στις μετέπειτα διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι της Κύπρου. Ο Τούρκος συνταγματολόγος Ερίμ, ο οποίος εκπόνησε το 1956 – 1959 σε διαδοχικές συνέχειες το Σχέδιο Αττίλας για την Κύπρο, που αποτελούσε και την επίσημη τουρκική θέση από τότε μέχρι και σήμερα, υποστήριζε πως η Κύπρος δεν έχει ελληνική πλειοψηφία, διότι ο χώρος της Κύπρου είναι ενταγμένος στην τουρκική ενδοχώρα, αφού το νησί αποτελεί προέκταση του υφάλου της Ανατολίας και ως τέτοιο οι τετρακόσιες περίπου χιλιάδες Έλληνες που ήσαν την δεκαετία του 1950 στην Κύπρο, είναι μια απλή μειοψηφία στα σαράντα εκατομμύρια των Τούρκων που ζουν στην ηπειρωτική Τουρκία και επομένως οι Έλληνες είναι μια μειονότητα που δικαιούται αντίστοιχης μειονοτικής προστασίας.<br><br>
Επομένως, κλείνοντας το εισαγωγικό κομμάτι που αφορά στο ιστορικό πλαίσιο και την γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η Κύπρος επεβίωσε ως κρατικό μόρφωμα και ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου, ακριβώς γιατί η γεωπολιτική της υπεραξία -εξαιτίας της οποίας απώλεσε την ικανότητά της να γίνει ανεξάρτητη χώρα, η προσαρμογή την οποία υπέστη στην διάρκεια των δεκαετιών που πέρασαν, ο έλεγχος της Κύπρου από τον δυτικό παράγοντα, καθώς και η ικανότητά της να εξισορροπεί την επιβίωση του κράτους με τα δυτικά συμφέροντα- της επέτρεψε να αντέξει στον χρόνο, να διατηρεί την διεθνή της υπόσταση ως υποκειμένου διεθνούς δικαίου και να διεκδικεί την αποκατάσταση στοιχειωδώς της ανεξαρτησίας της μέσα από την οικοδόμηση ενός κράτους που να ασκεί κυριαρχία εφ’ όλης της νήσου. Το τελευταίο προσκρούει στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα της Άγκυρας, τα οποία υπαγορεύουν ήδη, όπως είδαμε, από την δεκαετία του 1950, την στρατηγική ελέγχου της Κύπρου από την Τουρκία.<br><br>
Ο κίνδυνος που υπάρχει, που θα δούμε στην συνέχεια, δεν είναι η απώλεια της γεωπολιτικής υπεραξίας της Κύπρου, η οποία βαίνει αυξανόμενη με την κρίση, η οποία παγκοσμιοποιείται, στην Μέση Ανατολή, με την ταυτόχρονη απειλή στην υπόσταση του κράτους του Ισραήλ, αλλά κυρίως ο κίνδυνος εκδηλώνεται από την δεδηλωμένη θέση της Άγκυρας να επιβάλει διά της επίλυσης του Κυπριακού, η οποία βρίσκεται επί θύραις και μέσω της εγκαθίδρυσης μιας απόκλισης από τα διεθνή ειωθότα, μοναδικής για τα παγκόσμια δεδομένα ομοσπονδιακής δομής διζωνικού δικοινοτικού χαρακτήρα, όπως αποκαλείται, και να αποκτήσει την δυνατότητα ελέγχου του χώρου και μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο της.<br><br>
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ<br>
Η γεωπολιτική έχει σημασία σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, εφόσον η Κύπρος είναι σε θέση να αξιοποιεί την θέση της ασκώντας πολιτικές υπέρ των συμφερόντων της ιδίας και του λαού της. Η Κύπρος ιδρύθηκε ως κράτος από το 1960 και έπειτα, με δομές εξουσίας και αρμοδιοτήτων μοναδικές στην ιστορία των κρατών ως προς την συγκυριαρχία τρίτων χωρών, τόσο στην γένεση και στην διαδικασία ίδρυσης, αλλά και στην πορεία του κράτους μέσα στον χρόνο, όπως και στην εσωτερική του συνταγματική τάξη, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το μοντέρνο κράτος της Ευρώπης και της Δύσης, όπου η δημοκρατική αρχή και το κράτος δικαίου κυριαρχούν.<br><br>
Στην περίπτωση της Κύπρου η δημοκρατία ασκείται από τις κοινότητες στο εσωτερικό τους πλαίσιο χωριστά, ενώ ο λαός δεν υφίσταται ως συνταγματικό γνώρισμα και θεσμός, και δεν ασκεί σε κανένα επίπεδο το σύνολο του λαού κυριαρχία. Εκείνοι που ασκούν την εξουσία είναι οι κοινότητες και η εκπροσώπηση των κοινοτήτων σε μια μορφή κρατικής εσωτερικής οργάνωσης που δεν ταιριάζει καθόλου στο μοντέρνο κράτος, αφού οι εκπροσωπήσεις των κοινοτήτων ασκούνται ισότιμα σχεδόν ανεξαρτήτως της πληθυσμιακής τους σύνθεσης, σε διάφορα επίπεδα δόμησης του κράτους.<br><br>
Έτσι, όπως γνωρίζουμε, αφενός μεν ο κυρίαρχος λαός δεν υφίσταται στις διάφορες εκφάνσεις και εκφράσεις της πολιτικής της χώρας, ο πρόεδρος εκλέγεται αναγκαστικά από τους Έλληνες και ο αντιπρόεδρος από τους Τούρκους, το υπουργικό συμβούλιο συντίθεται από Τούρκους και Έλληνες, οι οποίοι διορίζονται αντιστοίχως από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο και ενώ ο πρόεδρος έχει την αρμοδιότητα εκπροσώπησης του κράτους, ο αντιπρόεδρος μπορεί να ασκεί βέτο σε διάφορες πρωτοβουλίες και πολιτικές που αναπτύσσει διεθνώς. Ταυτόχρονα, η Κυπριακή Βουλή, που αποτελείται πλειοψηφικά από Έλληνες βουλευτές μπορεί να μπλοκαριστεί από την τουρκική μειοψηφία, εφόσον διαφωνήσει σε μεγάλης σπουδαιότητας νομοσχέδια, όπως ο προϋπολογισμός. Σε κάθε περίπτωση το ρατσιστικό στοιχείο που εκδηλώνεται εν προκειμένω είναι ότι δεν έχουμε πολιτικό λαό στην Κύπρο, που σημαίνει ότι δεν έχουμε κοινωνία πολιτών, η οποία να αποτελείται από πολίτες που υπερασπίζονται το κράτος τους και τα συμφέροντα του συνόλου και οι οποίοι δεν διακρίνονται από θρησκεία ή την εθνική τους καταγωγή. Οι φραγμοί που ετέθησαν στις εκλογικές διαδικασίες και η ανάδειξη του κοινοτικού στοιχείου ως θεσμού άσκησης δημοκρατικής λειτουργίας του λαού, εμπόδισε και εμποδίζει την κοινωνική και πολιτική ενσωμάτωση του συνόλου σε ένα λαϊκό σχήμα που να υπερβαίνει τις κοινότητες και να αναπτύσσει την έννοια του κυπριακού λαού ως πολιτικού λαού.<br>
Η γεωπολιτική εν προκειμένω συνίσταται στο γεγονός της ικανότητας της Κύπρου να αναδείξει την γεωπολιτική της υπεραξία υπέρ του κράτους και του λαού της και εξαρτάται από το πόσο σύγχρονη και αποτελεσματική θα είναι η δομή του κράτους, που οικοδομείται στο πλαίσιο της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος. Αυτό, διότι ακριβώς σήμερα η Κύπρος είναι κατεχόμενη ως προς το βόρειο τμήμα της και ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία υφίσταται ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου, τελεί υπό οιονεί ομηρία από τον τουρκικό παράγοντα. Δεν έχει τα εχέγγυα της ασφάλειας του μέλλοντος παρά την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, γιατί ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διασφαλίζει για κανένα κράτος-μέλος της κυριαρχία και ανεξαρτησία και δεν είναι σε θέση να προσδώσει δομές και πολιτικές ασφάλειας.<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji-tuYDgm0xMpVq1DK748n1Pn0Vsr4OnSUZmbgBlGIH-Tog6iCSGn1l-l7UxVZTtYAR6s0nhO0SzcyxMk4PVpKRmZ2VPa7nju799Kac38V9GzCK_-aQftOtBxUDlIRZgH26im4d3YNyOI/s1600/03122015-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji-tuYDgm0xMpVq1DK748n1Pn0Vsr4OnSUZmbgBlGIH-Tog6iCSGn1l-l7UxVZTtYAR6s0nhO0SzcyxMk4PVpKRmZ2VPa7nju799Kac38V9GzCK_-aQftOtBxUDlIRZgH26im4d3YNyOI/s320/03122015-2.jpg" /></a></div>
Διαδηλωτές κρατούν την Κυριακή σημαία ζητώντας την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, στις 11 Μαΐου 2015 στην Λευκωσία. REUTERS/Yiannis Kourtoglou
--------------------------------------<br><br>
Επομένως, η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου υφίσταται μεν, αλλά αξιοποιείται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτες χώρες, όπως είναι ο βρετανικός παράγων, η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία που χρησιμοποιούν τα αεροδρόμιά της για αποστολές και άσκηση εποπτικού ρόλου στην Μέση Ανατολή, αλλά και η Τουρκία που χρησιμοποιεί την κατεχόμενη Κύπρο για να αναδείξει την γεωστρατηγική της σημασία και ρόλο κυρίως στην Μέση Ανατολή και την Νοτιοανατολική Λεκάνη της Μεσογείου. Όλοι, πλην Κύπρου και Ελλάδος, επωφελούνται της γεωπολιτικής υπεραξίας της Κύπρου.<br><br>
Οι διαδικασίες που ακολουθούνται σήμερα ως προς την αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό Πρόβλημα ακολουθούν λανθασμένο δρόμο εάν δεν βασίζονται πάνω στην αναζήτηση των δομών, των αρχών και των προσανατολισμών της οικοδόμησης ενός σύγχρονου, μοντέρνου κράτους, Δυτικού, όπως συνηθίζουμε να λέμε, τύπου. Αυτό το κράτος μπορεί να είναι ενιαίο ή και ομοσπονδιακό. Πρέπει όμως να βασίζεται στην αρχή της κυριαρχίας του λαού ως συνόλου, της δημοκρατικής αρχής που την ασκεί ο λαός ως σύνολο, την δημιουργία κρατικών θεσμών λαϊκής κυριαρχίας σε διάφορα επίπεδα εκπροσώπησης και νομοθετικής εξουσίας, την οικοδόμηση του κράτους δικαίου, που σημαίνει δικαστική εξουσία που να σέβεται τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, την πολιτική εξουσία η οποία να εκπροσωπεί το σύνολο του λαού.<br><br>
Εάν το κράτος, όπως συμβαίνει στην Κύπρο, έχει εθνότητες και κοινότητες οι οποίες επιθυμούν την ομοσπονδοποίηση του κυπριακού κράτους, αυτό σημαίνει πως το ένα επίπεδο ασκείται, δηλαδή η αρχή της δημοκρατίας επί του ομοσπονδιακού λαού ως πολιτικού λαού στο σύνολό του και εκφράζεται διά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που εκπροσωπεί τον ομοσπονδιακό λαό και στα κράτη-μέλη, που εκπροσωπούν τις εθνότητες και εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους ως κυβερνήσεων των κρατών μελών της ομοσπονδίας.<br><br>
Η χώρα εκπροσωπείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση προς τα έξω, η οποία ασκεί κυριαρχία εντός της χώρας, έχουσα αρμοδιότητα σε ζητήματα άμυνας, ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής και εθνικής οικονομίας της χώρας. Ταυτόχρονα, στο ομοσπονδιακό επίπεδο εκπροσωπούνται οι εθνότητες ισότιμα στο ομοσπονδιακό συμβούλιο, δηλαδή το κοινοβούλιο των εθνοτήτων και οι πολίτες στην Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου εκπροσωπείται ο πολιτικός λαός. Το ίδιο συμβαίνει και με την δικαστική εξουσία, όπου η δικαστική εξουσία ασκείται στο ανώτατο ομοσπονδιακό επίπεδο από τους κορυφαίους και πλέον καταξιωμένους δικαστικούς λειτουργούς της χώρας, τους οποίους επιλέγουν τα όργανα της ομοσπονδίας, κρίνοντας ή χρησιμοποιώντας αξιοκρατικά κριτήρια καταξίωσης των σημαντικότερων νομικών προσωπικοτήτων της χώρας.<br><br>
Το σύστημα των εθνοτήτων αποσκοπεί στην κατοχύρωση και εμπέδωση της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και παράδοσης, των εθνικών ομάδων ή κοινοτήτων που συμμετέχουν σε ένα κοινό κράτος, στο πλαίσιο της επιμέρους κρατικής τους οργάνωσης, ενώ η ανάπτυξη του πολιτικού λαού, δηλαδή του ομοσπονδιακού λαού αποσκοπεί στην ενσωμάτωση των πολιτών σε κοινωνικούς θεσμούς και πολιτικές ομάδες που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν κοινές διεκδικήσεις, κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα, που υπερβαίνουν τις εθνικές τους διαφορές και ενσωματώνουν τους πολίτες σε ένα κοινό πολιτικό σύνολο. Θα πρέπει δηλαδή να επιδιωχθεί η αναίρεση και η διόρθωση ενός λάθους που έγινε στην Ζυρίχη και το οποίο αποτύπωνε την σκοπιμότητα του διεθνούς παράγοντα να διαιωνίσει την διαίρεση και τον εθνικό διχασμό στην Κύπρο προκειμένου να βασιλεύει (divide et impera).<br><br>
Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ: Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
<br>
Ο κόσμος που έκλεισε το 1990 και το πλαίσιο του οποίου κατέρρευσε εντός μιας διετίας, από τις επαναστατικές μεταβολές του 1989 στην Ανατολική Ευρώπη, ήταν ο κόσμος του Ψυχρού Πολέμου και της διπολικής παγκόσμιας ισορροπίας της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής ή αλλιώς ισορροπίας του τρόμου, ένας κόσμος σαφώς ασφαλέστερος του σημερινού και πολύ πιο προβλέψιμος, διότι οι δύο υπερδυνάμεις είχαν υπό τον έλεγχο τους περίπου τα δύο ημισφαίρια, την Δύση και την Ανατολή, τον Βορρά και τον Νότο ως συστήματα παγκόσμιας επιρροής με την προβολή της στρατιωτικής ισχύος, αλλά και της κοσμοθεωρητικής και ιδεολογικής προσέγγισης των κρατικών πολιτικών, οι οποίες ετίθεντο στην υπηρεσία του ενός ή του άλλου κόσμου, της μιας ή της άλλης υπερδύναμης.
<br><br>
Ο κόσμος του Ψυχρού Πολέμου ήταν προβλέψιμος και ασφαλής, γιατί ακριβώς μετά την κρίση της Κούβας το 1962, οι δύο υπερδυνάμεις, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αποφάσισαν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν στην παγκόσμια διακυβέρνηση και στην διαχείριση ενός ούτως ή άλλως άναρχου διεθνούς συστήματος, που σήμαινε, όπως ήταν πάντοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, πως δεν υπήρχε η δομή του παγκόσμιου κράτους, ούτε της παγκόσμιας κυβέρνησης, Ανεπτύχθη όμως με τις συμφωνίες SALT 1 και SALT 2 μια πολυεπίπεδη δομή συνεργασίας, που πρόβαλλε το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας οιονεί διακυβέρνησης, που είχε ως στόχο τον έλεγχο των εξοπλισμών και των συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.<br><br>
Σε αυτή την περίοδο η γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου βασιζόταν κυρίως στον παραδοσιακό ρόλο, που είχε η θέση της στην Μέση Ανατολή, όπου η Κυπριακή Δημοκρατία εθεωρείτο «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για τις ΗΠΑ, πράγμα που αφορούσε κυρίως την παρακολούθηση και τον έλεγχο των συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή, η οποία ήταν σε αναβρασμό, στον παλαιστινιακό ριζοσπαστισμό, που έφτανε για τους Δυτικούς τα όρια της τρομοκρατίας και στην ανάγκη υπεράσπισης της βιωσιμότητας του κράτους του Ισραήλ. Ταυτόχρονα, η Κύπρος μέχρι το 1974 είχε μια υπεραξία και στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των υπερδυνάμεων, λόγω ακριβώς των φιλικών προς την ΕΣΣΔ ανοιγμάτων, που ακολουθούσε η «αδέσμευτη» πολιτική του προέδρου αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Από το 1974 και μετά μπορεί να υπέστη ένα πλήγμα η γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου, αλλά εξακολουθούσε να είναι κρίσιμη και αξιόπιστη για τους Δυτικούς, στον βαθμό που οι ηγεσίες της Κύπρου δεν παρέκκλιναν των Δυτικών πολιτικών και υποδείξεων με την Μέση Ανατολή, παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις σκοπιμότητας που συνήθιζαν να προβάλλουν Κύπριοι πολιτικοί.<br><br>
Η μεγάλη αλλαγή σε σχέση με την Κύπρο, αλλά και με ολόκληρο τον κόσμο, επήλθε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 και την άνοδο της νέας παγκόσμιας αντίληψης περί καλλιέργειας και εμπέδωσης της νέας διεθνούς τάξης, που ευαγγελίστηκε ο Φράνσις Φουκουγιάμα στο βιβλίο του περί του Τέλους της Ιστορίας και εξήγγειλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, George Bush. Αυτό σημαίνει πως η πτώση του σοβιετικού imperium δεν δημιούργησε μόνο ένα πολύ μεγάλο κενό ασφάλειας στο τρίγωνο Κεντρική Ασία – Μέση Ανατολή – Βαλκάνια, το οποίο κατά σημαντικό μέρος ήταν υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση, όπως συνήθιζε να λέει ο σχεδόν μόνιμα υπουργός Εξωτερικών του σοβιετικού κράτους, Αντρέι Γκρομίκο, πως δεν υπάρχει κανένα σημείο στην υφήλιο, που να μην έχει παρουσία και ρόλο η Σοβιετική Ένωση. Όλη αυτή η διεθνής ισορροπία επιρροής κατέρρευσε και παρέμεινε η υφήλιος στην ευθύνη της πολιτικής διακυβέρνησης από τις ΗΠΑ, οι οποίες διεκδικούσαν στην δεκαετία του 1990 και εντεύθεν, όπως είναι φυσικό, τον ρόλο του παγκόσμιου ηγεμόνα ή του παγκόσμιου κράτους, ένας ρόλος που σήμαινε για τους ευαγγελιζόμενους αυτή την ιδεαλιστική και σαφώς ανεδαφική προσέγγιση, ότι οι ΗΠΑ θα επέβαλλαν παντού την ειρήνη και την ασφάλεια, την δημοκρατία, τις ελευθερίες, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
<br><br>
Σε αυτές τις δεκαετίες (δεκαετία 1990 και 2000) η Κύπρος αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί σταθερό γεωπολιτικό προγεφύρωμα μιας ανερχόμενης υπεραξίας για τον Δυτικό κόσμο, στον βαθμό που η πολιτική σταθερότητα που υπάρχει στην Κυπριακή Δημοκρατία παρά την τουρκική κατοχή, η εσωτερική ασφάλεια που έχει το νησί και κυρίως η γεωγραφική θέση της Κύπρου, η διαρκής παρουσία των βρετανικών βάσεων και άλλων δυνατοτήτων που παρέχει το νησί για ηλεκτρονικές και άλλες παρακολουθήσεις ή εποπτείες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, καθιστά την Κύπρο αναπόσπαστο κομμάτι του Δυτικού συστήματος ασφάλειας, παρά το γεγονός πως η Κύπρος δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ.<br><br>
Η από τα πράγματα και τις εξελίξεις διαφαινόμενη επιβεβαίωση της προφητείας Huntington περί σύγκρουσης των πολιτισμών, η οποία εκδηλώνεται στην τραγωδία της Συρίας και του Ιράκ, όπου το ISIS προελαύνει διαλύοντας δύο κράτη, την Συρία και το Ιράκ, επιβεβαιώνουν την πορεία προς το χάος, όπου οι μεγάλες δυνάμεις του μεταψυχροπολεμικού κόσμου, ΗΠΑ, Ρωσία, Ευρώπη και Κίνα, δείχνουν ανήμπορες να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την διαγραφόμενη μεγάλη απειλή. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ και η ΕΕ που ακολουθεί χωρίς να έχει δική της πολιτική στα διεθνή τεκταινόμενα, συγκρούονται ανωφελώς, ασκόπως και επιζημίως με την Ρωσική Ομοσπονδία για την Ουκρανία, ένα θέμα στο οποίο θα μπορούσαν να βρουν λύση εξαρχής συζητώντας για ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας και αυτονόμηση των ρωσόφωνων περιοχών και να επεδίωκαν να συμπράξουν με την Ρωσία για την εμπέδωση της διεθνούς ασφάλειας και σταθερότητας σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, όπου όπως είπαμε διαλύονται κράτη, επελαύνει το ISIS κατά τρόπο ανεξέλεγκτο, ενώ σταθερές κρατικές δομές, όπως η Λιβύη αποσαθρώνονται και η Αίγυπτος βρίσκεται υπό την οιονεί απειλή μιας ισλαμικής εξέγερσης.<br><br>
Στο πλαίσιο αυτών των διεθνών συγκρουσιακών φαινομένων που παραμένουν σχεδόν παντού ανεξέλεγκτα, η διεθνής πολιτική είναι εξόχως και εξαιρετικά ρευστή. Οι ΗΠΑ εκδηλώνουν μια αδυναμία να παρέμβουν αποτελεσματικά και όπου παρενέβησαν προκάλεσαν περισσότερη ζημιά παρά όφελος. Η Ευρώπη και η ΕΕ αντί ανασύνταξης και πολιτικής ολοκλήρωσης εκδηλώνει μια βαθιά εσωτερική κρίση ανικανότητας διαχείρισης προβλημάτων με αφορμή το ελληνικό ζήτημα. Η Κύπρος εμφανίζει μέχρι στιγμής δυνατότητες αξιοποίησης της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής της θέσης, πλην όμως η ικανότητά της για ενίσχυση της γεωπολιτικής της υπεραξίας υπέρ της ιδίας και του λαού της, εξαρτάται από την πορεία επίλυσης του Κυπριακού, που θα καθορίσει το μέλλον της Κύπρου και από αυτό θα εξαρτηθεί ο βαθμός ανεξαρτησίας και ενδυνάμωσης της παρουσίας της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτους στην περιοχή ή υπαγωγής της, όπως οδηγούνται με βάση τα σημερινά δεδομένα της εξαγγελίας της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας εις τον γεωπολιτικό έλεγχο της τουρκικής ηγεμονίας.<br><br>
Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ
<br>
Οι εξελίξεις γύρω από το Κυπριακό εξαρτώντο πάντοτε και πολύ περισσότερο σήμερα από την θέση και τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Έτσι, στις δεκαετίες 1950, 1960 και 1970 μεσούντος του Ψυχρού πολέμου, η Τουρκία αξιοποίησε την γεωστρατηγική της θέση έναντι της Σοβιετικής Ένωσης για να την εξαργυρώσει πολιτικά και στρατηγικά έναντι των ΗΠΑ και του Δυτικού παράγοντα στο πλαίσιο ανταλλαγμάτων στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η εξαργύρωση συνίστατο στο ότι οι ΗΠΑ προσχώρησαν στην βρετανο-τουρκική αντίληψη επίλυσης του Κυπριακού, προσδιορίζοντας την Τουρκία ως εταίρο σε ένα καθαρά ελληνικό ζήτημα αυτοδιάθεσης και υποστηρίζοντας τα τουρκικά συμφέροντα έναντι των ελληνικών, τόσο στην Ζυρίχη, όσο και το 1974 με την στήριξη της τουρκικής εισβολής και κατοχής της βόρειας Κύπρου, όπου η ιδέα της διχοτομήσεως και της διπλής Ενώσεως είχε την ανεπίσημη πλην σαφή υποστήριξη της κυβερνήσεως των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Φυσικά η κρίση του 1964 στην Κύπρο με το ενδεχόμενο σύρραξης Ελλάδος - Τουρκίας προκάλεσε την παρέμβαση του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Κρουτσώφ και ταυτόχρονα την παρέμβαση του Λίντον Τζόνσον, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να εμποδίσει μια ελληνοτουρκική σύρραξη για την Κύπρο, που θα προκαλούσε κατάρρευση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ επ’ ωφελεία του σοβιετικού μπλοκ.<br><br>
Σε μια διαδρομή από της ανεξαρτησίας και εντεύθεν, η Κύπρος διήλθε διάφορες κρίσιμες φάσεις σε σχέση με την Τουρκία και τις στρατηγικές επιδιώξεις του τουρκικού παράγοντα, ο οποίος όπως ήδη αναφέραμε εκμεταλλεύθηκε την στρατηγική γειτνίαση προς την Σοβιετική Ένωση, την θέση του στο ΝΑΤΟ έναντι της Κύπρου και εις βάρος των ελλαδικών και κυπριακών συμφερόντων, κατορθώνοντας να υιοθετηθεί η απόρριψη της κυπριακής ανεξαρτησίας και η υιοθέτηση σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό της ιδέας της διχοτόμησης, που από το 1974 διεκδικείται από την Τουρκία εμπράκτως. Είναι σαφές πως η επιτυχής έκβαση της τουρκικής εισβολής και η αποτελεσματική εγκαθίδρυση ενός παρανόμου πλην όμως υπαρκτού καθεστώτος ελεγχόμενου απολύτως από την Τουρκία στην βόρεια περιοχή της Κύπρου, ενίσχυσε όλως ιδιαιτέρως την γεωπολιτική θέση της Τουρκίας και τις στρατηγικές της επιδιώξεις στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, ενώ παράλληλα αποδυνάμωσε σε κάποιο βαθμό την γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου και της Ελλάδος. Η Κύπρος μοιράζεται την θέση της πλέον με την Τουρκία, χωρίς να σημαίνει πως έχασε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική διάσταση της γεωπολιτικής. Εξακολουθεί να αναγνωρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία ως το υποκείμενο διεθνούς δικαίου, το οποίο διεθνώς νομίμως εκπροσωπεί την Κύπρο και το Κυπριακό κράτος, πλην όμως η εδραίωση της τουρκικής παρουσίας στην βόρεια περιοχή της Κύπρου και η διαρκής τάση νομιμοποίησής της, υπονομεύει σταθερά και αρνητικά την γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου, στον βαθμό που και η Τουρκία εκδηλώνεται ως συνεταίρος του ιδίου χώρου και της ίδιας γεωγραφικής ζώνης πολιτικής επιρροής.<br><br>
Το τελευταίο, βέβαια, ζήτημα δεν είναι ανεξάρτητο άλλων εξελίξεων, καθώς η Τουρκία, ενώ αμφισβητεί την Κυπριακή Δημοκρατία και επιχειρεί την υπονόμευση της γεωπολιτικής της υπεραξίας, έχει υποστεί πλήγμα στην γεωπολιτική της σημασία εξαιτίας της σύγκρουσης που επέλεξε να αναπτύξει η νέα ηγεσία της Τουρκίας υπό τον Ταγίπ Ερντογάν, η οποία το 2008 διέρρηξε την στρατηγική συμμαχία που είχε αναπτύξει με το Ισραήλ, δημιουργώντας μια κλιμακούμενη αμφισβήτηση για την θέση και τον ρόλο της στον σύγχρονο κόσμο και κυρίως στην Μέση Ανατολή έναντι του Δυτικού στρατοπέδου. Η Τουρκία εμφανίζεται λόγω και του ισλαμικού της πολιτικού προσωπείου στο τουρκικό πολιτικό σύστημα, το οποίο αλλάζει ραγδαία και από κεμαλικό μετατρέπεται σε «ισλαμοδημοκρατικό», να συνεργάζεται με ισλαμικές οργανώσεις στην Μέση Ανατολή, όπως είναι η αλ–Νούσρα, παρακλάδι της αλ–Κάιντα, να ανέχεται το ISIS και να συμμαχεί επίσης με ριζοσπαστικές παλαιστινιακές οργανώσεις, όπως είναι η Χαμάς. Αυτό μειώνει στο Δυτικό στρατόπεδο την γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας, ενισχύει την Κυπριακή και Ελλαδική υπεραξία, η οποία συμμαχεί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο εσχάτως στην στρατηγική της ενέργειας και όχι μόνο, ενώ κύκλοι στην Ουάσιγκτον εκφράζουν ανησυχία για το μέλλον της παρουσίας της Τουρκίας στο Δυτικό σύστημα ασφάλειας και πολιτικής.
<br><br>
Αυτό σημαίνει πως η Κύπρος θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτή την ευρωπαϊκή και Δυτική αμφισβήτηση για το μέλλον της Τουρκίας και των επιδιώξεών της, ώστε στην επίλυση του Κυπριακού, η κυπριακή ηγεσία να αποκτήσει συμμάχους οι οποίοι να στηρίξουν την θέση της Κύπρου, που εσχάτως προβάλλεται για αποκοπή των λεγομένων εγγυητριών δυνάμεων από την αναμόρφωση της κυπριακής πολιτείας, έτσι ώστε η Κύπρος να καταστεί πραγματικά ανεξάρτητη και απαλλαγμένη κυρίως από την διεκδίκηση της Τουρκίας να ηγεμονεύει το νησί. Γνωρίζουμε καλώς πως η Ελλάδα δεν έχει πλέον κανένα ενδιαφέρον να παρεμβαίνει πολιτικά στην Λευκωσία, το ίδιο ισχύει και για την Βρετανία, η οποία ενδιαφέρεται κυρίως για την διατήρηση των στρατιωτικών βάσεων που προέβλεπαν οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου.<br><br>
Αντιλαμβανόμαστε πως το παιχνίδι γύρω από την Κύπρο και το Κυπριακό Πρόβλημα έχει εξόχως γεωπολιτική σημασία, προβάλλει στρατηγικές πτυχές με αφετηρία την Κύπρο που εκτείνονται στο διεθνές σύστημα και παντού, και η πορεία των πραγμάτων εξαρτάται από την ικανότητα των σημερινών ηγεσιών Ελλάδος και Κύπρου να αξιοποιήσουν την σημερινή συγκυρία δυσπιστίας απέναντι στις προθέσεις της Άγκυρας από την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κυρίως όμως της αντίθεσης και συγκρουσιακής σχέσης με το Ισραήλ, έτσι ώστε να επιδιωχθεί μια λύση στο Κυπριακό, η οποία θα αποκόπτει την Άγκυρα από την ικανότητά της να επιβλέπει συνταγματικά, δηλαδή θεσμικά και πολιτικά την Κύπρο ως πολιτική και κοινωνική δομή, αλλά και ως διεθνής πολιτική παρουσία. Εάν δεν το επιτύχουν αυτό, ο φόβος των Ευρωπαίων και των Αμερικανών είναι πως η Κύπρος μπορεί να τεθεί υπό τον απόλυτο έλεγχο μιας Άγκυρας, η οποία να μετατραπεί σταδιακά σε αντίπαλο δέος του Δυτικού κόσμου, οικοδομώντας συμμαχίες σε έναν κόσμο δυνάμει αντίπαλο του Δυτικού, που μπορεί να καταστεί ανεπίσημος πλην πραγματικός σύμμαχος του ισλαμικού ριζοσπαστισμού διεθνώς, αντιπάλου του Δυτικού στρατοπέδου πολιτικής, οικονομίας και πολιτισμού.<br><br>
ΣΥΖΕΥΞΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ<br>
Η γεωπολιτική υπεραξία των χωρών συνδέεται με τις εξελίξεις στον κόσμο σε κάθε εποχή, εξελίξεις στην οικονομία, την τεχνολογία, το εμπόριο, τις διεθνείς ισορροπίες δυνάμεων, με τρόπο ώστε χώρες οι οποίες παλαιότερα δεν είχαν καμία σημασία και ήταν αδιάφορες για το διεθνές γίγνεσθαι, δηλαδή δεν είχαν γεωπολιτική υπεραξία. Σε άλλες εποχές και χρονικές περιόδους αποκτούν οι ίδιες χώρες μεγάλη σημασία εξαιτίας αλλαγών που επέρχονται στον κόσμο, στρέφοντας το διεθνές ενδιαφέρον πάνω τους. Παράδειγμα εξαιρετικά εύληπτο είναι η Σαουδική Αραβία και η Περσία στον 19ο αιώνα, οπότε ήταν γεωπολιτικά ασήμαντες περιοχές. Στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα απέκτησαν μια γεωπολιτική υπεραξία τεράστιας σημασίας για την διεθνή πολιτική. Επίσης, η Τουρκία μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε πολύ μικρότερη σημασία από όση στην συνέχεια, παρά την θέση της στα Δαρδανέλλια. Η γεωπολιτική της υπεραξία αναβαθμίστηκε με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και την γειτνίασή της προς την Σοβιετική Ένωση.<br><br>
Η Κύπρος είχε πάντοτε μια σημαντική θέση στην Μεσόγειο, της αποδιδόταν κατά καιρούς σημασία, ακριβώς λόγω της θέσης της ως περάσματος για το διεθνές εμπόριο. Σημειώνουμε πως η γεωγραφική θέση της Κύπρου κείται ανάμεσα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, έχει δίπλα της την Μέση Ανατολή με την Αίγυπτο, το Λίβανο, το Ισραήλ και την Λιβύη, χώρες εξαιρετικά σημαντικές για την μεσανατολική κρίση και τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ενώ συνδέεται γεωπολιτικά και πολιτιστικά με την Ελλάδα και γεωγραφικά με την Τουρκία. Επίσης, έχει ως κράτος εξαιρετικές σχέσεις, τόσο με την Δύση όσο και με την Ανατολή, ενώ η διαδικασία επίλυσης του προβλήματός της επηρεάζει την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, όπως επίσης υπάρχει και υψηλό ενδιαφέρον από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, της οποίας είναι μέρος.<br><br>
Αυτή η θέση αναβαθμίστηκε τα μάλα με την κατασκευή της Διώρυγας του Σουέζ και την άνοδο του διεθνούς αποικιακού εμπορίου, πράγμα που θέλησε να αξιοποιήσει και το έκανε η Μεγάλη Βρετανία το 1878, αναλαμβάνοντας την διοίκηση της Κύπρου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Φυσικά, αυτή η θέση στον 20ο αιώνα και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναβαθμίστηκε όλως ιδιαιτέρως, εξαιτίας της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ, της μεσανατολικής διένεξης και της διαρκώς κλιμακούμενης ανάγκης της ανθρωπότητας για πετρέλαιο και ενέργεια, πράγμα το οποίο διέθετε σε μεγάλο βαθμό η Μέση Ανατολή.<br><br>
Το βόρειο τμήμα της Κύπρου τα τελευταία σαράντα χρόνια τελεί υπό τουρκική κατοχή και η Κυπριακή Δημοκρατία διεκδικεί την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας μέσα από την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, των παρανόμων εποίκων και την επιστροφή στο status quo ante του 1974, δηλαδή τον σεβασμό του Συντάγματος και των Συνθηκών Ζυρίχης – Λονδίνου, επί του οποίου βασίζεται η υπόσταση και η ανεξαρτησία της Κύπρου. Η Κύπρος υπέστη ένα βαρύτατο πλήγμα, εξαιτίας ακριβώς της γεωπολιτικής της υπεραξίας και της ανικανότητας της ηγεσίας της διαχρονικά να αξιοποιήσει επ’ ωφελεία του λαού της την θέση της, κινδυνεύοντας και ευρισκόμενη σήμερα ενώπιον της αποδυνάμωσης και του κατακερματισμού. Εάν η ηγεσία δεν μπορεί να αξιοποιήσει την θέση, τότε η γεωπολιτική υπεραξία αξιοποιείται από τους άλλους συνήθως, πολλές φορές μάλιστα εις βάρος της χώρας που φέρει την γεωπολιτική υπεραξία, διότι ακριβώς όπως ήδη αναφέραμε, οι τρίτες χώρες δεν ενδιαφέρονται για το καλό των χωρών που έχουν την δεδομένη γεωπολιτική υπεραξία, αλλά ο σχεδιασμός τους είναι πώς θα εκμεταλλευτούν τις συγκεκριμένες χώρες για το δικό τους συμφέρον. Όπως αναπτύχθηκε και ανωτέρω, η Κύπρος και η Ελλάδα δεν τα κατάφεραν να υπερασπιστούν την γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου προς όφελος της Κύπρου και του ελληνισμού.<br><br>
Συμπερασματικά, η γεωπολιτική ως υπεραξία, δεδομένων των γεωστρατηγικών επιδιώξεων και στοχεύσεων απέναντι στο κράτος, φορέα της γεωπολιτικής, μπορεί να συμβάλει στην άνοδο, την ευημερία, την πρόοδο και την ασφάλειά του. Εάν όμως το κράτος δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει επ’ ωφελεία του και δημιουργώντας ανάλογες συμμαχίες την θέση του, μπορεί η θέση και η γεωπολιτική του υπεραξία να αποβεί εις βάρος του, να το οδηγήσει ενδεχομένως στην διάλυση και τον κατακερματισμό, εν μέσω των πολλαπλών διεκδικήσεων όλων των άλλων. Επομένως, η γεωπολιτική υπεραξία ερμηνεύεται ως η σύζευξη γεωγραφίας με την πολιτική, η οποία διακρίνεται από ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως η αντικειμενική γεωγραφική θέση μιας χώρας, η σημασία που πολιτικά της αποδίδεται από τους τρίτους σε διάφορες περιόδους της ιστορίας, αλλά επίσης η ικανότητα των πολιτικών της ηγεσιών, όπως και εκείνων που διεκδικούν την προστιθέμενη αξία της εν λόγω χώρας προς ίδιον όφελος, να είναι σε θέση να υπερασπιστούν τόσο την γεωπολιτική θέση, όσο και την αποτελεσματική διεκδίκηση αντιστοίχως.<br><br>
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.<br>
All rights reserved.<br>
<a href="http://foreignaffairs.gr/articles/70606/xristodoylos-k-gialloyridis/i-geopolitiki-yperaksia-tis-kyproy?page=show">ΠΗΓΗ</a>:<br>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-61023708552616914452015-12-04T22:10:00.002+02:002015-12-04T22:10:29.430+02:00NATO reacts to Turkish violations of Greek space<iframe width="854" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/u7ccuQtHgMM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<span class="fullpost"></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9197470303416041365.post-59036892083214517182015-11-23T16:16:00.000+02:002015-11-23T16:18:13.636+02:00«Απαιτείται κοινή στρατηγική για την υγειονομική φροντίδα των προσφύγων»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY1Fny55JdgKI3gL6zUVeA9B4xz_u5RFDyEjg1q-v-Tub_mlyWz1jrG1zl8POp3ImCRymMmVaEVeHQHGyPBbJNkoUwpka3qjD6iYL8dSY4sUc5FkORBhEmYH_pTLBZG5Vbnq0Lm5rIVfg/s1600/%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%2593%25CE%2595%25CE%25A3%25CE%2598%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY1Fny55JdgKI3gL6zUVeA9B4xz_u5RFDyEjg1q-v-Tub_mlyWz1jrG1zl8POp3ImCRymMmVaEVeHQHGyPBbJNkoUwpka3qjD6iYL8dSY4sUc5FkORBhEmYH_pTLBZG5Vbnq0Lm5rIVfg/s200/%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%2593%25CE%2595%25CE%25A3%25CE%2598%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><b>Την ανάγκη κατάρτισης ένος ολοκληρωμένου κοινού στρατηγικού σχεδίου που θα εξασφαλίζει επαρκή υγειονομική φροντίδα στους πρόσφυγες, επισήμανε στην ομιλία του ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, κατά τη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στη Ρώμη για την προσφυγική κρίση</b>.<br><br>
<span class="fullpost">
Ο κ. Ξανθός εξήγησε ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει:<br><br>
- την ενίσχυση με προσωπικό και φάρμακα-εμβόλια-υλικό 1ης ανάγκης όλων των δημόσιων δομών στα νησιά του Αιγαίου που αποτελούν πύλες εισόδου,<br><br>
- την κάλυψη σε 24ωρη βάση με ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό των ανοικτών Κέντρων Φιλοξενίας στην Αττική και των Προαναχωρησιακών Κέντρων και<br><br>
- την προτυποποίηση των διαδικασιών άμεσης φροντίδας, την εφαρμογή πρωτοκόλλων καταγραφής (κάρτα υγείας) και διαχείρισης των συνολικών προβλημάτων υγείας των προσφύγων-μεταναστών, την πιστοποίηση και το συντονισμό όλων των εμπλεκομένων οργανώσεων και εθελοντών, την παροχή πληροφοριακού υλικού, την εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στη διαπολιτισμική κουλτούρα και στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των ασθενών.<br><br>
«Προφανώς δεν υπάρχει ζήτημα 'υγειονομικής βόμβας' και μεταδιδομένων λοιμωδών νοσημάτων αλλά ανάγκη προκαταρκτικού ελέγχου και επείγουσας υγειονομικής φροντίδας ταλαιπωρημένων ανθρώπων με παθήσεις του γενικού πληθυσμού, έγκαιρης καταγραφής και διαχωρισμού όσων χρειάζονται ειδική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γρήγορης παραπομπής τους μέσω του ΕΚΑΒ στις δημόσιες δομές του ΕΣΥ της χώρας μας (νοσοκομεία, Μονάδες ΠΦΥ, Κέντρα Υγείας)» ανέφερε ο κ Ξανθός.
<br><br>
Η Ελλάδα έχει ήδη υποβάλλει αιτήματα χρηματοδότησης σε ειδικά ευρωπαικά Ταμεία ( ISF, AMIF κ.λπ.) και το υπουργείο Υγείας συμμετέχει μέσω εποπτευόμενων φορέων του (ΕΣΔΥ, ΚΕΕΛΠΝΟ) στην πρόσκληση ενδιαφέροντος της DG SANTE σχετικά με τη «στήριξη κρατών-μελών που υφίστανται μεγάλη προσφυγική και μεταναστευτική πίεση για την αντιμετώπιση των προκλήσεων υγείας».<br><br>
Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας, η Ελλάδα είναι η χώρα που υποδέχεται το 80% των προσφύγων και μεταναστών που κατευθύνονται προς την Ευρώπη. Το 70% από αυτούς τους ανθρώπους είναι πρόσφυγες (62% από τη Συρία), το 25% είναι παιδιά και το 16% είναι γυναίκες. Το κοινωνικό και επιδημιολογικό προφίλ αυτών των πληθυσμών έχει τροποποιηθεί το τελευταίο διάστημα και κυριαρχούν οι οικογένειες, τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, οι έγκυες, οι ηλικιωμένοι.<br><br>
«Η χώρα μας, σε συνθήκες παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης και πολιτικών λιτότητας πραγματικά κάνει ότι μπορεί, με ευαισθησία, με ουμανιστική διάθεση, με ευλαβική τήρηση των ευρωπαϊκών αρχών του δικαίου και των κανόνων ταυτοποίησης, ασφάλειας και αξιοπρεπούς φροντίδας αυτών των ανθρώπων. Το αληθινό και ελπιδοφόρο πρόσωπο της Ελλάδας είναι οι συγκινητικές εικόνες αλληλεγγύης και ανθρωπιάς στα νησιά του Αιγαίου, στην Αθήνα, στην Ειδομένη. Αυτό όμως δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ζήτημα αν δεν υπάρξει συνεργασία και κοινή στρατηγική με τις γειτονικές χώρες, αν δεν υπάρξουν έκτακτα μέτρα, κίνητρα για την αποτελεσματική διαχείριση των προσφυγικών ροών στο έδαφος της Τουρκίας, επιμερισμός της ευθύνης και των βαρών μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, αν δεν διασφαλιστεί η ασφαλής διέλευση σε μια Ευρώπη ανοιχτή στη φιλοξενία και δεν προωθηθεί μια πολιτική αποτροπής των πολέμων, της εξαθλίωσης και της αποσταθεροποίησης στις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής» υπογράμμισε ο κ. Ξανθός.<br><br>
πηγη <a href="http://www.tanea.gr/news/greece/article/5313352/ksanthos-anagkh-koinhs-stragikhs-gia-thn-ygeionomikh-frontida-twn-prosfygwn/">ΤΑ ΝΕΑ</a>
</span>Unknownnoreply@blogger.com0